Valsblaðið - 01.05.2014, Síða 68

68 Valsblaðið 2014
Ýmir Örn Gíslason (f.
1997) er án nokkurs
vafa í hópi efnilegustu
handknattleiksmanna í yngri
flokkum Vals. Ýmir gegnir
veigamiklu hlutverki í öðrum
og þriðja flokki Vals. Hann
átti þess kost að æfa með
jafnöldrum sínum úr Füchse
Berlin og var í rúma viku
í æfingabúðum með þeim á
undirbúningstímabilinu. Við
Valsmenn höfum vitaskuld
mjög sterkar taugar til Füchse
Berlin þar sem þjálfari þeirra
er okkar ástkæri Dagur
Sigurðsson sem var reyndar
ráðinn landsliðsþjálfari
Þýskalands þegar Ýmir
var þar ytra. Blaðamaður
Valsblaðsins vildi fræðast
meira um æfingabúðirnar
og varð Ýmir góðfúslega
við bón um stutt spjall
Hversu margir voru í æfingahópnum
og voru fleiri aðkomumenn að æfa
með liðinu?
Við vorum sennilega 14–15, þar af 4
markmenn. Ég var eini Íslendingurinn en
á sama tíma var jafnaldri minn frá Eist-
landi í sömu erindagjörðum.
Er flokkaskiptingin í handbolta eins í
Þýskalandi og hér heima?
Við æfðum með A-Jugend sem eru strák-
ar fæddir árið 1996 og 1997. En A-Ju-
gend þýðir elsti hópur, en einn strákur í
hópnum var að flakka á milli Jugend B
og Jugend A. En þar fyrir ofan er lið sem
spilar í þriðju deildinni í Þýskalandi en
þar geta menn verið allt upp í fimm ár
áður en menn fá tækifæri með aðalliðinu
eða færa sig yfir í einhver önnur lið. En
Jugend A hafa verið Þýskalandsmeistarar
í fjölda ára.
Hvernig voru móttökurnar þegar þú
hittir hópinn í fyrsta sinn?
Ég hitti þá í Berlín og settist upp í rútu
og síðan tók við u.þ.b. tveggja tíma akst-
ur þar til við vorum komnir í einhvern
„Vatnaskóg“. Þar komum við í Kamp og
var okkur úthlutað húsi þar sem við vor-
um út af fyrir okkur. En aðrir hópar frá
Füchse höfðu einnig sín hús fyrir sig.
Allt í allt hafa verið um 80 strákar frá
Füchse á svæðinu. Netsamband var af-
leitt og ekki gert ráð fyrir öðru en þaul-
skipulögðum íþróttabúðum og það sást á
umgjörðinni. Við áttum t.a.m. allir að
vera eins klæddir nema við máttum vera
í ólíkum skóm. Við vöknuðum allir á
sama tíma, æfðum og borðuðum samtím-
is. Við áttum að vera komnir inn í her-
bergi kl. 10 á kvöldin og sofnaðir korteri
seinna. Fyrsta morguninn vorum við
vaktir kl. 5:30 en síðan 7:30 það sem eft-
ir var.
Herbergisfélagi minn var alltaf sofnað-
ur á tilsettum tíma en ég gat ekki sofnað
svona snemma. Það var svo bjart og ég
sofnaði sjaldnast fyrr en um eittleytið.
Ég lá hljóður og hreyfingalaus áður en
ég gat sofnað, en gat horft á myndir í
spjaldtölvunni. Herbergisfélaganum var
slétt sama en sagði mér að ef ég yrði tek-
inn þá yrði mér refsað.
Hvað þýddi það að vera refsað?
Það þýddi að menn fengu að puða auka-
lega morguninn eftir. Dæmi um refsingu
var að ef menn spiluðu fótbolta í upphit-
un þá þurftu einhverjir fjórir að taka 15
mínútna þrek í lok æfingar. Tíu mínútna
fótbolti kostaði því brjálað puð við
hlaup, stökk og armbeygjur í lokin.
Hvernig gengu æfingarnar fyrir sig?
Þær voru mjög vel skipulagðar. Markviss
upphitun líkt og við þekkjum fyrir leiki
með bolta og markskotum. Skotæfingar
stóðu í þrjá tíma, keyrsluæfingar í einn
til tvo. Þetta voru tvær æfingar á dag. Á
milli þeirra vorum við að borða og hvíla.
Það voru yfirleitt skotæfingar seinni
partinn. Þegar sú törn var afstaðin þá var
maður búinn að skjóta um 80 sinnum á
markið. Maður þurfti alltaf að skora eitt-
hvað lágmark úr hverju setti, annars tók
maður út refsingu.
Voru æfingarnar mjög frábrugðnar
því sem þú átt að venjast hér heima?
Þetta voru mjög massívar æfingar. Þær
hófust stundum á klukkutíma lyftingum,
síðan klukkutíma handbolta, hálftíma
hlaupum og hálftíma teygjum. En maður
vissi alltaf hvað stóð til á hverri æfingu.
Það var mikið af utanhúss hlaupaæfing-
um. Við vorum á undirbúningstímabilinu
og þess vegna var þetta mikið puð fyrir
alla. Hinir strákarnir upplifðu þetta, rétt
eins og ég, sem mikið puð. Áður en að
þessu kom þá voru þeir búnir að æfa í ró-
legheitum í tvær vikur. En þegar þetta
prógramm stóð þá snerist lífið ekki um
neitt annað en að æfa og borða. Reyndar
voru æfingaleikir hluti af dagskránni en
ég mátti ekki spila með þeim þar sem
þessir leikir voru jafnframt hluti af ein-
hverri forkeppni. Það var einn stór kostur
við æfingarnar hjá Füchse. Það var alltaf
sjúkraþjálfari á staðnum þannig að þegar
eitthvað smálegt kom upp þá var þér
kippt út af og þú varst strax kominn und-
ir handleiðslu sjúkraþjálfara. Ef eitthvað
amaði að þá gat maður fengið sjúkra-
nudd um kvöldið. Ég var eitthvað aumur
í kálfa og fékk þess vegna nudd um
kvöldið og næsti dagur var því allur ann-
ar eftir þetta.
Eftir Sigurð Ásbjörnsson
Fátt kom mér á óvart í
æfingabúðum í handbolta hjá
Füchse Berlin nema útihlaupin