Gerðir kirkjuþings - 01.01.2012, Blaðsíða 32

32 33
á óvart, mörgum þó gleðilega á óvart, en hún er liður í því að efla og styrkja sjálfsmynd
kirkjunnar. Í ljós kom að það góða starf sem unnið er í söfnuðum landsins er metið að
verðleikum og þjóðin tók mark á ályktunum Kirkjuráðs, kirkjuþings, leikmannastefnu og
fleiri aðila innan Þjóðkirkjunnar, sem hvöttu til þess að spurningunni væri svarað játandi.
Þjóð og kirkja hafa átt farsæla samleið í gegnum aldirnar og sá kristni siður sem mótað hefur
hugsunarhátt og mannlíf þjóðarinnar er sá trausti grunnur sem þjóðin kýs að standa á.
Kirkjan hefur fengið byr í seglin og ljóst að meirihluti þjóðarinnar treystir henni til
áframhaldandi góðra verka og forystu í þágu kristni hér á landi. En ábyrgð hennar er líka
mikil. Það verðum við alltaf að hafa í huga, bæði hér á kirkjuþingi sem og í söfnuðunum
og hjá yfirstjórninni.
Þau sem kirkjunni þjóna, bæði leik og lærð, hafa tekið á sig byrgðar vegna niðurskurðarins
sem orðið hefur. Sóknargjöldin hafa lækkað umtalsvert svo nú stefnir í neyðarástand í
sumum sóknum. Fjárhagsstaðan er óviðunandi eins og fram kom í ályktun aukakirkju-
þings þann 1. september síðast liðinn. Sóknirnar hafa tekið á sig skerðingu umfram
stofnanir innanríkisráðuneytisins, sem nemur 25%. Þetta hefur leitt til fækkunar
starfsfólks í sóknunum eins og kunnugt er og álagið á þau er eftir eru er því meira. Auk
þess hefur Þjóðkirkjan tekið á sig skerðingu eins og aðrar stofnanir þjóðfélagsins eftir
hrun fjármálakerfisins, en kirkjuþing hefur í þrígang samþykkt viðaukasamning við
Samkomulag íslenska ríkisins og þjóðkirkjunnar um kirkjujarðir og launagreiðslur presta
og starfsmanna þjóðkirkjunnar frá 10. janúar 1997.
Bág fjárhagsstaða sem og ýmsir aðrir erfiðleikar er Kirkjan hefur gegnið í gegnum hefur
þreytt kirkjunnar þjóna og að mínu mati gert okkur tilbúnari til að efast um hugmyndir
og aðgerðir og aukið vantraust á þeim er eiga að fylgja þeim eftir og framkvæma. Það
örlar á ótta við hið óþekkta og framtíðina en það er afleit tilfinning og gerir engum
gott. Það er heldur ekki gott að gera öðrum upp hugsanir. Við verðum að treysta því að
hugmyndasmiðum gangi gott eitt til en ekki illt. Við eigum að lifa í samræmi við boðskap
Krists. Hann talar oft um óttaleysið. „Vertu ekki hrædd, litla hjörð“ „verið óhræddir“ „óttist
ekki“. Hversu oft skyldi vera nefnt í Biblíunni að við eigum ekki að óttast. Við megum ekki
ganga fram í ótta. Við megum ekki láta óttann ná tökum á okkur. Við verðum að treysta
því að tillögur séu skoðaðar óttalaust svo besta mögulega niðurstaða fáist. Stundum þarf
að afgreiða tillögur fljótt, stundum má leyfa þeim að gerjast.
Í gær var haldið kirkjuþing unga fólksins hér í Grensáskirkju. Þar voru sex tillögur bornar
fram. Ein þeirra fjallaði um einelti og Kirkjan hvött til að leggja sitt af mörkum til að vinna
gegn einelti og uppræta það. Í fyrradag var minnt á að vinna gegn einelti. Hvatt var til þess
að kirkjuklukkum væri hringt af þessu tilefni og var klukkum hringt víða um land. Einelti
er alvarlegt vandamál sem víða hefur orðið vart við. Nú hefur ungt kirkjufólk vakið athygli
okkar á þessu vandamáli og vil ég fylgja eftir samþykkt kirkjuþings unga fólksins um þetta
mál, því líklegt er að engin stofnun þjóðfélagsins sé laus við það, ekki heldur Kirkjan.
Kirkjan er eins og heimili, þar sem fjölskyldumeðlimir eru margir og á öllum aldri. Þar
sem allir þurfa sitt rými og samheldni á að ríkja. Heimilisfólk er ekki alltaf sammála, en