Morgunblaðið - 25.04.2015, Blaðsíða 88

88 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 25. APRÍL 2015
✝ Guðni HafsteinnLarsen var
fæddur á Selfossi 6.
ágúst 1949. Hann
lést á heimili sínu 12.
apríl 2015
Foreldrar hans
voru Frederik Lar-
sen, f. 12. júní 1915,
d. 29. júlí 1995, og
Margrét Guðnadótt-
ir, f. 25. júní 1916, d.
11. október 2008.
Hann átti fjóra bræður: Sævar
Norbert, f. 17. janúar 1946, d. 16.
ágúst 2000, Fróði, f. 28. desember
1951, d. 21. júlí 1995, Kristján Ru-
dolf, f. 15. mars 1957, og Stefán
Fjalar, f. 12. mars 1958.
18. október 1971 kvæntist
Guðni Hafsteinn eftirlifandi eig-
inkonu sinni, Þórhildi Björns-
dóttur, f. 5. október 1950. For-
eldrar Þórhildar voru Björn
Hafsteinn hóf nám hjá Vél-
smiðju Kaupfélagsins á Selfossi
og öðlaðist hann meistararéttindi
í vélvirkjun 1971. Árið 1972 flutt-
ust þau Hafsteinn og Þórhildur til
Reyðarfjarðar og hóf Hafsteinn
störf hjá Vélaverkstæði Gunnars
og Kjartans á Egilsstöðum, um
tíma starfaði hann hjá SR á Reyð-
arfirði. 1975 hóf hann störf hjá
VBK á Reyðarfirði, þar sem hann
starfaði í 28 ár, eða þar til VBK
var selt til G. Skúlasonar, þar
starfaði hann í nokkur ár. Haf-
steinn starfaði sem héraðslög-
reglumaður í mörg ár og einnig í
Slökkviliði Reyðarfjarðar sam-
hliða vinnu hjá VBK, þar til hann
fór alfarið í Slökkvilið Fjarða-
byggðar árið 2006 þar sem hann
vann til dánardags.
Útför Guðna Hafsteins fer
fram frá Reyðarfjarðarkirkju í
dag, 25. apríl 2015, kl. 14.
Stefánsson, f. 11. mars
1917, d. 2. júní 1989,
og Anna Halldórs-
dóttir, f. 16. október
1923, d. 13. ágúst
2013. Synir Hafsteins
og Þórhildar eru
Björn Steinar, f. 1970,
sambýliskona Snjó-
laug Erna Þorvalds-
dóttir, börn hans eru
Þórhildur Andrea, El-
ísabet María, Guðni
Elvar og Róbert Freyr. Orri Þór,
f. 1973, sambýliskona Aðalheiður
Valgerður Jónsdóttir, dætur
þeirra eru Harpa Lind og Guðrún
Heba, sonur Aðalheiðar er Jón
Ólafur. Kristján Friðrik, f. 1977,
börn hans eru Sveinn Marinó og
Ísabella Ethel. Atli Fjalar, f. 1979,
sambýliskona Kristín Kara Coll-
ins, synir þeirra eru Víkingur
Thor og Þorvaldur Friðrik.
Þó sólin nú skíni á grænni grundu
Er hjarta mitt þungt sem blý,
Því burt varst þú kallaður á örskammri
stundu
Í huganum hrannast upp sorgarský
Fyrir mér varst þú ímynd hins göfuga og
góða
Svo fallegur, einlægur og hlýr
En örlög þín ráðin – mig setur hljóða
Við hittumst samt aftur á ný
Megi algóður guð þína sálu nú geyma
Gæta að sorgmæddum, græða djúp sár
Þó kominn sért yfir í aðra heima
Mun minning þín lifa um ókomin ár.
(Höf. ókunnur)
Með kveðju
frá fjölskyldunni,
Þórhildur Björnsdóttir.
Ég ólst upp við það að eiga
frænda fyrir austan. Þetta var föð-
urbróðir minn, Hafsteinn Larsen,
sem bjó á Reyðarfirði.
Vitneskjan um frænda var allt-
af til staðar, hann var hluti af fjöl-
skyldunni þó hann væri langt í
burtu frá Selfossi.
Þegar dýrt var að hringja á
milli landshluta og hver króna á
heimilinu skipti máli þá var það
sérstök stund þegar pabbi hringdi
í bróður sinn, það skynjaði maður
sem smágutti.
Síðar fór frændi að senda strák-
ana sína suður og þeir urðu leik-
félagar okkar systkinanna á Vall-
holti 20. Þegar svo hringvegurinn
var farinn þá var Reyðarfjörður
miðja hringsins.
Vitneskjan um frændurna fyrir
austan hefur fylgt manni. Ef mað-
ur hittir Austfirðinga þá hlakkar
maður til að heyra hvort þeir
þekki einhverja af frændunum.
Einnig hefur það oft komið fyrir
að eldri Selfyssingar spyrja frétta
af þeim brottflutta. Nú síðast í
fermingarveislu fyrr í vor var ég
sérstaklega beðinn um að koma
kveðju austur til Hafsteins en því
miður haga örlögin því þannig að
hún kemst ekki til skila.
Maður getur þakkað fyrir það
að Hafsteinn og Tóta voru mann-
blendin og áhugasöm um sitt fólk
fyrir sunnan. Þau komu til okkar í
heimsóknir og einnig heimsóttum
við hjónin eða systkinin þau ef við
vorum á ferðinni saman fyrir aust-
an. Þá var ekki að spyrja að mót-
tökunum, ávallt fundum við okkur
velkomin og stjanað var við gest-
ina.
Því miður var það þannig að það
þurfti að vera meira að þeirra
frumkvæði að fólk myndi hittast
því eins og þau fræddu mig ein-
hverju sinni um: í landafræðinni
virðist það vera lengra fyrir Sunn-
lendinginn að fara austur á land en
fyrir Austfirðinginn að fara suður,
svo einkennilegt sem það nú er.
Eðlilega hugsar maður um allar
stundir síðustu ár með frænda.
Þau skipti sem við hittumst á ætt-
armótum þá var hann kominn í þá
stöðu að vera ættarhöfðinginn.
Hann bar það hlutverk vel, stór og
stæðilegur, nokkuð farinn að
grána en þó hárprúður. En um-
fram allt góðlegur, viðræðugóður
og hlýr.
Ef það var tekin kasínu-keppni
á ættarmótunum þá efaðist enginn
um hæfileika Hafsteins né sérút-
gáfur hans af reglum við undan-
tekningar sem áttu til að koma
upp. Oft var þeim reyndar hafnað
og fylgdi þá ljúft bros Hafsteins
sem sagði „það mátti reyna þetta,
títlurnar mínar“ eða eitthvað í
þeim dúr.
Stundum var talað um að
„næsta“ ættarmót yrði fyrir aust-
an. Því miður fór það ekki svo að af
því yrði á meðan Hafsteinn var á
lífi en hver veit hvað framtíðin ber
í skauti sér.
Ég sendi Tótu og fjölskyldunni
mínar innilegustu samúðarkveðj-
ur.
Jóhannes Larsen.
Ár líða hratt. Ég hefi
heyrt þeirra vængjaslög
út yfir eyðisanda,
inn yfir heiðadrög.
(Guðmundur Böðvarsson)
Já, ár líða hratt. Í minningunni
er ekki svo langt síðan ungur mað-
ur frá Selfossi, Guðni Hafsteinn
Larsen, hóf störf hjá nýstofnuðu
fyrirtæki á Reyðarfirði, Vélaverk-
stæði Björns og Kristjáns, en
þetta var 1. júní 1975 og var hann
fyrsti starfsmaður utan eigenda.
Hafsteinn fylgdi þeim félögum
Birni og Kristjáni í 28 ár eða þann
tíma sem VBK var starfrækt.
Traustari og tryggari starfsmann
er vart hægt að finna og er okkur
þakklæti efst í huga við kveðju-
stund.
Hafsteinn var meistari nokk-
urra ungra manna í vélvirkjun og
leiðbeindi hann þeim með hlýju og
glettni og stundum var stutt í góð-
látlegan stríðnispúka.
Hann var góður félagi og vinur
vina sinna og við skyndilegt fráfall
hans er óraunverulegt að hugsa til
þess að næst þegar gamlir VBK
félagar hittast verði hann ekki
með.
En minningin lifir og hans verð-
ur ætíð minnst og eflaust rifjuð
upp gullkorn sem hann sagði á
sinn meinfyndna hátt.
Kæra Þórhildur, synir og fjöl-
skyldur. Innilegar samúðarkveðj-
ur sendum við ykkur. Blessuð sé
minning Hafsteins Larsen.
Björn, Kristján, Guðríður
og Álfheiður.
Það húmar og hljóðnar í hugans
ranni við óvænta andlátsfregn.
Hversu miskunnarlaus geta örlög-
in oft verið, var það fyrsta sem upp
í hugann kom við hið skyndilega
fráfall vinar míns og félaga, Haf-
steins Larsen, og minningar liðins
tíma hrannast upp í huganum
merlaðar eftirsjá um hinn trausta
og trúfasta liðsmann félagshyggj-
unnar, félagann trygga sem alltaf
var hægt að treysta. Hans er sárt
saknað í heimabyggðinni þar sem
hann átti svo mörg og góð handtök
í iðn sinni, alls staðar og alltaf vel
liðinn og það munaði sannarlega
um hinn verkfúsa og verklagna
starfsmann. Hagleiksmaður sem
hann var þá vandaði hann ætíð
verk sín svo vel sem kostur var.
En mestur og sárastur er sökn-
uðurinn hjá hans nánustu.
En hugurinn reikar óneitanlega
til ársins 1978, þegar þrír öflugir
félagar Alþýðubandalagsins
heima komu, sáu og sigruðu og
fögnuðu frábærum sigri, fylgis-
aukningu svo um munaði eða nær
40%. Einn þeirra var Hafsteinn
Larsen sem nú kveður okkur. Það
var gott vor og gjöfult um leið fyr-
ir okkur allaballa og heimabyggð-
ina sömuleiðis. Hann Hafsteinn
fór aldrei fram með neinum há-
vaða, en í orðum og gjörðum fólst
einlæg sannfæring um nauðsyn
jafnaðar og samhjálpar, sannfær-
ing sem varði svo sannarlega alla
hans ævitíð.
Hafsteinn var enginn jámaður,
hann gat alveg átt það til að vanda
um við mann ef honum líkaði ekki
eitthvað, en allt var það gjört af
góðum hug, þar sem réttlætis-
kenndin var efst á blaði.
Hann var hnyttinn og um leið
hittinn á það sem skipti máli,
glöggur á hin ýmsu mál og hafði á
þeim fastmótaðar skoðanir. Hann
var mikill fjölskyldumaður, eign-
aðist mikinn ágætis lífsförunaut,
hana Þórhildi vinkonu mína og
fyrrum hörkuiðna nemanda,
rausnarkonu sem hún er og forkur
dugleg um leið. Henni og öllum af-
komendum sendum við Hanna
einlægar samúðarkveðjur.
Ég kveð Hafstein Larsen með
tregablandinni eftirsjá í mikilli
þökk fyrir samskipti öll og sam-
fylgd. Þar fór vandaður drengur
um vegu lífsins, sannur og dreng-
lundaður. Blessuð sé hans hugum-
kæra minning.
Helgi Seljan.
Guðni Hafsteinn Larsen
Harpa Heimisdóttir
Útfararstjóri
Hrafnhildur Scheving
Útfararþjónusta
Kirkjulundur 19 • 210 Garðabær
sími 842 0204 • www.harpautfor.is
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og
hlýhug við andlát og útför ástkærs
eiginmanns míns, föður, tengdaföður, afa
og langafa,
ÓLAFS GUÐMUNDSSONAR
skipasmíðameistara,
Sólarvegi 14,
Skagaströnd.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki gjörgæsludeildar
Sjúkrahússins á Akureyri.
.
Guðmunda Sigurbrandsdóttir,
Kristján Ólafsson, Fjóla Lýðsdóttir,
Guðrún Margrét Ólafsdóttir, Hjálmar A. Sigurþórsson,
Víðir Ólafsson, Sigurbjörg Bjarnfinnsd.,
Guðmunda Ólafsdóttir, Sigurður Berntsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Ástkær eiginkona mín, móðir, tengdamóðir,
amma og langamma,
INGA SIGURJÓNSDÓTTIR,
Stórahjalla 33,
Kópavogi,
lést þriðjudaginn 21. apríl á
líknardeild Landspítalans í Kópavogi.
Útför hennar fer fram frá Fríkirkjunni í Reykjavík
fimmtudaginn 30. apríl kl. 13.
Fyrir hönd aðstandenda,
.
Eiríkur L. Ögmundsson,
Alfreð Erlingsson, Birna Bragadóttir,
Sæunn Kalmann Erlingsd., Ragnar G.D. Hermannsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og
hlýhug við andlát eiginmanns míns, föður
okkar, tengdaföður, afa og langafa,
HELGA EYSTEINSSONAR
framkvæmdastjóra,
Sléttuvegi 13,
Reykjavík.
Sérstakar þakkir til starfsfólks hjúkrunarheimilisins Eirar, deild
2N, fyrir einstaka umönnun og frábært viðmót.
.
Kristín Jónsdóttir,
Jóna Helgadóttir,
Eysteinn Helgason, Kristín Rútsdóttir,
Matthildur Helgadóttir, Tómas Óli Jónsson,
Guðleif Helgadóttir, Haraldur Sigurðsson.
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir,
afi og langafi,
STEINÞÓR BJARNI INGIMARSSON
bóndi og bifvélavirki,
Miðhúsum,
Innri-Akraneshreppi,
andaðist á Sjúkrahúsi Akraness 18. apríl.
Útförin fer fram frá Akraneskirkju fimmtudaginn 30. apríl kl. 14.
.
Nína Ólafsdóttir,
Ingimar Kristján, Guðný Jódís,
Sólveig, Rannveig, Bóthildur
og fjölskyldur.
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma,
langamma og langalangamma,
KRISTJANA JÓHANNA JÓNSDÓTTIR,
lést miðvikudaginn 15. apríl.
Útförin fór fram í kyrrþey 22. apríl að ósk
hinnar látnu.
.
Jónína B. Óskarsdóttir, Jóhann S. Sigurdórsson,
Rósa K. Óskarsdóttir, Ásbjörn Jónsson,
Geir Óskarsson, Ingunn Sigurbjörnsdóttir,
Konráð H. Óskarsson, Olga G. Pálsdóttir,
Guðlaug M. Óskarsdóttir, Jónas Jónsson,
Sólrún Óskarsdóttir, Drífa G. Halldórsdóttir
og aðrir afkomendur.
Matthildur amma
verður ávallt fyrir-
myndin mín. Hún
var dugleg, jákvæð,
drífandi, hress og
skemmtileg. Það má segja að
hún hafi upplifað allnokkrar
byltingar hafandi búið í torfbæ
til 23 ára aldurs. Alltaf var hún
jákvæð og hugsaði í lausnum.
Keppnisskapið hennar var oft á
tíðum mikið, ég fékk að kynn-
ast því þegar við spiluðum sam-
Matthildur
Magnúsdóttir
✝ Matthildur Magn-úsdóttir fæddist
31. maí 1922. Hún
andaðist 9. apríl 2015.
Útför Matthildar
var gerð 17. apríl
2015.
an á spil. Það var
ótrúlega skemmti-
legt að spila við
ömmu, þá sérstak-
lega kasínu og oft
var handagangur í
öskjunni. Keppnis-
skapið braust þá
skemmtilega út hjá
henni og sér í lagi
þegar hún náði af
manni tígultíunni,
þá kom þessi hlátur
sem maður á seint eftir að
gleyma. Ég kalla hann Matt-
hildarhláturinn. Það voru ófáar
kasínurnar sem við spiluðum
úti á svölum í afmælisferðinni
hans pabba úti á Spáni árið
2007. Það var alveg ótrúlega
gaman að hafa hana með og sjá
hvað hún naut þess að slappa
af og njóta lífsins í ferðinni.
Amma talaði í mörg ár eftir
ferðina um það hvað hún væri
orðin góð í fótunum. Hitinn
hefur farið vel í gamla og lúna
skrokkinn.
Henni fannst ekki leiðinlegt
ef henni var úthlutað verkefn-
um það er að fara í bankann
sinn eða í búðina sína o.s.frv.
Hún talaði einmitt þannig eins
og hún ætti stóran part af
verslunum í Reykjanesbæ. Síð-
an hringdi hún alltaf í okkur og
lét okkur vita hvernig henni
reiddi af og hvað mætti bæta í
viðkomandi verslun, hún var
alveg með allt svona á tæru!
Vel gert amma.
Amma þekkti alla prestana á
landinu með nöfnum líkt og ég
kunni öll byrjunarliðin í NBA
körfuboltanum hér áður. Það
var gaman að ræða við ömmu
um prestahald og hvernig hinn
og þessi presturinn stæði sig í
það og það skiptið. Hún fylgd-
ist náið með þessum málum.
Eftir að amma flutti á Hlév-
ang hafði hún alltaf gaman af
því þegar við komum í heim-
sókn með Ólöfu litlu og þá sá
maður það hvað amma hafði
virkilega gaman af börnum.
Ég er þakklátur fyrir að
hafa átt svona góða ömmu sem
kenndi mér svo margt.
Jón Freyr.
Mig langar til að minnast
hennar Matthildar með nokkr-
um fátæklegum orðum. Ég var
svo lánsöm að kynnast Möttu
með nýjum hætti eftir að ég
eltist og stofnaði fjölskyldu.
Fram að því hafði hún verið
konan hans Kristjáns frænda
og þau hjón fyrst og fremst í
samskiptum við foreldra mína.
Eftir að Matta varð ekkja og
við búsettar í sama hverfi fór-
um við að heimsækja hvor
aðra, spjalla um heima og
geima og fá fréttir af fjöl-
skyldumeðlimum sem dreifðust
um bæi, borgir og lönd.
Matta hafði sterkar skoðanir
og var rökföst svo málefnin
urðu oft mjög pólitísk, það var
jafnvel fussað. Mér fannst
gaman að eiga þessar samræð-
ur við hana og naut samvista
við hana, sérstaklega vegna
þess hversu kærleiksrík hún
var. Ég var gæskan, dætur
mínar elskur og gæskur og hún
tók á móti okkur eins og við
værum merkilegasta fólk í
heimi. „Nei, sælar elskurnar
mínar.“ Hverjum líður ekki vel
í slíkri návist?
Hafðu þökk, Matta mín, fyr-
ir vináttuna, hlýjuna og heið-
arleikann. Hvíl í friði.
Svanhildur Eiríksdóttir
og fjölskylda.