Félagsbréf - 01.12.1959, Síða 32

30
FÉLAGSBRÉF
Ég kem því aldrei í verk að skrifa langt bréf, sagði Ásmundur, enda nóg
að gera. Mér líður vel.
Þér leiðist ekki hjá þeim feðgum? spurði Andrés.
Nei, sagði Ásmundur og hló, enda er ég ekki hjá þeim. Ég hef að vísu
unnið hjá þeim og komið mér þannig upp litlum bústofni, sem þeir annast
fyrir mig. Mér lætur bezt að fást við smíðar.
Ertu alltaf að smíða?
Ég smíða fyrir alla sveitina, sagði Ásmundur. Nú er ekki reistur nýr
bær, að ég smíði ekki eldhússkápana í hann auk alls konar búslóðar. Ég
hef nóg að gera. Þar að auki er ég að smíða mér vinnustofu. Sástu ekki
grindina fyrir austan smíðaskálann minn?
Jú, sagði Andrés.
Þú hefðir ekki þurft að koma, sagði Ásmundur, mér líður ágætlega.
Þú impraðir á lasleika í síðasta bréfinu? sagði Andrés.
Ég hefði ekki átt að gera það, sagði Ásmundur, það hefur gert þig óró-
legan. Mér verður varla misdægurt. Ég lá víst í kvefi einu sinni í vor.
Ég hefði ekki getað farið betri för, sagði Andrés. Nú er fargi af mér létL
Hann hafði þrjá daga til umráða, en hefði þegið að vera lengur. Hann
kunni vel við sig í þessum bæ. Allt var hreint og þokkalegt, jafnt úti og inni.
Fólkið var glaðsinna og rólegt. Feðgarnir vöndust vel og sýndust ekki
eins skrýtnir og áður.
En um miðaftansleyti hins þriðja dags gekk Andrés út í smíðaskála til
bróður síns og kom að honum í sama ástandi og forðum í skemmunni í
Sofnhól. Fyrst virtist allt með felldu. Að vísu anzaði Ásmundur ekki kveðju
hans, en hann var svo niðursokkinn í vinnu sína, að ekkert var líklegra en
hún hefði farið fram hjá honum. Hann stóð við bekkinn og heflaði litla
viðarbúta, en hendur hans skulfu. Allra snöggvast sá Andrés glampa í augu
hans, og um leið var gleði þessara daga horfin, bjartsýni lians þorrin, en
uggur setztur að í hjarta hans. Hann sagði:
Bróðir minn.
Þá rétti Ásmundur úr sér og leit við honum, annars hugar, og sá hann
ef til vill ekki.
Hvað ertu að smíða, bróðir minn? sagði Andrés, hvað ertu að smíða
fallegt?
Ásmundur leit á viðarbútana og brosti dauflega.
Þetta eru spýtur handa henni Líney í eldinn, sagði hann lágt.