Múlaþing: byggðasögurit Austurlands - 01.01.2000, Qupperneq 97

Málið á Hrafnkels sögu
Faxagil í dal Hrafnkels Freysgoða. Ljósm. SGÞ.
stórgripa,15 og þykir slíkt sennilegt; blóð-
völlur heitir enn sú grund sem notuð var til
slíkra hluta, meðan heimaslátrun var leyfð.
Frægt er það atvik í Eglu þegar Skalla-
Grímur hálshjó tvo uxa í einu höggi með
silfurrekinni öxi sem Eiríkur blóðöx hafði
sent honum að gjöf; með slíku tiltæki gerði
Skalla-Grímur skrautvopn að blóðöxi og
eins konar nöfnu Eiríks konungs. Um
Hrafnkel verður því naumast neitað að
maðurinn slátraði fleiru en baulum einum
saman.
[Innan hornklofa skal skjóta því að um
styttri gerð að hún hefur tvo staði sem benda
til dýrkunar Óðins og vantar þó báða í hina
lengri. Annar staðurinn er eftir hrakningar á
Aðalbóli: „Spjót sitt hafði Hrafnkell með sér
en ekki fleira vopna.“ Og hinn er eftir dauða
Hrafnkels: „var lagið í haug hjá honum
mikið fé, herklæði hans öll og spjót hans hið
góða.“ Spjót var eftirlætisvopn Óðins. Þess
hefur verið getið til að spjót Hrafnkels í
styttri gerð sé komið úr Glúmu þar sem slíkt
vopn er einmitt í eigu Óðinsdýrkanda. Hinu
má þó helst ekki gleyma að blár litur á
klæðaburði Hrafnkels og blóðöxi hans gefa
Óðins dýrkun glögglega í skyn. Auk þess er
engan veginn óhugsandi að ummæli um
spjótið hafi fallið burt úr lengri gerð].
Spakmæli
Hér að framan var vikið að spakmælum
í sögunni og skal nú sinna einu þeirra
nokkuð rækilega. I hvatningarræðu sinni
eggjar griðka Hrafnkel húsbónda sinn með
svofelldum orðum: 'Satt er flest fornkveðið
að svo ergist hver sem eldist.' í þessari
málsgrein eru tvö spakmæli, hið fyrra Satt
er flest fornkveðið kynnir hið síðara Svo
ergist hver sem eldist. Málsgreinin má
heita samhljóða ummælum Gauts hins rauða
í Færeyinga sögu: 'Satt er hið fornkveðna:
Svo ergist hver um eldist.' í hvorutveggja
sögu hagar eins til: verið er að eggja höfð-
ingja lil vígs, og brátt verður sá veginn sem
stefnt er til.
^Jómsvíkinga saga. Útg. Ólafur Halldórsson (Reykjavík 1969), bls. 209-10.
95