Morgunblaðið - 23.01.2016, Side 42

42 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 23. JANÚAR 2016
✝ GunnlaugurTryggvi
Pálmason fæddist
á Hofi í Hörgárdal
28. febrúar 1923.
Hann lést á
dvalarheimilinu
Hornbrekku 13.
janúar 2016.
Foreldrar hans
voru Halldór
Pálmi Magnússon,
f. 2.4. 1882 í
Ytra-Brekkukoti í Hörgárdal,
d. 15.5. 1928 á Akureyri, og
Elín Indriðadóttir, f. 5.2. 1890
í Keldunesi í Kelduhverfi, d.
7.4. 1972 á Akureyri.
Systkin Gunnlaugs sem nú
eru látin voru Indriði, f. 1910,
d. 1964, Soffía, f. 1912, d.
1995, Bjarni, f. 1914, d. 1994,
Jakob, f. 1915, d. 1998, Elín
Björg, f. 1917, d. 1979, Jón, f.
1918, d. 2003, Erlingur, f.
1925, d. 1997, og Pálmi, f.
1927, d. 2006. Eftirlifandi er
Sigríður, f. 1921.
Gunnlaugur kvæntist 20.
desember 1947 Önnu B. Árna-
dóttur, f. 18.9. 1925 á Mjóeyri
við Eskifjörð.
Börn Gunnlaugs og Önnu:
(a) Elín grasafr. f. 1947.
(b) Árni Jón, rafm.tæknifr.,
f. 1948, maki Berglind Snorra-
dóttir, bókari, f. 1954. Dætur
Anna Geirlaug, gullsmiður,
sambýlism. Ragnar Már Ró-
bertsson leikskólakennari,
börn Úlfur Árni og Úrsúla
Bergdís; og Eva Alexandra,
sjúkraliði og mannfr.nemi,
sambýlism. Kári Pálsson, þjóð-
fr.nemi. Sonur Berglindar
Rúnar Júlíus Smárason, fjár-
m.verkfr., maki Þórunn Krist-
jánsdóttir, þau eiga þrjú börn.
(c) Soffía, f. 1954, d. 1955.
(d) Pétur Þór, byggingar-
verkfr., f. 1956, maki Jakobína
Ingunn Ólafsdóttir,
stjórnsýslufr., f. 1956. Synir
Gunnlaugur Ársæll, stúdent,
og Elías Arnar
menntaskólanemi.
Börn Jakobínu
Anna Sigríður
Pálsdóttir læknir,
maki Jón Ari Ara-
son háskólanemi,
synir Hallgrímur
Ari og Páll Emil;
og Sveinbjörn
Hermann Pálsson.
(e) Hannes Val-
ur, f. 1963, bú-
fræðikandidat, maki Hjördís
Björk Þorsteinsdóttir smiður,
f. 1965. Dóttir Hannesar og
fyrrv. sambýlisk., Matthildar
Ástu Hauksdóttur, f. 1965,
Karen Arna, rafvirki, sam-
býlism. Auðun Jóhann Elv-
arsson, vélstj., sonur þeirra
ónefndur, dóttir hennar og
fyrrv. sambýlism., Óla Hrafns
Olsens, Elísabet Emma. Synir
Hannesar og Hjördísar eru
Ágúst Heiðar, forritari, sam-
býlisk. Sandra Marín Gunnars-
dóttir tölvunarfr.nemi; Hösk-
uldur Logi, menntaskólanemi,
og Þorsteinn Viðar. Dóttir
Hjördísar erLinda Björk Hjör-
dísar Gunnarsdóttir, versl-
unarstj.
(f) Halldóra Soffía, f. 11.1.
1965, sjúkraþjálfari og
spænskufr.
Gunnlaugur kynntist Önnu
tilvonandi eiginkonu sinni
þegar hún var í vist hjá séra
Sigurði Stefánssyni og Maríu
Ágústsdóttur á Möðruvöllum í
Hörgárdal. Fyrstu tvö árin
eftir að þau giftust var heimili
þeirra í Innri-Njarðvík en frá
1949 á Hofi í Hörgárdal þar
sem þau voru bændur frá 1950
til 1993. Síðustu árin dvöldu
Gunnlaugur og Anna á Horn-
brekku í Ólafsfirði, þar sem
Anna lést í apríl 2015.
Útför Gunnlaugs fer fram
frá Möðruvallakirkju í Hörg-
árdal í dag, 23. janúar, og
hefst athöfnin klukkan 14.
Faðir minn kær. Nú hefur þú
kvatt og ert farinn yfir móðuna
miklu. Það er von mín og trú að
þið móðir mín getið sameinast
þar á ný.
Ég minnist þess hve vel þið
móðir mín önnuðust mig á
uppvaxtarárunum. Ég var ekki
gamall þegar þú fórst að taka
mig með til ýmissa útiverka og
eflaust var ekki mikið gagn í
stráknum til að byrja með, hitt
þó heldur. En verkin lærast ef
fylgst er með og smám saman
kenndir þú mér að aðstoða þig
og vinna verkin. Hvað er betra
veganesti en að læra að leysa úr
málum á eigin spýtur? Og ætíð
var gott að koma heim og dvelja
um skamma eða langa hríð í
hlýju og kærleika. Ykkur fæ ég
seint fullþakkað.
En þó að á þessari stundu sé
ég fullur saknaðar veit ég að í
minningunni lifir þú með mér
um ókomin ár.
Þinn
Pétur Þór.
Gunnlaugur
Tryggvi Pálmason
Kæri Juan.
það var í gær. Við sátum úti í
garði, sólin skein, við drukkum
rauðvín, reyktum vindla og töl-
uðum um allt mögulegt, um plön
og hversu hamingjusamur þú
værir á Íslandi þrátt fyrir ým-
Juan Valencia
✝ Juan fæddist1. janúar 1960
í Setenil de las
Bodegas í Cadiz-
héraði á Spáni.
Hann lést 21. des-
ember 2015.
Hann var sonur
Francisco, látinn
2000, og Dolores
sem býr í Malaga.
Juan var giftur
Ragnheiði Björns-
dóttur og eiga þau tvö upp-
komin börn: 1) Diego Björn
Valencia, giftur Lilju Rut
Benediktsdóttur. Þau eiga tvö
börn: Emil, átta ára, og Evu,
tveggja ára. 2) Nataly Sæunn
Valencia.
Útför Juan fór fram í kyrr-
þey.
islegt mótlæti lífs-
ins. Lífs sem þér
tókst alltaf að sjá
jákvæðu hliðina á.
Hafðir ásamt ást-
kærri eiginkonu
þinni alið upp börn-
in sem aftur gáfu
ykkur yndisleg
barnabörn. Þrjósk-
ur, stoltur og alltaf
sjálfum þér sam-
kvæmur, nokkuð
sem ekki allir skildu en virtu.
Duglegur, kappsamur, meðvit-
aður um að ekkert fæst gefins.
En einnig örlátur gestgjafi, gast
deilt með öðrum. Ég sit við
skrifborðið mitt þrjú þúsund
kílómetra í burtu og reyni að
koma þessum línum á blað.
Sársauki og mikil sorg en einnig
reiði, reiði yfir tilgangsleysi
slíkra atburða. Í huganum erum
við fjölskyldan með Rannsý og
öðrum ástvinum og vonum að
þau finni huggun í minningunni
um þig.
Kæri vinur, við sjáumst!
Filippo de Esteban.
✝ Helga Magn-úsdóttir fædd-
ist í Reykjavík 9.
október 1946. Hún
lést 16. janúar
2016.
Foreldrar henn-
ar voru Kristrún
Hreiðarsdóttir úr
Mosfellssveit og
Magnús Pálsson úr
Reykjavík. Systk-
ini Helgu eru Guð-
finna, f. 1948, Sigríður Vil-
borg, f. 1951, og Páll
Kristrúnar, f. 1960.
Helga giftist árið 1966 Svav-
ari Gunnþórssyni, f. 15.
nóvember 1926 frá Hreims-
stöðum í Hjaltastaðaþinghá.
Synir þeirra eru: a) Borgþór,
f. 5.11. 1966, í sambúð með
Huldu Sigurdísi Þráinsdóttur.
Dóttir þeirra er Eva Pálína, f.
Hreimsstöðum til ársins 1996.
Með heimilisstörfum og búskap
vann Helga við Barnaskólann
á Eiðum frá 1984 til 1996, en
það ár fluttu þau hjón í Egils-
staði. Helga söng lengi vel í
kirkjukór Hjaltastaðakirkju
ásamt Svavari og var í sókn-
arnefnd Hjaltastaðasóknar.
Einnig tók hún virkan þátt í
störfum kvenfélagsins Bjarkar.
Helga var kosin í hreppsnefnd
árið 1982, en þar sat hún í
fjölda ára. Hún mun vera eina
konan sem setið hefur í
hreppsnefnd í Hjaltastaða-
þinghá. Eftir að þau hjónin
fluttu í Egilsstaði starfaði
Helga við umönnun fatlaðra
allt þar til hún varð að hætta
störfum vegna heilsubrests. Í
byrjun síðasta árs dvaldi Helga
um tíma á sjúkrahúsinu á
Seyðisfirði en fluttist síðan á
hjúkrunarheimilið Dyngju á
Egilsstöðum þar sem hún lést
aðfaranótt 16. janúar síðastlið-
ins.
Útför Helgu fer fram frá
Egilsstaðakirkju í dag, 23. jan-
úar 2016, klukkan 11.
2004. Fyrri sam-
býliskona Borg-
þórs er Ingibjörg
Ragnarsdóttir.
Þeirra börn eru
Ragnar Helgi, f.
1985, og Kristrún
Anna, f. 1994. b)
Magnús Rúnar, f.
27.8. 1968, í sam-
búð með Sigur-
björgu Rögnu Arn-
arsdóttur. Börn
Sigurbjargar eru Arna Ósk, f.
1991, Sindri Snær, f. 1996, og
Lovísa Ösp, f. 2001 c) Kristján
Hreiðar, f. 1.4. 1970, kvæntur
Lindu Björk Svavarsdóttur.
Börn þeirra eru Svavar Páll, f.
1998, og Aðalheiður Ósk, f.
2000. d) Jóhann Páll, f. 29.10.
1978, í sambúð með Sólrúnu
Víkingsdóttur.
Helga og Svavar bjuggu á
Sérhver draumur lifir aðeins eina
nótt
sérhver alda rís en hnígur jafnan
skjótt
hverju orði fylgir þögn
og þögnin hverfur alltof fljótt.
En þó að augnablikið aldrei fylli
stund
skaltu eiga við það mikilvægan fund
því að tár sem þerrað burt
aldrei nær að græða grund.
Líttu sérhvert sólarlag,
sem þitt hinsta væri það.
Því morgni eftir orðinn dag
enginn gengur vísum að.
Þú veist að tímans köldu fjötra eng-
inn flýr
enginn frá hans löngu glímu aftur
snýr.
Því skaltu fanga þessa stund
því fegurðin í henni býr.
(Bragi Valdimar Skúlason)
Borgþór, Hulda og
Eva Pálína.
Frá Hreims- við ömmu Helgu -stöð-
um
helgum þessa stöku
hvað heima í fuglum heyrist glöðum
hressir þig við vöku.
Sjá, ég sendi engil á undan þér
til að varðveita þig á ferðinni og
leiða þig til staðar sem ég hef fyrir
búið
Þú og ég þökkum fyrir góðar stundir
hvert stöku bros frá vini eða barni
þú geymir þær sem glitský þar sem
fundir
í gleði sinni spinna sól á hjarni.
Aðalheiður Ósk
Kristjánsdóttir.
Í mínum hug er það sumarið
sem minnir mig alltaf á þig,
kæra systir. Þess vegna á það
svo vel við að kveðja þig núna
um hávetur.
Ég var níu ára þegar segja
má að ég hafi fyrir alvöru
kynnst Helgu systur minni, sem
bjó þá ásamt manni sínum
Svavari Gunnþórssyni á bænum
Hreimsstöðum í Hjaltastaða-
þinghá. Mér bauðst að vera hjá
þeim sumarlangt og var mér
strákgemlingnum tekið opnum
örmum og hlúð að mér með
skilningi, þolinmæði og kær-
leika. Hjá þeim lærði ég nýtt
tungumál, austfirsku, og að lesa
í náttúruna sem var svo stór-
kostleg allt í kring. Helga var
natin við að sýna mér það
helsta sem sveitin hafði upp á
að bjóða, kenndi mér nöfn fugla
og blóma, kynnti mig fyrir fjöll-
um og ásum. Þau urðu allmörg
sumrin sem ég naut samvista
með þeim og strákunum þeirra,
Borgþóri, Magnúsi Rúnari,
Kristjáni Hreiðari og síðast Jó-
hanni Páli.
Eftir að ég kynntist eigin-
konu minni Elfu Dröfn Ingólfs-
dóttur og stofnaði mína eigin
fjölskyldu fórum við nær því á
hverju ári austur á Hreimsstaði
og nutum síðan gestrisni þeirra
áfram eftir að þau fluttu á Eg-
ilsstaði. Alla tíð hefur mér fund-
ist ég tilheyra fjölskyldu þeirra,
kannski bara eins og einn af
strákunum hennar Helgu.
Kæra Helga, í hvert sinn sem
vorar leitar hugur minn austur
til þín. Sumarið, fuglarnir og
blómin munu ætíð minna mig á
þig og í draumum mínum hitt-
umst við og skröfum saman um
liðna tíð og ævarandi kærleika.
Takk fyrir allt og allt.
Þinn bróðir,
Páll Kristrúnar.
Mig langar með fáeinum orð-
um að kveðja Helgu Magnús-
dóttur mágkonu mína, stóru
systur Páls Kristrúnars manns-
ins míns.
Við kynntumst fyrst þegar
við Palli fórum austur á
Hreimsstaði í heimsókn til
Helgu, Svavars og strákanna,
líklegast sumarið 1983. Palli er
almennt ekki margmáll maður
en ég held að í þessari ferð hafi
hann hafi ekki samkjaftað alla
leiðina, spenningurinn var svo
mikill og lýsingarnar ljóslifandi.
Það varð mér síðan til gæfu að
fá að deila þessari reynslu með
Palla og upplifa sveitina ár eftir
ár og síðar börnin okkar, Agnes
Drífa og Róbert Hreiðar. Mér
fannst Helga, strax í þessari
fyrstu heimsókn minni, eigin-
lega ættleiða mig, hún tók mér
alveg eins og ég var og ég fann
ætíð fyrir þeirri tilfinningu að
vera samþykkt. Ég minnist
spilakvöldanna, þar sem aðal-
lega var spilaður Kani og stund-
um Manni. Svo voru það göngu-
ferðirnar út í móa, oftast til að
finna bláber eða bara til að
njóta. Eftir að Svavar og Helga
fluttu á Egilsstaði vorum við
fastagestir og skruppum þá iðu-
lega í bíltúra út í Hjaltastaða-
þinghá, Borgarfjörð eystri,
Hallormsstað, Kárahnjúka eða
Jökulsárhlið. Helga var rögg-
söm, ákveðin og mikill dugnað-
arforkur, enda örugglega ekki
auðvelt fyrir unga stúlku af
mölinni í Reykjavík að flytja á
lítinn sveitabæ austur á Héraði.
Það var sárt að horfa á hana
hverfa inn í algleymið, þessi síð-
ustu ár. En í dag er mér er
fyrst og fremst í huga, þakklæti
fyrir að hafa notið samvista við
Helgu, en einnig sorg og sökn-
uður yfir því sem aldrei kemur
aftur.
Elskulega Kristrún tengda-
móðir mín, Svavar, Borgþór,
Magnús Rúnar, Kristján Hreið-
ar, Jóhann Páll og aðrir ástvin-
ir, mínar innilegustu samúðar-
kveðjur til ykkar allra.
Elfa Dröfn.
Helga
Magnúsdóttir
✝ Tómasína Ein-arsdóttir
fæddist að Meið-
astöðum í Garði
12. febrúar 1948,
uppalin í Sand-
gerði. Hún lést á
lungnadeild Land-
spítalans 5. janúar
2016.
Foreldrar henn-
ar voru Einarína
Sumarliðadóttir, f.
13.5. 1922, d. 6.8. 1987, og
Einar Axelsson, f. 14.6. 1922,
d. 10.2. 1966. Systkini Tóm-
asínu eru: Þorbjörg, f. 20.10.
1949, d. 31.8. 2011, maki Mich-
ael Hall. Óskar, f. 1.6. 1953.
Sumarliði, f. 22.3. 1955, d. 3.8.
1973. Vilhelmína, f. 19.3. 1960,
maki Björn J. Björnsson.
Tómasína kvæntist Ægi
Breiðfjörð Sigurgeirssyni 1968
en þau slitu samvistum 1980.
Börn þeirra eru:
Einar Axel, f.
21.11. 1966, í sam-
búð með Dvoruh
Erin og eiga þau
soninn Thor. Óð-
inn, f. 28.5. 1969.
Tómasína tók
gagnfræðapróf
frá Héraðsskól-
anum að Laug-
arvatni og stund-
aði nám við
Samvinnuskólann á Bifröst.
Hún fluttist búferlum ásamt
tengdafjölskyldu sinni til Ástr-
alíu í ársbyrjun 1970 og bjó
þar langdvölum en kom þó
heim til Íslands í nokkur
skipti og dvaldi hér í mis-
langan tíma. Hún starfaði
lengstum við skrifstofustörf
bæði hér heima og í Ástralíu.
Útför Tómasínu fór fram í
kyrrþey 14. janúar 2016.
Lífshlaup okkar mannanna
hér á jörð er margbreytilegt og
stefnan sem það tekur stundum
óvenjuleg. Stundum er eins og
tilviljanir taki völdin og leiði
manneskjuna á brautir, sem eru
frábrugðnar fjöldanum. Það átti
fyrir henni Tómasínu frænku
minni að liggja að verja stórum
hluta lífs síns í fjarlægri heims-
álfu fjarri ættingjum og vinum
sem, eðli málsins samkvæmt,
leiddi til minni samskipta en
væntanlega hefðu ella orðið. En
enginn ræður sínum næturstað.
Við áttum samleið strax í
bernsku. Faðir hennar og fóstri
minn voru bræður og við því
Tómasína
Einarsdóttir
frændsystkini í þeim skilningi –
heimilin í sömu götu og sam-
gangur milli fjölskyldnanna mik-
ill. Leið okkar lá í barnaskólann í
Sandgerði 1955 þar sem næstu
átta ár liðu við áhyggjuleysi
æskuáranna. Sína sýndi fljótt, að
hún var afbragðs námsmaður og
félagslynd í besta lagi. Síðan
skipuðust mál þannig, að við
settumst bæði á skólabekk í
Samvinnuskólanum að Bifröst
haustið 1965 þar sem næstu tveir
vetur liðu hratt í þeim frábæra
skóla, sem veitti okkur mikinn og
góðan undirbúning fyrir lífið
framundan.
Frá Bifrastarárunum minn-
umst við Sínu sem frábærrar
bekkjarsystur sem var hvers
manns hugljúfi. Félagslynd og
hlý manneskja, sem öllum þótti
vænt um, virk í leik og starfi
skólans og í því fjölbreytta
félagsstarfi, sem þar fór fram og
lauk sínu námi þar með miklum
sóma. Hún þurfti þó að hafa
meira fyrir því en aðrir þar sem
eldri sonur hennar fæddist á Bif-
röst seinni veturinn okkar þar og
slíkt hlýtur að hafa skert tíma
hennar til að stunda námið, en
kom þó ekki að sök. Minnisstætt
er, þegar okkar virðulegi skóla-
stjóri, séra Guðmundur Sveins-
son, brá sér í hempuna og skírði
drenginn í viðurvist nemenda
skólans.
Næstu tvö ár eftir Bifröst
vann Sína á Keflavíkurflugvelli
en hélt í ársbyrjun 1970 til Ástr-
alíu ásamt Ægi, skólabróður
okkar og eiginmanni sínum og
báðum sonum þeirra þar sem
þau hugðust setjast að. Frá þess-
um tíma var Ástralía annað
heimaland Sínu og bjó hún þar
alls um þriggja áratuga skeið
með hléum. Leiðir þeirra Ægis
skildi árið 1980 og fréttir af
henni og hennar fólki voru stop-
ular enda enginn veraldarvefur
þá kominn til sögunnar. Hún bjó
á Íslandi 1987 til 1999 og mín til-
finning er sú, að ætlan hennar þá
hafi verið að setjast alveg að á
landinu en einhvern veginn hafi
það bara ekki gengið upp. Hvað
um það, hún hélt þá aftur til
Ástralíu ásamt yngri syni sínum
og síðustu 16 árin kom hún ekki
til Íslands fyrr en nú rétt fyrir
jól þar sem lífsgöngunni lauk
þann 5. jan. sl.
Með Sínu hafa sex af okkar
fjörutíu manna samheldna ár-
gangi úr Bifröst 1967 kvatt þessa
jarðvist og þykir okkur skarð
fyrir skildi. En, eins og fyrr
sagði ræður enginn sínum næt-
urstað og minningarnar um þá
horfnu eru og verða dýrmætar
og ættu að hvetja okkur, sem
enn erum til staðar, til að rækta
vinskapinn og samfundi sem
aldrei fyrr. Við bekkjarsystkinin
kveðjum okkar indælu skólasyst-
ur, þökkum henni frábær kynni
og biðjum henni Guðs blessunar.
Ástvinum hennar sendum við
okkar innilegustu samúðarkveðj-
ur.
Guðmundur
Jóelsson.
HJARTAVERND
Minningarkort
535 1825
www.hjarta.is 5351800