Glóðafeykir - 01.11.1972, Qupperneq 58

58
GLOÐAFEYKIR
leika framan af árum og sundfær ágætlega, en gerðist feitlaginn og
þungfær nokkuð er á leið ævi og innisetur tóku við. Yfirbragðið
var frjálsmannlegt, lundiir létt. Hann var greindur í bezta iagi, fjöl-
gefinn og listfengur, allra manna fyndnastur, viðræðusnillingur,
gæddur einstakri frásagnargáfu. Hann var listaskrifari, teiknari
ágætur og hefði vafalaust getað beitt sínu óviðjafnanlega skopskyni
einnig á því sviði með eftirminnilegum hætti, ef iðkað hefði.
Stefán Vagnsson var ágætlega skáldmæltur og Ijóðnæmur að santa
skapi. Stuðlað mál og rímað lá itonum laust á tungu. Hann var
svo hagur á form, að hættir voru honum allir tiltækir. Stökur hans
hafa fjölmargar flogið um víða vegu. Miklu meira er þó hitt, bæði
að vöxtum og gæðum, sem hann flíkaði ekki og hafði aðeins fyrir
sjálfan sig. Þar var hann fastheld.nn langt um of, þ\ í að víst sat hann
innar miklu á Bragabekk en margur sá, er nú yrkir á bækur.
Stefán Vagnsson var góður gestgjafi. Hann laðaði menn að sér
með glaðværð sinni og góðvild, enda gestkvæmt löngum á heimili
þeirra hjóna. Þangað söfnuðust vinir og kunningjar og gamlir
sveitungar. Og þar var oft glatt á hjalla. f n þótt kátína og kímni
væri sá þátturinn í fari Stefáns, sem oftast bar hæst „á góðra vina
fundi“, þá var hann ekki allur þar. lludir loguðu heitar tilfinningar
og djúp alvara, þótt eigi sæi þess stað á ytra borði. Stefán var rót-
gróinn sveitamaður að háttum og öllu eðli. Og vandfundinn hygg
ég þann, er bera mundi hlýrri hug til ættbyggðar sinnar en hann.
Stefán \7agnsson var ótæmandi brunnur fróðleiks, kímnisagna og
gamanmála, og allra manna skemmtilegastur. Hann var trygglyndur
og hjartahlýr og hverjum manni geðþekkur. Hann var einn sá
maður, sem ekki líður úr minni.
Þórey Sigmundsdóttir Hansen, húsfr. á Sauðárkr. lézt 2. nóv. 1963.
Hún var fædd að Gunnhildargerði í Hróarstungu evstra 1. sept.
1886, dóttir Sigmundar bónda þar, Jónssonar, og konu lians Guð-
rúnar Ingibjargar Sigfúsdóttur. Hún óx upp í foreldragarði allt til
fullorðinsára í hópi fjölda myndarlegra systkina. Tók að sér barna-
kennslu þegar eftir fermingu, og má á því marka hve efnileg hún
hefur þótt. Þórey stundaði nám við mjólkurfræðiskóla Grönfeldts á
Hvítárvöllum veturinn 1907—1908 og tók langhæst lokapróf sinna
námssystra. Hún réðst þegar að námi loknu rjómabústýra að Gljúfur-
áreyrum við Austurvatnabrú hér í Skagafirði og gegndi því starli
sumarlangt. Fórst henni það vel úr hendi sem annað; var jafnan
allt með miklum myndarbrag, það er hún tók hendi til. enda ágæt-