Gerðir kirkjuþings - 01.01.2012, Síða 82

82 83
Úrbótanefnd kirkjuþings
Skýrsla til kirkjuþings
Á aukakirkjuþingi þann 14. júní 2011 var kosinn fimm manna nefnd til að fylgja eftir
ábendingum um úrbætur þær sem rannsóknarnefnd kirkjuþings setti fram í skýrslu um
viðbrögð og starfshætti þjóðkirkjunnar vegna ásakana á hendur Ólafi Skúlasyni biskupi
um kynferðisbrot.
Í nefndina voru kosin; Birna Guðrún Konráðsdóttir, Sr. Elínborg Gísladóttir, Margrét
Jónsdóttir, Sr. Svavar Stefánsson og Magnús E. Kristjánsson sem jafnframt var formaður
nefndarinnar.
Aukakirkjuþing 2011 taldi mikinn feng að skýrslu rannsóknarnefndar og ótvírætt
að niðurstöður hennar væru mikilvægt veganesti til að bæta starfshætti og skipulag
þjóðkirkjunnar vegna ásakana um kynferðisbrot innan hennar og byggja upp traust og
trúnað innan kirkjunnar og gagnvart samfélaginu.
Nefndinni var ætlað að hafa sérstaka hliðsjón af þeim tillögum sem fram eru settar í
skýrslu rannsóknarnefndar kirkjuþings og leita sér jafnframt sérfræðilegrar aðstoðar eftir
því sem þurfa þykir.
Í áfangaskýrslu sem lögð var fyrir kirkjuþing 2011 voru rædd m.a. atriði til úrbóta.
Nefndin horfði því sérstaklega til þeirra tillagna sem rannsóknarnefnd kirkjuþings setti
fram í skýrslu sinni.
1. Rannsóknarnefnd Kirkjuþings gerði tillögur um úrbætur og flokkaði tillögur sínar
í 4 flokka.
2. Þróun verklagsreglna um hvernig eigi að fylgja eftir stefnumótun um meðferð
kynferðisbrota.
3. Þróun verklagsreglna um bakgrunnsathugun sem taki til umsækjanda um starf hjá
þjóðkirkjunni.
4. Fræðsla um eðli og afleiðingar kynferðisbrota og þjálfun um æskileg viðbrögð þegar
greint er frá kynferðisbroti.
5. Samstarfs fagráðs um meðferð kynferðisbrota við biskup og kirkjuyfirvöld.
Í umræðum í nefndinni var rætt um að það þyrfti öðru fremur að horfa til þriggja þátta
sem væru; forvarnir, fræðsla og viðbrögð. Var fullkomin samstaða um það í nefndinni að
stefna bæri að því að viðhorf, viðbrögð og öll vinnubrögð skuli vera til fyrirmyndar innan
þjóðkirkjunnar í þessum málum. Þ.e. taka mið af því besta sem þekkist á hverjum tíma og
að ávallt skuli stefnt að því sem fagfólk nefnir fyrirmyndarviðbrögð.
Til þess að átta sig á stöðunni í þessum málaflokki var ákveðið að óska eftir samtali við þá
aðila sem störfuðu að þessum málum og best þekktu til. Tilgangurinn með slíku samtali var
að læra af því sem vel er gert og átta sig á hvernig hægt væri hægt að bæta starf kirkjunnar
er varðar forvarnir, fræðslu og viðbrögð.