Félagsbréf - 01.12.1959, Qupperneq 29

FÉLAGSBRÉF
27
Hann fór burtu, en bróðir hans gekk til andvöku sinnar.
Næsta morgun lögðu þeir feðgar og Ásmundur af stað austur að Látrum.
Fjögur ár liðu.
Fregnir af Ásmundi voru alltaf af skornum skammti. ’Guðborg skrifaði
að vísu stöku sinnum og Ásmundur líka, og rafstöðin var löngu fullgerð,
•en ekki minntist Ásmundur á heimkomu í bréfum sínum. Á þeim var ekk-
ert að græða. Guðborg vék að barni dóttur sinnar og Ásmundar, og aftur
var minnzt á barn, og Andrés þóttist vita að það væri annað barn, en legði
bann eyrun vel við því, sem ósagt var í bréfum hennar, gat bann af því
ráðið, að heilsa Ásmundar væri ekki eins og bezt yrði á kosið. „Hann hefur
fært okkur öllum gleði“, skrifaði hún, „með sínum högu höndum og hóg-
væru prúðmennsku. Ekki þarf við' Guð að sakast um það, sem honum var
gefið, jafnvel þó eitthvað hafi verið aftur tekið.“ Og síðast kom bréf frá Ás-
mundi og þar stóð: „Ég uni mér vel hérna á Látrurn. Það er aðeins þegar ég
finn til heimþrár.“
Þá leit Andrés upp úr bréfinu.
Hann tók sig upp að loknum slætti og hélt austur með fjóra til reiðar.
Hann fór dagfari og náttfari, var heppinn með vötn og kom á miðjum degi
að Látrum. Hann batt hesta sína við traðarhlið og gekk upp túnið. Maður
stóð í bæjardyrum og heilsaði honum. Það var Guttormur yngri. Komdu
sæll, írændi minn, sagði hann. Þú ert býsna vel ríðandi. Gakktu í bæinn.
Það ætla ég að þiggja, sagði Andrés, en lofaðu mér fyrst að virða fyrir
mér bæjarhúsin.
0, þetta eru þokkalegustu liús, sagði Guttormur, og ekki verri að innan.
Komdu inn og sjáðu til.
Karl faðir hans kom nú út á hlað og heilsaði gesti.
Þú kemur með fjóra til reiðar? sagði hann og var óhýr á svip.
Já.
Hverju sætir það?
Eru þeir of margir?
Allt of margir, sagði karl.
Það er ills viti að vera með l’jóra til reiðar, sagði strákur. Að Látrum
hefurðu ekkert að gera með fjóra hesta. Við pabbi kunnum. ekki að járna
hesta.
Það kann bróðir minn, sagði Andrés.