Félagsbréf - 01.12.1959, Qupperneq 65

FÉLAGSBRÉF
63
skálks hvarf nafn Tukhasjefskys af list-
anum yfir þá herforingja, sem útvaldir
höfðu verið til háttvirtrar umgetningar í
sovétskum dagblöðum, og nú hefur úr-
felling hans verið gerð opinber. Hann
hefur verið þurrkaður út af blaðsíðum
hinnar umsköpuðu flokkssögu.
Hreinsuninni miklu er lýst mjög óbeint,
í mjög ruglaðri atburðarás. Beria, sem
tók við af Jezhoff í lok hreinsunarinnar,
er iótinn vera á undan honum. Jezhoff,
sem hlaut mjög hliðholl ummæli í fyrstu
útgáfu gömlu handbókarinnar, en hvarf
úr þeirri síðari, hefur nú birzt aftur, en
í mjög breyttu hlutverki:
„Margir saklausir og heiðarlegir komm-
únistar og óflokksbundið fólk verður fórn-
ardýr kúgunar og undirokunar. En síðast
var það ósvífinn pólitískur ævintýramað-
ur, Beria, sem kom sér í ábyrgðarmiklar
valdastöður. Án þess að láta nokkuð hindra
sig, notfærði hann sér persónulega galla
og ófullkomleika J. V. Stalins, til þess að
koma fram hinum glæpsamlegu áformum
sínum, jafnframt því sem hann rógbar og
ofsótti margar heiðvirðar persónur, sem
voru trúar flokknum og þjóð sinni.
Á sama tíma lék Jezhoff, sem verið hafði
umboðsmaður í innanríkismálunum, sví-
virðilegt hlutverk. Margir verkamenn sem
hlyntir voru flokknum, kommúnistar og
óflokksbundnir, voru handteknir og drepn-
ir af hans völdum. Þeir Jezhoff og Beria
hlutu verðskuldaða refsingu fyrir glæp-
samleg verk sín.“
Sagnfræðingar flokksins hafa mætt nýj-
um og miklum vandamálum í sambandi
við sovétska leiðtoga, sem kærðir hafa
verið, en ekki teknir af lífi. Nöfn þeirra
Molotoffs og Kaganovits eru strikuð út í
nýju handbókinni, allt þar til kemur að
ósigri „andspymuklíkunnar" 1. júlí 1957.
í gömlu handbókinni hafði verið skýr-
skotað til baráttunnar við „andspyrnuklík-
urnar“ á dögum 10. flokksþingsins, en
nú var þessari skýrskotun sleppt með
öllu, sem ekki var heldur neitt undarlegt,
þar eð hún veitti þær upplýsingar, að í
Ukrainu hefði baráttunni verið stjórnað af
„félaga Mblotoff".... og í Mið-Asíu
hefði stríðið við „andspyrnuöflin" verið
háð undir stjórn „félaga L. Kaganovits".
Gamla handbókin veitti þessar upplýsing-
ar: „Rauði herinn var sigursæll.... vegna
þess, að hin pólitiska fræðsla Rauða hers-
ins var í höndum manna „eins og Lenins,
Stalins, Molotoffs, Kalininsl Sverdlofs,
Kaganovits....“ Nú standa nöfn þeirra
Molotoffs og Kaganovits ekki lengur á
nafnalista þeirra, er skópu Rauða hernum
sigur.
Flutningsmaður skýrslunnar sem lögð
var fyrir 19. flokksþingið, í október 1952,
var Malenkoff. Þessu er sleppt í nýju
handbókinni. í stað þcss er annar maður,
sem talaði við þetta sama tækifæri, nefnd-
ur:
„Á 19. flokksþinginu var rætt um
skýrslu um breytingu á lögum flokks-
ins. Var sú skýrsla samin af N. C.
Krústjoff...."
HINN NÍI KltÚSTJOFF.
í nýju handbókinni öðlast Krústjolf
fyrst ágæti sitt og yfirburði á styrjaldar-
árunum og svo auðvitað á tímabilinu eftir
dauða Stalins. Að vísu kemur nafn hans
fyrir fyrr í bókinni, en þá venjulega með
öðrum. Þegar hreinsunin mikla var fram-
kvæmd, var hann þegar orðinn aðalritari
kommúnistaflokks Ukrainu og þegar 18.
flokksþingið var haldið, var hann með-
limur rikisþingsins.
En nauðsyn þess að leyna hinni sam-