Són - 01.01.2003, Blaðsíða 20

Gísli Halldórsson í Króki
Fimm ljóð
Griðastaður
Ég kom til þín er kuldinn vanga beit,
þá kalið var hvert blóm í mínum reit
og sólin horfin, sigin bak við fjöll,
en samt komst þú til dyra björt og heit.
Þá fannst mér leggja ljós í mína sál;
sem löngu gleymdar raddir fengju mál,
sem eyðimerkurfari fyndi þar
að falli kominn vatn í kristallsskál.
Nú gægist haustið fram um fjallaskörð
og fölum hjúpi klæðir vora jörð
en frost og myrkur komast aldrei að
þar ástin björt og fögur heldur vörð.
Nú syng ég aftur
Nú syng ég aftur sönginn minn um þig
og sólin rís við austur, björt og heið.
Þó að við höfum gengið langa leið
og langt að skilin, hvort sinn villustig,
þá syng ég aftur sönginn minn um þig.
Og þó að nú sé rödd mín orðin rám
sem rifið járn og stirður textinn minn,
ég aftur gamla undirtóninn finn
sem yljar mér frá hvirfli niður að tám.
Jafnt þó að nú sé rödd mín orðin rám.