Skagfirðingabók - 01.01.1993, Page 50

SKAGFIRÐINGABÓK
Möguleikarnir og fyrirheitin, er fólgin gætu verið í þess-
um unga alvarlega manni, er tók þetta spor og augna-
blik þess svo hátíðlega.
í Sögu Sauðárkróks segir:
Af öllum forvígismönnum bindindishreyfingarinnar á
Sauðárkróki á Jón Þ. Björnsson lengstan starfsferil og
mun jafnframt hafa verið með skeleggustu baráttumönn-
um hennar um hálfrar aldar skeið. Að honum beindu
andbanningar helst geiri sínum en Jón varð ekki vopn-
bitinn ...
Hinsvegar gat hann reynst þeim harðskeyttur andstæðingur.
I kasti við leynivínsala
Jón breytti eftir sannfæringu sinni þó það bakaði honum stund-
um óþægindi og jafnvel óvild. A bannárunum kom það eitt
sinn fyrir að þrjár leynivínsölur voru starfræktar samtímis í
nágrenni við dansskemmtanir Ungmennafélagsins. Fóru þá ölv-
aðir menn að skjóta upp kollinum á þessum annars áfengis-
lausu böllum.
Eftir ítrekaðar aðvaranir kærði Jón, sem æðsti templar, þetta
lögbrot og fór það fyrir dóm. Og þeir þrír sem stóðu að leyni-
knæpunum hlutu háar sektir og hafa ekki kunnað honum þakk-
ir fyrir það. Jóni féll þungt að vera í þessu hlutverki en segir:
„En ég gjöri þetta í nafni mannúðar og sannfærður um að mér
ber að gjöra það fyrst og fremst sem kristnum kennara og
leiðtoga æskulýðsins hér.“
Eins og kom á daginn bar áfengisbannið ekki tilætlaðan ár-
angur, hvorki í Chicago né á Sauðárkróki, og þegar Jón leit til
baka yfir bindindisbaráttuna viðurkenndi hann að „lítið hefði
oft virst sækja fram á 50 árum.“ Drykkjuskapur hélst svipaður
48