Jón á Bægisá - 01.09.2003, Blaðsíða 70

Auðna HöddJónatansdóttir og Rannveig Jónsdóttir
ingu og því borgað eftir taxta þeim sem nær yfir þýðingar hjá Rithöfunda-
sambandinu. Þegar þeirri spurningu var velt upp hvort menn væru ánægð-
ir með launin sín voru svörin jafn mörg og taxtarnir eru margir. Fastráðnu
blaðamennirnir sem eru á tímakaupi og fá ekki borgað íyrir hvert slag voru
almennt fremur óánægðir með launin sín. Hins vegar voru þeir sem fengu
greitt á hvert slag fremur ánægðir með sinn skerf, einkum ef þeir höíðu
verið í „bransanum“ lengi og því tiltölulega fljótir að koma efninu frá sér.
Launamunur virðist vera talsverður í þessari stétt enda íyrirkomulag launa
ólíkt. Nokkuð algengt var að greitt væri yfir fyrrnefndum töxtum án þess
þó að um væri að ræða einhverja mismunun. Þrátt fyrir augljósa óánægju
margra með laun sín báru allir viðmælendur okkar takmarkalausa virðingu
fyrir starfi sínu og sögðust hafa ákaflega gaman að því. Enginn virtist á
þeim buxunum að leita fanga annars staðar þar sem launin væru hærri;
nefndu sumir í því sambandi blaðamannabakteríuna sem virtist hafa hel-
tekið æði marga.
Tímaritið Heilsuhringurinn hefur þá sérstöðu að vera unnið algjörlega í
sjálfboðavinnu og því ekki um nein átök að ræða þegar talið berst að
launamálum starfsfólks. Ævar Jóhannesson formaður ritnefndar sér reynd-
ar um að þýða mjög stóran hluta þess efnis sem birtist í blaðinu en fær auk
þess aðsendar greinar, bæði þýddar og frumsamdar. Vinnubrögð Ævars eru
afar ólík vinnubrögðum annarra viðmælenda. Enginn af viðmælendum
okkar kannaðist við þýðingarforrit enda ekki gott að nota þau við þessa
gerð þýðinga. Hins vegar voru allir vel heima í nútímatækni og notuðu
tölvur og netið mjög mikið. Ævar skrifar hins vegar þýðingar sínar á papp-
ír með blýanti og leiðréttir þegar þess er þörf. Síðan les annar aðili yfir og
slær inn á tölvu eftir handriti Ævars sem að hans sögn er vel læsilegt.
Viðmælendur okkar í þessum hópi litu nánast allir á sig sem blaðamenn
en ekki þýðendur. Þeir voru þeirrar skoðunnar að skáldaæðin yrði að vera
virk þegar unnið væri að greinaskrifum sem þessum. Krafan um nákvæmni
í þýðingum á vitaskuld ekki við hér þar sem verið er að skapa einn nýjan
texta úr fleiri en einni heimild. Hins vegar könnuðust viðmælendur við
flest þau vandamál sem upp koma hjá þýðendum; hvað á að gera við orða-
leiki og tvíræðni, hvernig ber maður sig að við nýyrðasmíð o.s.frv. Oft
lentu þeir í vandræðum sem lutu að þýðanleika. Akveðna texta er einfald-
ara að þýða en aðra og sumum menningarheimum er auðveldara að koma
til skila svo íslenskir lesendur átti sig á þeim.
Margt vakti athygli við svörin sem við fengum. Að mati flestra viðmæl-
enda okkar er góð og lipur íslenskukunnátta það sem langmestu máli
skiptir fyrir góðan þýðanda. Að hafa vald á markmálinu skiptir mun meira
máli en færni í frummálinu, þar má alltaf leita fanga annars staðar. Þegar
68
á .93a;ydj/7, - Tímarit þýðenda nr. 7 / 2003