Múlaþing: byggðasögurit Austurlands - 01.01.1969, Page 93

MÚLAÞING
91
bjuggu þau á ýmsum stöðum, en lengst á Urðarteigi í Beru-
neshreppi. Sigríður lézt á miðjum aldri fiá ungum börnum.
Frá Gróu er það að segja að hún réðist vinnukona í iPapey
til Jóns eldia Þorvarðarsonar. Það vor kom þar maður sem
Jónas hét og var kallaður Grjótgarður. Hann hafði verið mik-
ill garðhleðslumaður, líka gróf hann eftir vatni og fann það
jafnvel á clíklegustu stöðum. Einnig hlcð hann brunna svo
trausta að þeir voru jafnvel taldir óforgengilegir. Þá hafði
hann og verið ’mikill smiður, sérstaklega á járn, og smíðaði
ljái sem taldir voru mun betri en eftir flesta aðra. H-ann var
Húnvetningur, kominn hingað vestan úr Svartárdal. Samdrátt-
ur varð fljótt með þeim Gróu og honum, og varð hún fylgi-
kona hans milli 10 og 20 ár og eignuðust þau 7 börn. Mér er
sagt nýlega að þau hafi byggt sér kofa á svokölluðu Sólhóls-
túni við Djúpavog. Þaðan munu þau hafa flutt suður í Aust-
ur-Skafiafellssýslu og dvöldu þar í 9 ár í þremur hreppum.
Þaðan flytja þau aftur í Geithell-ahrepp um 1870, að Hamri í
Hamarsfirði og dvöldu þar í fjögur ár við mikla fátækt. Þá
var heimilinu sundrað en það er önnur saga.
Guðrún kona Jóns varð snemma heilsuveil, hafði sjúkdóm
sem ekki 'varð læknaður, enda til fárra lækna að leita. Ég
hygg að þiað hafi verið Zeute.n á Eskifirði sem þá var hér
fjórðungslæknir austanlands. Til hans var leitað, en án árang-
urs. Heilsu Guðrúnar hrakaði ár frá ári unz hún lézt 23.
ágúst 1872 fjörutíu og sex ára gömul. Eftir lát Guðrúnar tók
Sigríður fósturdóttir þeirra við bústjórn innanbæjar. Hún hafði
að vísu haft þau verk mikið í veikindum Guðrún-ar með aðstoð
fóstra síns, en ekki var aldrinum fyrir að fara, aðeins 14 ára
er Guðrún lézt.
Jóni er þannig lýst: Hann var meðalmaður á hæð, sívalvax-
inn með kúptar herðar. Mjög dulur og fáskiptinn í daglegri
umgengni og seintekinn jafnvel við nákunnugt fólk, kom fyrir
að íhann gekk úr vegi svo umfarendur hittu hann ekki. En
þegar búið var að ná af honum tali var hann ræðinn og gest-
risinn. Hann var talinn greindur maður og stálminnugur. Eft-
ir þeim tíðaranda sem þá var um fræðslu alþýðu manna og