Morgunblaðið - 23.01.2016, Qupperneq 38

38 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 23. JANÚAR 2016
✝ Stefán Jón Sig-urðsson fædd-
ist að Litla-
Hvammi í Mýrdal
16. júní 1927. Hann
andaðist 5. janúar
2016.
Stefán var sonur
hjónanna Sigurðar
Bjarna Gunnars-
sonar, f. 10.6. 1896,
d. 6.11. 1973, og
Ástríðar Stef-
ánsdóttur, f. 14.10. 1903, d. 30.3.
1989. Systkini Stef-
áns eru Gunnar, f.
1924, d. 1992,
Helga, f. 1926, og
Sigþór, fæddur
1928. Stefán var
ókvæntur og barn-
laus.
Útför Stefáns fer
fram frá Skeiðflat-
arkirkju í dag, 23.
janúar 2016, og
hefst athöfnin
klukkan 14.
Þegar ég leystur verð þrautunum
frá,
þegar ég sólfagra landinu á
lifi og verð mínum lausnara hjá
það verður dásamleg dýrð handa
mér.
(Þýð. Lárus Halldórsson)
Einhverra hluta vegna kom
þessi texti til hugar þegar
hringt var að morgni dags og
tilkynnt um andlát Stebba
frænda.
Löngu stríði veikinda og
heilsuleysis var lokið. Byrði
sem hann bar af eftirtektar-
verðu æðruleysi og jafnaðar-
geði alla tíð.
Til að byrja með vorum við
nálægt hvort öðru, verandi á
sama hlaðinu í okkar uppvexti,
hann var reyndar um árabil „af
bæ“ eins og sagt var, m.a. í
vegavinnu hjá Brandi móður-
bróður sínum.
Lengst af ævi sinni var hann
þó heima í Litla-Hvammi og
stundaði bústörfin eins og hann
hafði heilsu til þar til hann
gerðist vistmaður á Hjallatúni,
þar sem hann dvaldi rúma tvo
síðustu áratugi ævinnar.
Stebbi hafði með eindæmum
gott minni, var afar bókhneigð-
ur og var sílesandi. Víst er að
hann hafi fengið meira út úr
þeirri iðju en margur, þar sem
hann virtist muna allt sem
hann las og reyndar var nánast
sama hvaða viðburðir komu til
tals, hann skyldi í flestum til-
fellum muna nákvæmar dag-
setningar og jafnvel hvernig
viðraði þann daginn.
Stebbi átti alla tíð frekar erf-
itt með að tjá sig, sem var hin
mesta synd. Hann hafði nefni-
lega meira fram að færa en
alltaf komst til skila; var mikill
húmoristi og sá gjarnan spaugi-
legar hliðar á samferðamönnum
og sveitungum og hafði gaman
af.
Það var þó eitt sem ein-
kenndi persónuleika hans; jafn-
aðargeð og létt lund. Þegar við
krakkarnir vorum að alast upp
var nú ekki alltaf farið eftir
þeim reglum sem settar höfðu
verið. Nokkrum sinnum greip
Stebbi okkur glóðvolg þegar
við vorum að brasa við eitthvað
sem gat skaðað okkur, en þá
hrópaði hann upp: „Stendur
ekki til, stendur ekki til“. Þetta
voru einu skiptin sem við sáum
hann skipta skapi í yfir fimmtíu
ár.
Hann átti ekki í sínum orða-
forða neikvæðari orð til að
kasta á nokkurn mann.
Við systkinin vorum eins og
tvíburar, eyddum öllum dögum
saman, og því var það mikið
reiðarslag þegar Guðmundur
hóf sína skólagöngu og eftir sat
litla systirin því hún kunni ekki
að lesa.
Alls staðar var sama svarið,
„það kemur að þér“, nema hjá
Stebba. Eftir að hafa hlustað
lengi vel á suð og fortölur féllst
hann á að kenna stúlkunni lest-
ur,en bara þrjá stafi á dag, og
tók jafnframt fram að heiti
þeirra yrði einungis sagt einu
sinni.
Það kom fljótt í ljós að hann
meinti það sem hann sagði og
stóð við orð sín. Því var eins
gott að taka hlutina alvarlega
ef kennsla átti ekki að falla nið-
ur.
Þrír stafir og svo var nem-
andinn rekin út að leika, því-
líkur harðstjóri. Það hafði átt
að læra að lesa á núll einni, en
honum varð ekki haggað. Þessu
námi var haldið leyndu fyrir
öðrum þar til að einn daginn
mætir stúlkan til foreldra sinna
og er þá orðin fluglæs öllum að
óvörum. Kennsluhæfileikar
Stebba fóru ekki á milli mála
því hún gat meira að segja lesið
á hvolfi.
Við erum ríkari að hafa haft
þig með í lífshlaupinu okkar og
minnumst þín með vinsemd og
virðingu, kæri frændi.
Hvíl í friði.
Guðmundur Sigþórsson,
Ástríður Sigþórsdóttir.
Stebbi frændi, eða Stefán
Jón Sigurðsson eins og hann
hét fullu nafni, hefur nú kvatt
þennan heim. Mig langar að
minnast hans með örfáum orð-
um.
Við Stebbi vorum systrabörn
og bæði alin upp hjá móðurfor-
eldrum okkar, Steinunni Helgu
Árnadóttur og Stefáni Hann-
essyni í Litla-Hvammi. Þegar
ég flutti að Litla-Hvammi
tveggja ára gömul var Stebbi
orðinn fullorðinn maður og ég
man því aðeins eftir honum
sem slíkum. Það fór aldrei mik-
ið fyrir þessum frænda mínum.
Hann var bara einn af okkur á
heimilinu, vann sín störf og lét
sjaldan í ljós hvers hann óskaði
eða hvað hann vildi. Hann átti
oft við vanheilsu að stríða en
mér vitanlega kvartaði hann
ekki og þrátt fyrir veikindin
skilaði hann drjúgu ævistarfi til
heimilisins.
Stebbi var flinkur teiknari
og ég man eftir honum töfra
fram fallegar blýantsteikningar
á sínum yngri árum. Ég minnti
hann á þetta eitt sinn og hvatti
hann til þess að byrja aftur að
teikna, en hann vildi þá sem
minnst gera úr þessum hæfi-
leikum sínum og ekkert um þá
tala.
Það kom ekki á óvart, svo lít-
illátur sem hann var. En
áhugamálið sem entist Stebba
alla ævina var lestur góðra
bóka og þar var þjóðlegur fróð-
leikur ofarlega á blaði.
Því miður kom sjúkdómurinn
sem Stebbi glímdi við síðustu
árin í veg fyrir að hann gæti
lesið. Segulbandstækið hans
kom þá í góðar þarfir og í stað
þess að lesa hlustaði hann nú.
Og hann mundi allt. Allt sem
hann las, heyrði og lifði, og var
þess virði að muna, mundi hann
og á meðan hann gat tjáð sig
með orðum var oft gaman og
fróðlegt að spjalla við hann. Ég
bið honum Guðs blessunar.
Jóna Sigríður Jónsdóttir.
Frændi minn og vinur, Stef-
án Jón Sigurðsson frá Litla-
Hvammi, er fallinn frá. Allt til
æviloka hélt hann andlegu at-
gervi sínu þótt líkaminn hafi
gefið sig og haldið honum að
síðustu föngnum.
Við Stebbi, eins og hann var
jafnan kallaður, erum systra-
börn, fædd og uppalin í Mýr-
dalnum en kynntumst þó ekki
fyrir alvöru fyrr en seint á æv-
inni.
Á yngri árum sinnti Stebbi
öllum helstu sveitastörfum á
heimaslóðum sínum. Hann var
hljóðlátur einfari og fáskiptinn
og gerði engar kröfur fyrir
sjálfan sig. Hann var alla tíð af-
ar fróðleiksfús og mikill lestr-
arhestur einkum á margvísleg-
an þjóðlegan fróðleik.
Hjá Stebba fór saman
greind, þekkingarleit og
óbrigðult minni. Ef Stebbi væri
ungur maður í dag legði hann
líkast til stund á nám í þjóð-
háttafræði eða sagnfræði. Bók-
lestur var því mikilvægur þátt-
ur í lífi Stebba.
Þar átti hann líka sína innri
tilveru sem hefur án efa verið
honum dýrmætari fyrir þá sök
að félagslega stóð hann höllum
fæti.
Á árum áður fórum við
Stebbi stundum í stuttar bíl-
ferðir um Mýrdalinn.
Ég sé hann fyrir mér uppi á
Dyrhólaey taka upp kíkinn,
horfa út í fjarskann og segja
mér nöfnin á hálsum og heiðum
sem fyrir augu bar enda mun
betur að sér en ég um alla stað-
hætti.
Þegar heilsunni hrakaði og
Stebbi var hættur að treysta
sér í bílferðir ferðuðumst við
saman í hugarheimum.
Þá sátum við í næði á her-
berginu hans í Hjallatúni,
ósnortin af tíma og rúmi og
sóttum í minningasjóðinn frá
Litla-Hvammi og Hvammbóli.
Í sameiningu kölluðum við
fram löngu liðin atvik og minn-
ingar af fólki og atburðum.
Vegna aldursmunar hafði
Stebbi áratuga forskot á mig
og sagði mér því stundum frá
atvikum innan fjölskyldu okkar
sem voru mér áður ókunn og
þá var nú hátíð í bæ.
Síðustu árin voru Stebba oft
erfið vegna vaxandi heilsu-
brests.
Hann hefur því án efa orðið
hvíldinni feginn. Ég kveð
Stebba frænda minn með sökn-
uði og þakklæti og votta hans
nánustu samúð mína.
Steinunn Helga.
Stefán Jón
Sigurðsson
Elsku amma
mín, ég trúi því
varla að þessi stund
sé runnin upp,
finnst svo sárt að geta ekki feng-
ið að kveðja þig í síðasta skiptið
og gefið þér koss á ennið þitt.
En þar sem yngsti langömmust-
rákurinn þinn ætlar heldur bet-
Nanna Lára
Ólafsdóttir
✝ Nanna LáraÓlafsdóttir
fæddist 15. mars
1934. Hún lést 30.
desember 2015.
Útför Nönnu
Láru fór fram 9.
janúar 2016.
ur að bíða með að
koma í heiminn veit
ég að þú fyrirgefur
mér.
Ég á svo óendan-
lega margar ljúfar
og góðar minningar
úr Garðsbrúninni,
af þér og afa. Það
að fá að eyða mikl-
um hluta af upp-
vaxtarárum mínum
hjá ykkur er ómet-
anlegt. Þú og afi voruð svo mikill
hluti af mér, þið voruð stoð mín
og stytta þegar á þurfti að halda.
Knús, kossar, huggun, gleði,
hlátur, hughreysting, styrkur,
ást og umhyggja eru orð sem
einkenndu þig, elsku amma mín,
þú varst alltaf svo hjartahlý og
góð.
Eftir að ég flutti norður urð-
um við að láta símtöl, löng sím-
töl, stytta okkur stundirnar og
biðina þangað til við myndum
hittast aftur. Þessi símtöl gátu
verið á öllum tímum sólarhrings-
ins, innihéldu sorg eða gleði, eða
þá að mig langaði bara einfald-
lega til að segja þér hvað mér
þótti vænt um þig og saknaði þín
mikið. Þú hafðir alltaf tíma fyrir
litlu“ stelpuna þína, sama þótt
hún hringdi í þig um hánótt og
vekti þig.
Árið sem ég komst að því að
alzheimersjúkdómurinn væri að
hreiðra um sig í kroppnum þín-
um tók mjög á mig, þú talaðir
nefnilega um það þegar ég var
yngri að þetta væri sjúkdómur
sem þú óskaðir svo heitt að þú
myndir aldrei fá, þú fannst svo
til með fólkinu sem þurfti að
berjast við hann. Mér finnst svo
ósanngjarnt að það sé ekki hægt
að virða svona ósk!
Það að fylgjast með þér veikj-
ast og missa minnið hægt og ró-
lega var mjög erfitt. Ég reyndi
að vera duglegri að hringja í þig
og spjalla um allt á milli himins
og jarðar, en svo varð það alltaf
erfiðara og erfiðara. Eftir að þú
fórst inn á hjúkrunarheimilið
hættu símtölin okkar alveg,
nema í örfá skipti. Þá fengum við
að sjá hvor aðra í gegnum int-
ernetið, sem gladdi litla hjartað
mitt mjög. Það sem gleður mig
líka mjög mikið er að þú fékkst
að hitta langömmustrákinn þinn,
hann Bjartmar Darra, nokkrum
sinnum. Það sem þú varst skotin
í honum, það bræddi mig alveg.
Þú gast varla slitið af honum
augun og vildir alltaf fá að kúldr-
ast í honum, þér fannst hann svo
sætur. En þó svo að þú hafir ver-
ið hætt að þekkja mig, amma
mín, og þekktir hvorki Villa né
Bjartmar Darra skiptu þessar
stundir sem við áttum saman
mig miklu máli. Ég og strák-
arnir mínir fengum að eyða jól-
unum og áramótunum 2014 með
þér og fjölskyldunni okkar
heima á Hornafirði og það er
tími sem ég er óendanlega þakk-
lát fyrir.
Elsku gullið mitt, ég gæti
skrifað heila bók um allar ynd-
islegu stundirnar sem við áttum
saman en ætli ég verði ekki að
láta þetta duga í bili.
Í lokin langar mig að biðja þig
um að smella kossi og knúsi á
hann afa þar sem þú ert nú kom-
in í fangið hans.
Sofðu rótt engillinn minn, ég
elska þig.
Saknaðarkveðja,
Nanna Þórey og fjölskylda.
Harpa Heimisdóttir
Útfararstjóri
Hrafnhildur Scheving
Útfararþjónusta
Kirkjulundur 19  210 Garðabær
sími 842 0204  www.harpautfor.is
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
SIGURÐUR JÓNSSON
ketil- og plötusmiður,
Aðalstræti 40, Akureyri,
lést sunnudaginn 17. janúar
síðastliðinn. Útförin fer fram frá Akureyrarkirkju
mánudaginn 25. janúar klukkan 13.30.
.
Sonja Sveinsdóttir
Þröstur Arnar Sigurðsson Auður Skaftadóttir
Rebekka Sigurðardóttir Allan Johnson
Aðalgeir Sigurðsson
Helga Björg Sigurðardóttir Þór Jóhannsson
Hulda Sigurðardóttir Ágúst Ásgrímsson
Jón Sigurðarson Bjarney Guðrún Jónsdóttir
Sigurður Sveinn Sigurðsson Guðrún Kristín Blöndal
Okkar elskaði,
SIGURÐUR JÓN SIGURÐSSON,
lést á bráðadeild Landspítalans 18. janúar
2016. Útförin fer fram frá Hallgrímskirkju
föstudaginn 29. janúar klukkan 15. Þeim
sem vilja minnast hans er bent á
Kraft, stuðningsfélag ungs fólks sem greinst hefur með
krabbamein, og Blindrafélag Íslands.
.
Guðrún Jóna Sæmundsdóttir, Grétar Jónsson,
Sigurður O. Staples,
Jón Ómar Grétarsson,
Selma D. Sigurðardóttir, Theodór F. Guðnason,
Karen Sif Theodórsdóttir,
Sigríður Jónsdóttir, Kristinn Alexandersson
og aðrir ástvinir.
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
BRAGI G. BJARNASON
(Lillibó),
vélsmiður,
Máshólum 5, Reykjavík,
lést á heimili sínu miðvikudaginn 20. janúar. Útför fer fram frá
Grafarvogskirkju fimmtudaginn 28. janúar klukkan 13.
.
Birna Ingadóttir,
Inga G. Bragadóttir, Konráð Hinriksson,
Anna M. Bragadóttir, Guðmundur Sigtryggsson,
Auður B. Bragadóttir,
Bragi G. Bragason, Soffía Haraldsdóttir,
Björn Ó. Bragason, Guðný B. Þórðardóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma,
langamma og langalangamma,
JÓNÍNA S. EIRÍKSDÓTTIR,
Mörkinni, Suðurlandsbraut 66,
lést mánudaginn 18. janúar síðastliðinn.
Útförin fer fram frá Digraneskirkju
föstudaginn 29. janúar klukkan 13.
Þeim sem vildu minnast hennar er bent á hjúkrunarheimilið
Mörk.
.
Eiríkur Jónsson, Sigríður Einarsdóttir,
Ásta Jónsdóttir, Hafsteinn Gunnarsson,
Þorbjörg Jónsdóttir,
Sigurður Geir Jónsson, Ragnhildur Hjartardóttir,
Gunnar Þór Jónsson, Margrét Hallgrímsdóttir,
Guðrún Ólöf Jónsdóttir,
ömmubörn, langömmubörn og langalangömmubarn.
Ástkær eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir,
afi og langafi,
SIGURÐUR RÚNAR STEINGRÍMSSON,
Sléttuvegi 15,
Reykjavík,
lést á Landspítalanum í Fossvogi þann
16. janúar síðastliðinn. Útför hans fer fram frá Fossvogskirkju
þann 28. janúar klukkan 15.
Þeim sem vilja minnast hans er bent á að styrkja líknarfélög.
.
Oddný Þorgerður Pálsdóttir,
Sigurður Grétar Sigurðsson, Sigríður Gunnlaugsdóttir,
Anna María Sigurðardóttir,
Margrét Lilja Sigurðardóttir, Svavar Þorsteinsson,
Páll Hreggviðsson,
Reynir Þór Guðmundsson, Greta Björg Egilsdóttir,
Egill Örn Guðmundsson, Brigitta Matthíasdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.