Ritið : tímarit Hugvísindastofnunar - 01.05.2011, Qupperneq 88

88
HELGA KRESS
apríl 1844, þakkar Brynjólfur Pétursson honum fyrir kvæðið og er strax far-
inn að velta fyrir sér breytingum. Hann segir:
Mesta gull er hún „kveðjan þín“, góði minn! En mætti ekki hafa „og“ fyrir
„þau“ í „þau flykkjast heim að fögru landi Ísa“. Konráði þykir „engillinn“
vera of kímilegur, en orðið „söngvari“ líkar okkur ekki, en kvæðið er
– som sagt – mesta gull.6
Ekki er víst að uppskriftin sem Brynjólfur vitnar til sé nákvæmlega sú sama
og varðveist hefur í eiginhandarritinu nema hann hafi lifað sig svo inn í
kvæðið, sjálfur á leið til Íslands,7 að hann hafi óvart skrifað „heim“ í stað „út“.
Athyglisvert er að hann ber fyrir sig Konráð, málfarsráðunaut þeirra Fjölnis-
manna, sem þeir tóku fortakslaust mark á.8 Í fleiri bréfum skilar Brynjólfur
svipaðri athugasemd frá Konráði. Um orðfæri í „Sláttuvísu“ sem Jónas hafði
sent þeim Brynjólfi til birtingar um svipað leyti og „Ég bið að heilsa“ segir
hann í bréfi, dagsettu í Kaupmannahöfn 11. mars 1844: „Konráð hefir beðið
mig að segja þér að honum líkaði ekki það orðatiltæki í sláttuvísunni ‘gimbill
gúla þembir’.“9 Ekki hafa varðveist heimildir um frekari bréfaskipti milli
þeirra Jónasar og Fjölnismanna um „Ég bið að heilsa“, en á sjö manna fundi í
félagi þeirra laugardaginn 13. apríl 1844 las Brynjólfur upp „kvæði eftir Jónas
6 Bréf Brynjólfs Péturssonar, bls. 49.
7 Daginn áður en Brynjólfur skrifar bréfið hafði hann verið settur sýslumaður í
Skaftafellssýslum og var farinn að tygja sig til „og búa til heimferðar“ þegar honum
nokkrum dögum síðar var boðið fulltrúastarf í danska rentukammerinu. Frá þessu
segir hann í bréfi til Þórðar Jónassen, dagsettu í Kaupmannahöfn 12. maí 1844, sbr.
Bréf Brynjólfs Péturssonar, bls. 54–55; sjá einnig bréf Brynjólfs til Jónasar, dagsett
í Kaupmannahöfn 21. apríl 1844, þar sem hann segist vonast eftir betra embætti
„heima með tímanum“. Bréf Brynjólfs Péturssonar, bls. 50. Brynjólfur fór þó aldrei
„heim“ en ílentist í Kaupmannahöfn og lést þar, farinn á sál og líkama, árið 1851, að-
eins 41 árs að aldri. Sjá Aðalgeir Kristjánsson, „Lokaorð“, Bréf Brynjólfs Péturssonar,
bls. 303–307, hér bls. 305.
8 Um það vitna m.a. ummæli Tómasar Sæmundssonar í bréfi til Konráðs, dagsettu á
Breiðabólsstað 11. september 1840, um þátt sem hann hefur sent Fjölni til birtingar:
„Ég treysti þér til að lagfæra málið allt [. . . ]. Málið hefi ég ekki komist til að lagfæra
og ætla þér það, og svo þarf handritið orðið mikillar aðgætni, að engum trúi ég nema
þér til að hafa hönd yfir prentun hans.“ Bréf Tómasar Sæmundssonar, gefin út á hundr-
að ára afmæli hans 7. júní 1907, Jón Helgason bjó til prentunar, Reykjavík: Sigurður
Kristjánsson, 1907, bls. 274. Leturbreytingin er Tómasar sem leggur áherslu á að
hann biðji um lagfæringu á málfari, ekki öðru.
9 Bréf Brynjólfs Péturssonar, bls. 46.