Skagfirðingabók - 01.01.1993, Qupperneq 48

SKAGFIRÐINGABÓK
„Jón bróðir er eins og móhraukur á hestbaki," hvein í Guð-
mundi Björnssyni þegar virðulega búinn skólastjórinn gekk
fram á hann í hópi hestamanna að ferðbúast við kirkjuhornið.
Guðmundur stóð í stímabraki við rauðan hest glófextan, stóran
og óhemju þrekmikinn. Sagðist hafa riðið honum einhesta svo
gott sem án áningarstaða til Akureyrar og þegar þangað kom
hefði klárinn enn verið óþreyttur og lamið hófunum í götuna.
Jón vildi fara á 'bak og Guðmundur sagði hann svosem mega
það á eigin ábyrgð. Um leið og Jón settist í hnakkinn tók hest-
urinn viðbragð og fór með hann á stanslausu stökki áleiðis
niður að Sjávarborg þar sem hann var hagvanur. Jón hékk á
baki og þeir hurfu fljótlega sjónum.
Veður var þurrt og ryk á götunum og næst sást til þeirra við
Borgarafleggjarann í skýi af jóreyk sem stóð eins og hvítur
strókur beina línu niður Borgarbrautina.
Góðtemplarinn
Jón neytti víns í hófi á sínum yngri árum þó hann yrði síðar
einn skeleggasti bindindismaður síns tíma og heiðursfélagi í
I.O.G.T., Stórstúku Islands. Þegar hann var um tvítugt kom
hann eitt sinn þægilega dasaður til baka úr langri sendiför yfir
í Höfðakaupstað og kunni þá vel að meta „tvö kognakkstaup
og vindil“ sem Stefán faktor bauð honum. Og í samlagi við
bróður sinn keypti hann brennivínsflösku til að veita gestum á
lombert-kvöldi fyrsta nýársdag aldarinnar. En eftir heimkom-
una að utan frá námi bragðaði Jón ekki vín framar. Ekki það
hann hefði kynnst verri drykkjusiðum í Danmörku en hann
átti að venjast í Skagafirði. Heldur varð hann á skólanum fyrir
sterkum áhrifum af kristilegri æskulýðshugsjón sem hafnaði
áfengi bæði í félagsstarfi og einkalífi. Og hann hlaut sem leið-
togi og fyrirmynd að ganga lengra í að afneita því en aðrir.
46