Jón á Bægisá - 01.09.2003, Side 31

Wail Ragab
Maðkar og aftur maðkar
Ég var feitur, er mér sagt, þegar ég var í maga móður minnar. Móðir mín
var hins vegar mögur og efnið, sem magi hennar var úr, teygjanlegt. Að
vísu ekki eins teygjanlegt og one-size dömusokkabuxur. Þess vegna gat
móðir mín ekki afborið vafningalaust líkamsstærð mína og áreitnar hreyf-
ingar. Ég fann á hinn bóginn fyrir þrýstingi og þrengslum rýmisins um-
hverfis mig. Þetta er ástæðan fyrir því hversu áreitinn og uppreisnargjarn
ég er. Þessi deila gekk svo langt hjá okkur að ég sparkaði einu sinni af öllu
afli í hana innan frá og meiddi hana. Hún bölvaði mér sem olli því að litla
táin hægra megin varð kreppt. Og það mjög áberandi eins og þið getið séð
þegar ég legg fótinn upp á borðið þegar ég hef lokið skrifunum. Ekki dró
úr uppreisnargirni minni og þörf fyrir meira rými eftir að ég fór innan úr
henni. Ég borðaði óheyrilega mikið. Þannig eldaði móðir mín til dæmis
grænmetissúpu, þ.e. hún tók dvergbít, baunir, gulrætur og kartöflur og
blandaði í hrærivél þannig að úr varð mjúkt mauk sem gat límt hverja ein-
ustu manneskju við stólinn sinn. Þar sem ég kann ekki að meta salt setti
hún sykur í staðinn. Hún kom eldhúskollinum fyrir í 25 cm fjarlægð frá
mér eins og hæfir heilbrigðu líferni og setti skálina ofan á hann. A milli
skálarinnar og munnsins á mér þurfti skeiðin að fara í tvær áttir. Þegar
skeiðin fór í áttina frá mér og ég þurfti að bíða þangað til hún kom til baka
grét ég alltaf. Móðir mín setti því skálina fast upp að munninum á mér og
hóf að þeyta hleðslu skeiðarinnar inn í munninn á gríðarlegum hraða og
spöruðum við okkur þar með grátinn. I eftirmat gleypti ég í mig stóru
rauðu vínberin án þess að tyggja þannig að þau komu heil í klósettið. Færu
þau í gegn áður en ég kæmist á klósettið þá skildu þau eftir fjólubláa flekki
í buxunum mínum. Þess vegna var ég alltaf rjóður í vöngum og stálhraust-
ur. I dag er ég tuttugu og fjögurra ára og faðir minn lést fyrir tveimur
árum. Ég er byrjaður að teygja lóðrétt úr mér. Svipurinn á heilbrigða
drengnum úr Cérélac-auglýsingunni er horfinn, við erum alls ekkert líkir
lengur. Menn segja að ég hafi maðkanýlendu í maganum og verði kannski
á . — Þegar stríð að stríðinu verður
29