Són - 01.01.2003, Blaðsíða 58

ÞÓRÐUR HELGASON58
Hér er lögð áhersla á atviksorðið „enn“ með því að láta það standa
eitt í línu en það á auðvitað heima í fyrsta risi síðustu línu.
2.3 Dróttkvætt
Um dróttkvæða háttinn og hætti honum skylda má segja líkt og um
fornyrðislag og ljóðahátt að hann hélt velli óbreyttur alla 19. öld og
fram á hina 20. Það hlýtur þó að vekja forvitni hvaða mat hin ungu
skáld á 19. öld gátu gert sér úr svo vandmeðförnum hætti.
Það hefur komið fram fyrr í þessari grein að ýmis skáld skreyttu
mörg ljóða sinna hendingum dróttkvæðanna og eru þess dæmi langt
fram á 20. öld. Nægir þar að benda á framlag þeirra Snorra Hjartar-
sonar og Hannesar Péturssonar.
Fyrsta útfærslan, sem heitið getur, sést hjá Jónasi Hallgrímssyni í
ljóðinu „Grátittlingur“:46
Ungur var eg og ungir
austan um land á hausti
laufvindar blésu ljúfir,
lék eg mér þá að stráum.
Hér hefur Jónas skipt hinum forna hætti í tvennt og búið til ferhend-
an hátt og auk þess aukið hann einu atkvæði í línu. Þetta er eftir-
tektarverð nýbreytni en af einhverjum ástæðum varð ekki framhald á,
hvorki hjá Jónasi né öðrum skáldum.
Stephan G. Stephansson eignast sinn sérstaka dróttkvæða hátt og
fer eins og Jónas þá leið að skipta honum í tvennt og bætir einnig inn
endarími:47
Bifröst blossum stöfuð
Ber út ljós um hérað.
Yfir hnjúka höfuð
Hellir fleygu gulli.
Steind er hjarni stirndu
Storð að fjöru-borði.
Hvítt er nið og nóttin
Norðurheims að sporði.
46 Jónas Hallgrímsson (1980:110).
47 Stephan G. Stephansson (1953:376).