Jón á Bægisá - 01.09.2003, Síða 11

Dúkkan mín, broddgólturinn minn og ég
vatni og sprauta því svo á stubbinn. Um leið hrín hann eins og asnar
gera.
„Hvers vegna ertu að hrína?“ spyr ég hann.
„Hestur melónusalans kenndi mér að hrína svona“. Þarna sjáið þið hvað
hann er vitlaus. Melónusalinn á engan hest, bara asna. Eg hneggja fyrir
hestinn svo að hann geti gert það rétt.
I dag er hesturinn með skammir og svívirðingar út í mig. Ég hendi hon-
um í eldiviðarkassann og fer svo í skólann. Þegar ég kem heim sé ég að
mamma hefur fleygt hestinum í ofninn, það logar í honum og hann hrín
lágt. Ég ákveð strax að hefna mín á mömmu.
A leiðinni heim úr skólanum í dag sé ég krossfisk niðri í skurði. Ég spyr
hann hvað hann sé að gera þarna.
„Það lendir margt í skurðunum og fer þaðan í árnar og niður í sjó en
hjá mér er það þveröfugt,“ svarar krossfiskurinn og fer að gráta, af því að
hann langar aftur út í hafið. Ég verð snortin. Ég fer með hann heim og set
hann niður í blómavasa sem er fullur af vatni. Hann tístir og grætur alla
nóttina. Um morguninn bið ég hann að koma með mér í skólann. En það
vill hann ekki.
Þegar ég er komin heim úr skólanum kalla ég á krossfiskinn. Ég fmn
hann hvergi. En ég finn litabókina mína og litina á gólfinu, einhver hefur
fleygt þeim þangað, og í bókina er komin mynd af sjávarlandslagi.
„Kannski kastaði hann sér í sjóinn,“ segir dúkkan mín. Ég rýni í mynd-
ina af sjónum. Langt úti í hafsauga má sjá brúnan depil sem fjarlægist óð-
fluga.
I dag er mæðradagurinn. Ég er búin að skrifa fimmtán núll í stílabókina
mína því að ég ætla að geyma peningana í staðinn fyrir að kaupa liti fyrir
þá. Frændi minn kemur til okkar í kvöld. Mamma á enga aura til þess að
kaupa í kvöldmatinn, þessvegna getur hún ekki boðið bróður sínum að
borða. Hún er niðri við brunninn að þvo ílát. Hún grætur á meðan eins
og regnskúr á vori. Ég verð djúpt snortin. Ég legg hendurnar um hálsinn
á henni og læt hana hafa hvern eyri sem ég á.
Þegar ég kem inn í herbergið heyri ég að dúkkan og broddgölturinn eru
að hvíslast á.
„Hvað er að frétta?“ spyr ég. Þau fölna upp.
„Við erum að kaupa mæðradagsgjöf,“ segir dúkkan mín.
„Hvað eigið þið mikla peninga," spyr ég.
„Fimm ríalur," svarar broddgölturinn.
á — Þegar strið að stríðinu verður
9