Jón á Bægisá - 01.09.2003, Blaðsíða 17

Dúkkati mín, broddgölturinn minn og ég
„Hvar er Himnaríkið,“ spyr ég. Skýið starir út í fjarskann. Jörðin er auð
og tóm. Allsstaðar eyðimerkur, sandstormurinn kæfir allt sem lifir.
„Langt í burtu...“ svarar skýið djúpt hugsi... „í fjörutíu ár hef ég fund-
ið ilminn af því“.
Ég legg mömmu á skýið og sest hjá henni. Tek svo höfuð hennar í kjölt-
una. Hendurnar eru sigggrónar, vaxbleikar og harðar eins og tré.
Himinninn er blár, skýið hvítt og rautt. Ég sé fjallstindinn meðan við
berumst burt. Dúkkan mín grætur hljóðlega. Broddgölturinn leikur sér.
Hann er að byggja kofa úr smásteinum. Nú kólnar og það er lítilsháttar
regnúði. Ég er með grátstafinn í kverkunum.
Mamma dó um sólarlag þennan dag. Nú er sólin aftur sest. Hjarta mitt er
fullt af angri og eftirsjá. Kærar eru minningarnar um skólann minn, bæk-
urnar og litaheftin. Dúkkan mín og broddgölturinn eru ekki lengur í skapi
til að ólmast og hlæja. Ég hengi þau á skaftið á kerrunni. Þau horfa þegj-
andi og hissa í kringum sig. Broddgölturinn minn fær langvinna hósta-
hviðu. Hann hefur horast og er lítið orðinn nema skinn og bein. í gær bað
hann mig um að kaupa litabók handa sér... Ég horfi á laufið falla í sífellu
niður í grasið í skemmtigarðinum. Ég er orðin vön að sjá grænt laufið fá
gulan lit og svífa til jarðar. Hugur minn er fullur af þrá og söknuði. Ég ligg
á bekknum og hef ýtt kerrunni undir hann. A himninum sjást mislitir
skýjabólstrar. Mér verður hugsað til peysunnar minnar, sem bráðnaði og
breyttist í vatn, og mömmu, með vaxbleika fingurna. Vindurinn næðir og
gul laufin falla til jarðar. Minningarnar hverfa undir laufið. Mér finnst eins
og ég sé dáin. Um nóttina taka verðirnir ekki eftir mér. Að lokum hylja
laufin mig eins og líkblæja.
Magnús Ásmundsson þýddi úr esperanto
Þessi saga er eftir níu ára íranska skólastelpu. Námsstjórinn rakst á hana og hreifst af frá-
sagnarhættinum og því hvernig leikur og ímyndun renna, að hætti barna, gjörsamlega sam-
an við raunveruleikann þannig að hvergi vottar fýrir samskeytum.
Námsstjórinn þýddi söguna á esperanto, og hún birtist í tímaritinu Monato. Og í þeirri
mynd fannst mér hún mjög heilland. - MÁ
á ÁSagpáiá — Þegar stríð að stríðinu verður
15