Són - 01.01.2003, Blaðsíða 77

LIMRUR 77
Lögin við þá texta sem hér er vitnað til munu flestir landsmenn
kunna. Reyndin er sú að margar limrur má syngja við þessi lög. Til
að þær falli að öðru hvoru laganna verða þær helst að vera reglulega
gerðar og byggjast á þríliðum með einföldum eða tvöföldum forlið.
Þá er ekki heldur sama hvernig rímið er. Limrur, sungnar við lagið
sem á við texta Ragnars Jóhannessonar, verða helst að hafa rímið
AAbbA. Til að limrur komi heim við þau lög sem notuð eru við
þýðingar þeirra Sigurðar Þórarinssonar og Eiðs Bergmanns á „Maren
i Myra“ verður rímið aftur á móti að vera aaBBa.
Rétt er að geta þess að til er töluvert af íslenskum kveðskap frá
ýmsum tímum sem að formi til líkist limrum án þess að hægt sé að
halda því fram að þar sé um nein tengsl að ræða.
III Hin eiginlega limra á Íslandi
Upp úr miðri 20. öld taka Íslendingar að yrkja undir limruháttum að
einhverju ráði. Það munu hafa verið þeir Kristján Karlsson og Jóhann
S. Hannesson sem fyrstir manna léku sér að því, þá báðir búsettir
vestanhafs. Þar er limran komin nær uppruna sínum varðandi efni,
þ.e. eins konar lausavísa eða tækifærisvísa. Jóhann sendi síðar frá sér
limrukver sem hann kallaði Hlymrek á sextugu. Þar er þessi vísa:7
Það er bannað í Buenos Aires
að börn séu að leita sér færis
að sjá það í bókum
hvað sé undir brókum
á samskeytum kviðar og læris.
Það var hins vegar öðrum fremur Þorsteinn Valdimarsson sem vann
limrunni sess meðal íslenskra bragarhátta þegar hann sendi frá sér
bókina Limrur árið 1965. Limrur Þorsteins eru hæfilega léttruglaðar
að hætti Bretanna:8
Í marz, eftir morfínblund,
léttist mamma um 9 pund.
7 Jóhann S. Hannesson (1979:26).
8 Þorsteinn Valdimarsson (1965:20).