Náttúrufræðingurinn

Årgang

Náttúrufræðingurinn - 2012, Side 49

Náttúrufræðingurinn - 2012, Side 49
49 Tímarit Hins íslenska náttúrufræðifélags Stefán Arnórsson Varmi í jarðskorpunni og einstökum jarðvarmakerfuma getur ekki flokkast með endurnýjanlegum orkulindum skv. viðtekinni skilgreiningu, sem segir að endurnýjanlegar orkulindir endurnýi sig jafnhratt eða hraðar en af þeim er tekið. Raunar er endurnýjun jarðvarma hvar sem er á jörðinni, a.m.k. þar sem nýting er umfangsmikil, svo hæg að það munar nánast ekkert um hana. Því er rétt að líta á öll jarðvarmakerfi sem varmanámur. Það skiptir miklu máli, bæði fyrir almenning og ráðamenn á Íslandi, að vita og skilja að jarð- hitaauðlindin er í eðli sínu ekki endurnýjanleg. Sú vitneskja og sá skilningur skipta raunar sköpum fyrir mótun viðhorfa okkar til þess hvernig auðlindin skuli nýtt. Evrópusambandið og orkumálaráðuneyti Bandaríkjanna (Min- istry of Energy) flokka jarðvarma sem endurnýjanlega orkulind þótt það standist ekki eðlisfræðilega. Svo virðist sem flokkun þessara aðila byggist ekki á eðli jarðvarma heldur því að jarðvarminn er tiltölulega vistvænn orku- gjafi og varmaforðinn í jarðskorpunni gífurlegur. Af þeim sökum er ástæða til að leggja aukna áherslu á nýtingu jarðvarma en draga sem mest úr notkun jarðefnaeldsneytis vegna þeirra hnattrænu breytinga á umhverfinu sem fylgja nýtingu þess. Hingað til hefur nýting jarðvarma á heimsvísu byggst á borunum í jarðhitakerfi með leku bergi. Þorri alls varma í jarðskorpunni er hins vegar í þéttu, vatnssnauðu bergi, enda er það algengast. Núverandi tækniþekking leyfir ekki nýtingu varma í þéttu bergi, en með þróun nýrrar tækni gæti hún tekist. Fari svo, opnast gífurlega stór varmanáma. Mikið fé er nú lagt í að þróa slíka tækni, en hún er tæplega áhugaverð fyrir jarðhita- nýtingu á Íslandi, a.m.k. ekki í fyrirsjáanlegri framtíð. Náttúrufræðingurinn 82 (1–4), bls. 49–72, 2012 Eðli og endurnýjanleiki jarðvarmakerfa Inngangur Jarðhiti er meðal verðmætustu auð- linda á Íslandi. Á heimsvísu er jarðhitinn lítil orkulind þótt hann sé mikilvægur í mörgum löndum, ekki síst þróunarlöndum. Jarðhiti hefur nokkra sérstöðu meðal orku- linda. Hann er staðbundin auðlind í jörðu og notkunarmöguleikarnir eru margir. Þeim er jafnan skipt í tvo flokka, raforkuframleiðslu annars vegar og beina nýtingu varmans hins vegar, eins og til upphitunar húsa og fyrir ýmsan iðnað.1,2 Vegna þess að jarðvarmi er auð- lind í jörðu er ætíð óvissa fyrir hendi um árangur þegar áform um nýtingu á tilteknu svæði verða að veruleika. Óvissan stafar af því að upplýsingar um eiginleika auðlind- arinnar skortir þegar lagt er af stað með nýtingu fyrir augum. Þessara upplýsinga verður ekki aflað nema með borunum og þær eru dýrar. Þá er ekki vitað með vissu í upp- hafi hvernig tiltekið jarðhitakerfi, sem tekið er til vinnslu, bregst við vinnsluálaginu eða hversu lengi það endist. Viðskipta- og markaðslega séð er notkun jarðvarma til raforkufram- leiðslu allt annars eðlis en notkun jarðefnaeldsneytis (jarðolíu, jarðgass og kola) og kjarnorku. Tveir síðar- nefndu orkugjafarnir eru keyptir á markaði og fluttir þangað sem raforkunnar er þörf, og bygging nýrra raforkuvera er endurtekning á byggingu eldri raforkuvera. Allt þetta gerir það kleift að dagsetja með löngum fyrirvara gangsetningu nýrra raforkuvera sem nota jarðefna- eldsneyti eða kjarnorku og ákveða stærð þeirra miðað við þarfir mark- aðarins. Um vatnsafl gildir svipað. Því fylgir ekki mikill kostnaður að meta með góðri vissu stærð og hag- kvæmni vatnsaflsvirkjana þótt það geti tekið langan tíma. En jarðhit- inn er annars eðlis. Áður en unnt er að taka vel grundaða ákvörðun um byggingu jarðgufuvirkjunar, bæði stærð hennar og gangsetn- ingu, er ekki aðeins nauðsynlegt að fjárfesta mikið í borunum heldur einnig meta vandlega umhverfis- áhrif nýtingar. Auk þess er óvíst að sú stærð virkjunar sem markaður- inn þarfnast sé í takt við óvissuna um hvað auðlindin beri stóra virkjun og hversu lengi hún muni endast. Það er því aðeins auðvelt að virkja jarðgufu til raforkuframleiðslu ef a Orðið jarðvarmakerfi er hér notað í sömu merkingu og enska hugtakið „geothermal system“. Hér er orðið jarðhitakerfi látið samsvara enska hugtakinu „hydrothermal system“ og er það í samræmi við málvenju.
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122
Side 123
Side 124
Side 125
Side 126
Side 127
Side 128
Side 129
Side 130
Side 131
Side 132
Side 133
Side 134
Side 135
Side 136
Side 137
Side 138
Side 139
Side 140
Side 141
Side 142
Side 143
Side 144
Side 145
Side 146
Side 147
Side 148
Side 149
Side 150
Side 151
Side 152
Side 153
Side 154
Side 155
Side 156
Side 157
Side 158
Side 159
Side 160
Side 161
Side 162
Side 163
Side 164
Side 165
Side 166
Side 167
Side 168

x

Náttúrufræðingurinn

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Náttúrufræðingurinn
https://timarit.is/publication/337

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.