Jökull - 01.12.1985, Qupperneq 139

Leiðangursmenn á Grendli. Ljósm. Vilhelm Andersen,
27.júlí.
hefðu farið. Höfðu þeir yfirgefið skálann aðeins viku
áður en við komum þangað.
Næstu þrjá daga dvöldum við í skálanum í góðu
yfirlæti. Veðrið þessa daga var ágætt, en fyrsta daginn
notuðum við til að bera möl upp að skálanum til þess að
vindur næði sér ekki undir skálagólfið. Einnig hlóðum
við vörður á öllum hnúkum næst skálanum og settum
merki í þær er sýndu stefnuna á skálann. Útsýnið frá
Goðheimum er geysi vítt og vafasamt er að annað eins
gefist frá nokkru öðru húsi á landinu. í vestri og suðri
sér yfir stóran hluta Vatnajökuls og takmarkast útsýnið
við Kverkfjöll í vestri, í suðvestri og suðri sér til Gríms-
fjalls, Esjufjalla, Öræfajökuls, og Þverártindseggjar.
Einnig sést Birnudalstindur og Humarkló, svo eitthvað
sé nefnt. Norður af blasa Snæfell og Herðubreið við, og
mörg fleiri fjöll, sem hér yrði of langt upp að telja.
Austur af, sjást hið næsta Grendill 1570 m sem er hæstur
tinda í austanverðum Vatnajökli, ásamt mörgum fleiri
tmdum, flestum nafnlausum. í suðaustri sér niður eftir
Lambatungnajökli, en lengra í burtu yfir Goðahrygg og
Goðaborg sjást Grasgiljatindur og Efstafell. Allan tím-
ann er við dvöldum í skálanum, var þoka á láglendi upp
í um 800 m hæð, en glóbjart þar fyrir ofan. Virðist þetta
veðurfar vera nokkuð algengt á austanverðum Vatna-
jökli. Til samanburðar má geta þess að sumarið 1969
dvaldi ég nokkra sólarhringa á þessum slóðum í mjög
líku veðri.
Öndir kvöld annan daginn, er við dvöldum í skálan-
um, tókum við okkur göngu austur á tind einn nafn-
lausan og tók sú ferð nærri þrjá tíma. Færið á jöklinum
var afleitt og talsvert um sprungur, enda lá leiðin yfir
upptök Lambatungnajökuls. Á tindinum dvöldum við
um stund, en þaðan var mikið útsýni yfir Lónsöræfi,
Hofsjökul (hinn eystri) og Þrándarjökul.
Okkur fýsti nú að halda á Grendil, en ákveðið var þó
að slá þeirri ferð á frest til næsta dags. Sá dagur reyndist
einn sá allra fegursti í ferðinni, enda kom í Ijós þegar
halda átti af stað á Grendil, þá harðneitaði kvenfólkið
að fara með, því annað eins sólbaðsveður væri naumast
hægt að fá. Sigrún var sú eina, sem ekki vildi missa af
ferðinni, sagði sem var að alltaf mætti liggja í sólbaði, en
tækifæri til að ganga á Grendil byðist ekki oft á ævinni.
Við vorum því aðeins sex er hófum gönguna. Leiðin var
í fyrstu hin sama og daginn áður. Fyrst var haldið yfir
upptök Lambatungnajökuls og utan í þeim nafnlausa
tindi sem áður er getið. Þaðan var haldið beint í norður
yfir djúpan slakka, í áttina að Grendli. Færið var þungt
og hitinn ætlaði okkur lifandi að drepa.
Eftir tæplega tveggja og hálfs tíma ferð stóðum við
loks á hátindi Grendils í 1570 m hæð yfir sjó. Útsýnið
var hreint frábært hvert sem litið var. Snæfell og Herðu-
breið í norðvestri, Kverkfjöll og Goðahnúkarnir nyrstu,
ásamt skálanum Goðheimum í vestri. í suðvestri sér yfir
óendanlega hjarnbreiðu Vatnajökuls, alla leið til Gríms-
vatna og Öræfajökuls, en loftlínan í Öræfajökul mun
vera nálægt 85 kílómetrum. í suðri sjáum við fjölmarga
tinda í austurbrún Vatnajökuls, sem flestir eru nafn-
lausir. í austri sést niður eftir Öxarfellsjökli, yfir Trölla-
króka til Jökulgilstinds, Hnappadalstinds og Svip-
.tungnahnjúks. Einnig sjást smá jöklarnir Hofsjökull og
Þrándarjökull, sem munu vera einna minnst kannaðir
íslenskra jökla. Þarna á Grendli er landmælingamerki,
sem sett var upp vorið 1956, en mælingar fóru þá fram á
Haldið af stað frá Goðahnúkum. Ljósm. Pétur Porleifs-
son, 28. júlí.
JÖKULL 35. ÁR 137