Múlaþing: byggðasögurit Austurlands - 01.01.2000, Qupperneq 10

Múlaþing
Séð yfir Hallormsstað af Leirtjarnarhrygg 1961.
Ljósm.: G.G.
Margt getur liðið manni úr minni á
skemmri tíma en rúmum 40 árum. Því hef
ég reynt að fríska upp á minnið með því að
bera ýmis atriði undir samverkamenn frá
þessum tíma. Ég tek hins vegar á mig alla
ábyrgð á frásögninni ef nota má svo
hátíðlegt orðalag um efni sem fyrst og
fremst er rifjað upp til gamans. En þótt hér
sé litið fram hjá kröfum sagnfræðinnar um
nákvæmni og efnistök tek ég að jafnaði
fram hvar reynt er að fylla upp í eyður með
tilgátum ef svo ber undir.
Staðurinn og mannlífið
Það sakar ekki að hafa í huga að árið
1958 var öðruvísi um að litast á Hall-
ormsstað en nú og heimafólk ekki margt.
Auk gamla Hallormsstaðarbæjarins og
Húsmæðraskólans var þar aðeins risið hús
Hrafns Sveinbjarnarsonar á Hjalla þar sem
skógarvörðurinn, Sigurður Blöndal, hafði
aðsetur. I Mörkinni var svo verkamanna-
bústaðurinn, sem reistur var 1952-1953, og
aðeins var notaður á sumrin. Inni við
Kerlingará, rétt neðan við Selveginn, höfðu
svo hjónin Guðmundur Jónsson frá Freys-
hólum og Heiðrún Valdimarsdóttir, sem
bæði unnu í Skógræktinni, byggt sér lítinn
timburkofa sem þau notuðu til íveru á
sumrum.
Mannlífið á staðnum tók á sig annan
svip þegar vinna hófst í Skógræktinni á
vorin. Starfsmenn þar voru jafnan flestir
fyrri hluta sumars en fækkaði mikið þegar
vorverk voru að baki og leið á sumarið.
Ekki bjuggu allir undir sama þaki á þessum
tíma fremur en síðar. Kvenfólkið bjó í
verkamannabústaðnum og þeirra á meðal
ráðskonan, Ingibjörg Sigurðardóttir frá
Sauðhaga. Hér var líka svefnstaður og