Náttúrufræðingurinn

Volume

Náttúrufræðingurinn - 2012, Page 49

Náttúrufræðingurinn - 2012, Page 49
49 Tímarit Hins íslenska náttúrufræðifélags Stefán Arnórsson Varmi í jarðskorpunni og einstökum jarðvarmakerfuma getur ekki flokkast með endurnýjanlegum orkulindum skv. viðtekinni skilgreiningu, sem segir að endurnýjanlegar orkulindir endurnýi sig jafnhratt eða hraðar en af þeim er tekið. Raunar er endurnýjun jarðvarma hvar sem er á jörðinni, a.m.k. þar sem nýting er umfangsmikil, svo hæg að það munar nánast ekkert um hana. Því er rétt að líta á öll jarðvarmakerfi sem varmanámur. Það skiptir miklu máli, bæði fyrir almenning og ráðamenn á Íslandi, að vita og skilja að jarð- hitaauðlindin er í eðli sínu ekki endurnýjanleg. Sú vitneskja og sá skilningur skipta raunar sköpum fyrir mótun viðhorfa okkar til þess hvernig auðlindin skuli nýtt. Evrópusambandið og orkumálaráðuneyti Bandaríkjanna (Min- istry of Energy) flokka jarðvarma sem endurnýjanlega orkulind þótt það standist ekki eðlisfræðilega. Svo virðist sem flokkun þessara aðila byggist ekki á eðli jarðvarma heldur því að jarðvarminn er tiltölulega vistvænn orku- gjafi og varmaforðinn í jarðskorpunni gífurlegur. Af þeim sökum er ástæða til að leggja aukna áherslu á nýtingu jarðvarma en draga sem mest úr notkun jarðefnaeldsneytis vegna þeirra hnattrænu breytinga á umhverfinu sem fylgja nýtingu þess. Hingað til hefur nýting jarðvarma á heimsvísu byggst á borunum í jarðhitakerfi með leku bergi. Þorri alls varma í jarðskorpunni er hins vegar í þéttu, vatnssnauðu bergi, enda er það algengast. Núverandi tækniþekking leyfir ekki nýtingu varma í þéttu bergi, en með þróun nýrrar tækni gæti hún tekist. Fari svo, opnast gífurlega stór varmanáma. Mikið fé er nú lagt í að þróa slíka tækni, en hún er tæplega áhugaverð fyrir jarðhita- nýtingu á Íslandi, a.m.k. ekki í fyrirsjáanlegri framtíð. Náttúrufræðingurinn 82 (1–4), bls. 49–72, 2012 Eðli og endurnýjanleiki jarðvarmakerfa Inngangur Jarðhiti er meðal verðmætustu auð- linda á Íslandi. Á heimsvísu er jarðhitinn lítil orkulind þótt hann sé mikilvægur í mörgum löndum, ekki síst þróunarlöndum. Jarðhiti hefur nokkra sérstöðu meðal orku- linda. Hann er staðbundin auðlind í jörðu og notkunarmöguleikarnir eru margir. Þeim er jafnan skipt í tvo flokka, raforkuframleiðslu annars vegar og beina nýtingu varmans hins vegar, eins og til upphitunar húsa og fyrir ýmsan iðnað.1,2 Vegna þess að jarðvarmi er auð- lind í jörðu er ætíð óvissa fyrir hendi um árangur þegar áform um nýtingu á tilteknu svæði verða að veruleika. Óvissan stafar af því að upplýsingar um eiginleika auðlind- arinnar skortir þegar lagt er af stað með nýtingu fyrir augum. Þessara upplýsinga verður ekki aflað nema með borunum og þær eru dýrar. Þá er ekki vitað með vissu í upp- hafi hvernig tiltekið jarðhitakerfi, sem tekið er til vinnslu, bregst við vinnsluálaginu eða hversu lengi það endist. Viðskipta- og markaðslega séð er notkun jarðvarma til raforkufram- leiðslu allt annars eðlis en notkun jarðefnaeldsneytis (jarðolíu, jarðgass og kola) og kjarnorku. Tveir síðar- nefndu orkugjafarnir eru keyptir á markaði og fluttir þangað sem raforkunnar er þörf, og bygging nýrra raforkuvera er endurtekning á byggingu eldri raforkuvera. Allt þetta gerir það kleift að dagsetja með löngum fyrirvara gangsetningu nýrra raforkuvera sem nota jarðefna- eldsneyti eða kjarnorku og ákveða stærð þeirra miðað við þarfir mark- aðarins. Um vatnsafl gildir svipað. Því fylgir ekki mikill kostnaður að meta með góðri vissu stærð og hag- kvæmni vatnsaflsvirkjana þótt það geti tekið langan tíma. En jarðhit- inn er annars eðlis. Áður en unnt er að taka vel grundaða ákvörðun um byggingu jarðgufuvirkjunar, bæði stærð hennar og gangsetn- ingu, er ekki aðeins nauðsynlegt að fjárfesta mikið í borunum heldur einnig meta vandlega umhverfis- áhrif nýtingar. Auk þess er óvíst að sú stærð virkjunar sem markaður- inn þarfnast sé í takt við óvissuna um hvað auðlindin beri stóra virkjun og hversu lengi hún muni endast. Það er því aðeins auðvelt að virkja jarðgufu til raforkuframleiðslu ef a Orðið jarðvarmakerfi er hér notað í sömu merkingu og enska hugtakið „geothermal system“. Hér er orðið jarðhitakerfi látið samsvara enska hugtakinu „hydrothermal system“ og er það í samræmi við málvenju.
Page 1
Page 2
Page 3
Page 4
Page 5
Page 6
Page 7
Page 8
Page 9
Page 10
Page 11
Page 12
Page 13
Page 14
Page 15
Page 16
Page 17
Page 18
Page 19
Page 20
Page 21
Page 22
Page 23
Page 24
Page 25
Page 26
Page 27
Page 28
Page 29
Page 30
Page 31
Page 32
Page 33
Page 34
Page 35
Page 36
Page 37
Page 38
Page 39
Page 40
Page 41
Page 42
Page 43
Page 44
Page 45
Page 46
Page 47
Page 48
Page 49
Page 50
Page 51
Page 52
Page 53
Page 54
Page 55
Page 56
Page 57
Page 58
Page 59
Page 60
Page 61
Page 62
Page 63
Page 64
Page 65
Page 66
Page 67
Page 68
Page 69
Page 70
Page 71
Page 72
Page 73
Page 74
Page 75
Page 76
Page 77
Page 78
Page 79
Page 80
Page 81
Page 82
Page 83
Page 84
Page 85
Page 86
Page 87
Page 88
Page 89
Page 90
Page 91
Page 92
Page 93
Page 94
Page 95
Page 96
Page 97
Page 98
Page 99
Page 100
Page 101
Page 102
Page 103
Page 104
Page 105
Page 106
Page 107
Page 108
Page 109
Page 110
Page 111
Page 112
Page 113
Page 114
Page 115
Page 116
Page 117
Page 118
Page 119
Page 120
Page 121
Page 122
Page 123
Page 124
Page 125
Page 126
Page 127
Page 128
Page 129
Page 130
Page 131
Page 132
Page 133
Page 134
Page 135
Page 136
Page 137
Page 138
Page 139
Page 140
Page 141
Page 142
Page 143
Page 144
Page 145
Page 146
Page 147
Page 148
Page 149
Page 150
Page 151
Page 152
Page 153
Page 154
Page 155
Page 156
Page 157
Page 158
Page 159
Page 160
Page 161
Page 162
Page 163
Page 164
Page 165
Page 166
Page 167
Page 168

x

Náttúrufræðingurinn

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Náttúrufræðingurinn
https://timarit.is/publication/337

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.