Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.2010, Blaðsíða 217
216 ÁRBÓK FORNLEIFAFÉLAGSINS
verk hennar að skrá og ganga frá veftum safnsins og búningum, sem orðið
var þá afarmikið að magni til. Lengi framan af, meðan safnið átti við mikil
þrengsli að búa, voru geymslur safngripa f lestar þröngar og ófullkomnar
og því var þessum gripum, eins og mörgum öðrum pakkað í skúffur og
kistur eða smeygt í hillur hvarvetna þar sem pláss var. Voru þessar aðstæður
safngripum oft miður hagstæðar, en reynt var að forða þeim frá hnjaski
og beinum skemmdum.
Elsa kannaði og skráði textíla safnsins að nýju og kom þeim síðan fyrir
í geymsluherbergjum í turni safnsins. Síðar átti eftir að rætast betur úr
um varðveizluskilyrði.
Elsa varð f ljótt þekktur og virtur fræðimaður á sínu sviði og ekki sízt
meðal textílfræðinga erlendis. Hún hafði alla tíð mikil samskipti við
fræðimenn hvarvetna um nálæg lönd, sótti fundi og ráðstefnur og f lutti
víða erindi er snertu rannsóknarsvið hennar. Hún samdi nokkrar bækur
og fjölmörg smárit um þessi efni, en sérstaklega ber að nefna þann mikla
fjölda greina, er hún birti í innlendum og erlendum fræðiritum. Var hún
enda mikils virt af erlendum fræðimönnum á sviði textíla, og ekki sízt
fyrir hennar tilverknað kynntist hinn erlendi fræðaheimur því merka og
dýrmæta efni, sem hér er varðveitt af fornum vefnaði, saumi og búningum
hvers konar.
Elsa haslaði sér víðan völl á sérsviði sínu, textílfræðum og þjóð-
búningasögu. Hún vann langa hríð að rannsóknum á íslenzkum miðalda-
ref lum, bæði þeim sem varðveittir eru og heimildir eru um, og var þetta
með öðru nálega ævistarf hennar. Síðustu árin, eftir að hún hafði lokið
störfum við Þjóðminjasafn Íslands, helgaði hún sig frágangi þessa efnis til
útgáfu og vann að því fram til síðasta dags að segja má. Hafði hún lokið
því verki að mestu er hún féll frá, og mun vonandi ekki langt að bíða þess
að útgáfa þess birtist.
Hún var sæmd riddarakrossi fálkaorðunnar árið 1981 og árið 2000 kaus
Heimspekideild Háskóla Íslands hana heiðursdoktor fyrir framlag sitt til
rannsókna á íslenzkri menningarsögu.
Elsa var stofnunarholl og lét sig ævinlega hag og orðstír Þjóðminjasafnsins
miklu varða.
Eftirlifandi eiginmaður Elsu er Þór Guðjónsson fyrrum veiðimálastjóri.
Börn þeirra eru þrjú: Elsa Margrét, fatahönnuður, leiktjaldamálari og
listmálari, Stefán Þór ráðgjafi og Kári Halldór leikstjóri og leiklistarkennari.