Morgunblaðið - 31.03.2016, Blaðsíða 74

74 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 31. MARS 2016
✝ Inga HallveigJónsdóttir
fæddist í Reykja-
vík 19. mars 1928.
Hún lést á Land-
spítalanum í Foss-
vogi 20. mars
2016.
Foreldrar Ingu
voru Jón Krist-
mundsson, f. í
Hjarðarnesi, Kjal-
arneshreppi 9.
apríl 1886, og Magnea Tóm-
asdóttir, f. í Hjarðarnesi, Kjal-
arneshreppi 2. júní 1889.
Systkini Ingu voru Krist-
mundur, Gunnar Tómas, Hall-
dóra, Jarþrúður Gréta og Auð-
ur Sigurbjörg og lifa Halldóra
og Auður systur sína.
Inga giftist hinn 1. mars
1952 Erlendi Guðmundssyni, f.
5. apríl 1923, d. 12. janúar
2008. Foreldrar hans voru
Guðmundur Jörgen Erlends-
son og Guðrún Elín Finnboga-
dóttir. Inga og Erlendur eign-
uðust þrjú börn, átta barna-
börn og barnabarnabörnin eru
orðin tólf. Börn Ingu og Er-
lendar eru: 1) Gréta, f. 1.7.
1951, gift Hrafni Heiðari
brúnu Karlsdóttur, f. 7.8. 1959.
Börn þeirra eru: a) Jóhanna
Birna, f. 30.3. 1980, í sambúð
með Erlingi Viðari Eggerts-
syni, f. 5.7. 1977, þau eiga tvö
börn. b) Erlendur Ingi, f. 18.2.
1982.
Inga stundaði nám í hár-
greiðslu við Iðnskólann í
Reykjavík og vann þá á hár-
greiðslustofu Kristínar Ingi-
mundar í Kirkjuhvoli. Að
námi loknu fór Inga til
Kaupmannahafnar og vann
þar við iðn sína í nokkurn
tíma. Að Kaupmannahafnar-
dvölinni lokinni kom Inga
heim og hóf búskap á æsku-
heimili sínu, Eyvík á Gríms-
staðaholti, með Erlendi og
bjuggu þau þar allt til ársins
1968, en þá fluttu þau í ný-
byggt hús sitt í Hjallabrekku
8, Kópavogi. Inga starfaði
nokkur sumur í kringum 1960
á Sólheimum í Grímsnesi. Hún
gekk í kvenfélag Kópavogs
fljótlega eftir að hún flutti í
Kópavog og starfaði þar í ára-
tugi. Inga var í mörg ár í
orlofsnefnd húsmæðra í Kópa-
vogi. Hún starfaði einnig lengi
við heimilishjálp í Kópavogi.
Inga og Erlendur fluttust í
Gullsmára 8 árið 1996 og bjó
hún þar til dauðadags
Inga verður jarðsungin frá
Digraneskirkju í dag, 31. mars
2016, og hefst athöfnin klukk-
an 13.
Oddssyni, f. 15.1.
1946. Sonur Grétu
og Svavars Egils-
sonar, f. 19.5.
1949, er Erlendur,
f. 1.6. 1972, kvænt-
ur Auði Ýri Helga-
dóttur, f. 6.12.
1972. Þau eiga
fjögur börn. Synir
Grétu og Hrafns
eru Tómas Oddur,
f. 28.1. 1981, í
sambúð með Margréti Helgu
Jóhannsdóttur og eiga þau tvö
börn, og Kristinn Friðrik, f.
19.9. 1984, í sambúð með Birtu
Kristínu Helgadóttur og á hún
einn son. 2) Jón Tómas, f. 7.12.
1952, kvæntur Guðrúnu Yrsu
Sigurðardóttur, f. 30.9. 1951.
Börn þeirra eru: a) Sigurður,
f. 28.6. 1971, kvæntur Rebekku
Gylfadóttur, f. 9.12. 1970, og
eiga þau þrjú börn. b) Inga
Dröfn, f. 12.7. 1978, gift Guðna
Þ. Snorrasyni, f. 20.9. 1973 og
eiga þau tvö börn. c) Gunnhild-
ur, f. 24.4. 1985. 3) Guðmundur
Rúnar, f. 26.4. 1954, í sambúð
með Margréti H. Guðmunds-
dóttur, f. 16.11. 1955. Guð-
mundur var áður kvæntur Kol-
Látin er í Reykjavík elskuleg
móðir mín, Inga Hallveig Jóns-
dóttir. Mig langar að minnast
hennar í örfáum orðum. Það
verða mikil viðbrigði að eiga ekki
lengur erindi í Gullsmárann í kaffi
og spjall. Söknuðurinn er mikill,
ekki síst hjá börnum og barna-
börnum, sem elskuðu ömmu og
langömmu sem best sést af þeim
mikla gestagangi sem ætíð var
hjá henni. Alltaf heitt á könnunni
og nóg af bakkelsi í boði. Fyrir
mér var hún góð móðir og vin-
kona, hjartahlý, skilningsrík og
alltaf glöð. Ég hef oft sagt að hún
eigi meiri heiður af uppeldi strák-
anna minna þriggja en ég, því hún
gætti þeirra allra þegar við for-
eldrarnir vorum önnum kafin í
vinnu. Þeim var ekki aldeilis í kot
vísað í Hjalló, hjá afa og ömmu.
Mamma lærði hárgreiðslu hjá
Kristínu Ingimundardóttur og í
Iðnskólanum hitti hún ástina sína,
hann pabba, Erlend Guðmunds-
son. Þau voru sem sköpuð hvort
fyrir annað og áttu farsælt hjóna-
band. Þau byrjuðu sinn búskap á
Arnargötu 8 en af eljusemi og
dugnaði reistu þau sér hús í
Hjallabrekku 8, Kópavogi, en síð-
ast bjuggu þau í Gullsmára 8.
Mamma var félagslynd og starf-
aði í mörg ár með Kvenfélagi
Kópavogs, hún var í stjórn Hús-
mæðraorlofs Kópavogs til margra
ára og starfaði einnig fyrir
Mæðrastyrksnefnd. Það var oft
glatt á hjalla í orlofsferðum og þar
urðu til margar skemmtilegar vís-
ur, sem sungnar voru síðan á
kvöldvökum með Kópavogskon-
um. Þegar pabbi dó, og hún var
orðin ein, kom í ljós sá styrkur
sem hún var búin. Í átta ár bjó
hún með fallega páfagauknum
sínum, innan um bækurnar sínar,
umvafin afkomendum sínum sem
voru henni svo mikils virði og
elskuðu hana allir. Nú er komið að
leiðarlokum. Það er erfitt að
kveðja og ég lít til baka með sökn-
uði en fyrst og fremst þakklæti.
Elsku mamma, hafðu þökk fyr-
ir strákana mína og að vera alltaf
til staðar, í blíðu og stríðu, en
fyrst og fremst hafðu þökk fyrir
elskuna og kærleikann sem við
nutum öll svo ríkulega. Hvíl í friði.
Gréta.
Í dag er elskuleg tengdamóðir
mín kvödd í hinsta sinn. Það eru
orðin 46 ár síðan ég var fyrst
kynnt fyrir væntanlegum tengda-
foreldrum mínum. Ég fann það
strax að mér var tekið sem einum
af hópnum þeirra og var kært
með okkur alla tíð. Þegar ljóst var
að von var á fyrsta barnabarninu
sást þú til þess, þar sem við for-
eldrarnir vorum mjög ung, að
ekkert skorti þegar barnið kæmi í
heiminn. Þú varst alltaf boðin og
búin til að aðstoða ef tök voru á.
Sem dæmi um það man ég eftir
atviki er gerðist haustið 1977. Þá
höfðum við hjónin flust til Húsa-
víkur þar sem Jón starfaði í Sam-
vinnubankanum. Þá um haustið
var öllu starfsfólki bankans á
landsbyggðinni og mökum boðið á
árshátíð til Reykjavíkur. En þá
kom babb í bátinn, frumburður-
inn var þá kominn með mislinga.
En þú varst nú ekki alveg á því að
öll sund væru lokuð og pantaðir
þér far með næstu flugferð og við
skyldum fara. Meira að segja
hafðir þú og mágkona mín keypt á
mig kjól og það varð ekki aftur
snúið.
Elsku Inga mín, ég gæti enda-
laust skrifað allar þær góðu minn-
ingar sem koma upp í hugann. Þú
varst alltaf tilbúin að aðstoða við
barnapössun, hvort sem við vor-
um að fara til útlanda eða bara á
árshátíð. Mikið voru börnin okkar
rík að eiga þig að ömmu, ömmu
sem orti ljóð og var alltaf tilbúin
að segja sögu og miðla fróðleik
jafnt um liðna tíð sem líðandi
stund.
Það eru svo margar minningar
sem koma upp í hugann á svona
stundu. Mér er efst í huga þakk-
læti og minnist ég þess hve þú
varst mér yndislega hjálpsöm og
stóðst þétt við bakið á mér þegar
ég var með móður mína mjög
veika.
Takk fyrir allt.
Guðrún (Gunna).
Þá ertu nú farin til hans afa,
elsku amma mín. Ég sé ykkur tvö
í anda þarna uppi og þar eru nú
aldeilis fagnaðarfundir. Allt frá
því ég man fyrst eftir mér hefur
amma mín, hún Inga H. Jónsdótt-
ir, verið mér sá einstaklingur sem
ég gat alltaf stólað á að væri til
staðar. Það er kannski ekki svo
skrýtið að mér hafi fundist sem
svo, þar sem ég hef nú augljóslega
þekkt hana allt mitt æviskeið.
Hins vegar er ekki hægt að taka
það sem sjálfsagðan hlut hvernig
hún sinnti ömmuhlutverkinu eins
vel og hún svo sannarlega gerði.
Þegar kom að því að passa okkur
bræðurna í Hjallabrekkunni var
alltaf kátt á hjalla hjá afa og
ömmu. Í flestum tilvikum var það
amma sem hélt fjörinu uppi. Sem
dæmi um gleðina var hægt að
hengja rólu upp í eldhúsinu hjá
henni. Manneskja sem setur upp
rólu í eldhúsið sitt myndi ég halda
að væri nokkuð einbeitt í því að
gleðja barnabörnin sín.
Það hefur alltaf verið einhver
ára gleði og hamingju ríkjandi yf-
ir henni ömmu. Ef ég ætti að lýsa
henni í nokkrum orðum kæmi
fyrst upp í hugann húmor, fyndn-
ari manneskju hef ég varla hitt á
lífsleiðinni. Alltaf gat amma kom-
ið auga á það skemmtilega í tilver-
unni og sagt frá því á sinn kald-
hæðna og skemmtilega hátt.
Sögur hennar af hinum ýmsu per-
sónum sem hún kynntist í gegn-
um tíðina voru oft óborganlegar.
Annað orð sem kæmi upp í
hugann væri hlýja. Það var alltaf
svo gott að koma til ömmu af því
hún var alltaf svo raunverulega
glöð að sjá mann. Vöfflur með
rjóma biðu manns um hverja
helgi, bakaðar af ást og tilhlökkun
hennar yfir að hitta fólkið sitt.
Hún var mikil félagsvera sem
sýndi sig best í því að hún var
máttarstólpi í kvenfélagi Kópa-
vogs um árabil. Þar voru ófá grín-
leikverkin sett upp með hana í að-
alhlutverki.
Þegar árin liðu fór heyrnar-
leysi ömmu að setja mark á áhuga
hennar á félagsstörfunum, sem
var synd fyrir eins félagslynda
manneskju og hún var. Þrátt fyrir
það skein húmorinn og gleðin allt-
af í gegn hjá ömmu. Á síðari árum
eftir að afi dó stóð hún keik og
sinnti fjölskyldunni áfram af
hlýju. Sú mikla ánægja sem ég
fékk af því að heimsækja hana
ömmu hefur endurspeglast í
börnunum mínum og langömmu-
börnunum hennar sem voru alltaf
spennt að koma til langömmu
sinnar. Mikið vona ég að börnin
mín tileinki sér hennar gleðilegu
lífsviðhorf. Það er erfitt að hugsa
til þess að sunnudagsbíltúrarnir
okkar muni ekki enda í vöfflukaffi
hjá ömmu lengur.
Elsku amma mín, við erum svo
þakklát fyrir alla þína ást og gleði
sem þú veittir okkur litlu fjöl-
skyldunni, allt fram á seinasta
dag. Ég veit að þú ert núna komin
á betri stað og horfir niður á okk-
ur með afa þér við hlið, brosandi
eins og alltaf.
Tómas Oddur, Margrét
Helga, Jakob Helgi og Sara
Camilla.
Þegar ég var yngri að alast upp
í Hálsaselinu þá var ég svo ótrú-
lega heppinn að fá að gista oft hjá
ömmu og afa. Mamma og pabbi,
flugfreyjan og flugstjórinn, voru
oft á tíðum bæði í burtu vegna
vinnu, þetta þýddi að gömlu hjón-
in sátu uppi með mig og Tomma
bróður. Þvílíka gullnáman sem
það var fyrir okkur tvo. Að fá að
kynnast þeim svona vel og eyða
tíma með þeim í Hjallabrekkunni
eru einhver mestu auðæfi sem við
munum eignast í þessu lífi.
Amma er einhver skemmtileg-
asta manneskja sem ég hef
kynnst, með þennan svarta og
kaldhæðna húmor og gífurlega
hressileika náði hún alltaf að
gæða allar stundir gleði og húm-
or. Hvort sem það var að taka í
gítarinn og syngja fyrir okkur
einhverjar heimatilbúnar vísur,
hanga heilu klukkustundirnar
inni í rigningunni að spila ólsen-
ólsen í eldhúsinu og kjafta meðan
hún bakaði hjónabandssæluna
eða að vinna saman í stóra fallega
garðinum þeirra þegar sólin
skein. Hún var gullmoli sem gerði
allar stundir betri með nærveru
sinni og húmor.
Með tímanum bættust sífellt
fleiri og fleiri gæðastundir við í
bankann sem við áttum saman og
ég er líklegast hvað þakklátastur
fyrir allar hversdagsstundirnar
sem ég, Birta og Óliver áttum
saman með henni. Það eru verð-
mæti sem við þrjú munum alltaf
geyma, ylja okkur við og rifja upp.
Samverustundirnar í Gullsmár-
anum, þar sem rabbað var um
nýja tíma og gamla, Eyvíkina,
Hjallabrautina, ævintýri í Kaup-
mannahöfn og Flórídaferðir.
Ljóðalestur, úrklippubækur,
fréttir líðandi stundar, slúður og
gamansögur. Og hún alltaf svo at-
hugul og áhugasöm, glögg, svo
dásamlega kaldhæðnislega fyndin
og þótti fátt betra en að hafa fullt
hús af fólki. Og þótt hún hafi orðið
88 ára og ævin orðin löng og góð
og ættboginn hennar svo fallegur
þá er svo sárt að kveðja og svo
sárt að missa ömmu sína og vin-
konu.
Nú er hún Inga okkar farin.
Hún bakar ekki lengur hjóna-
bandssæluna góðu fyrir okkur,
hlær ekki að góðri sögu með okk-
ur eða segir okkur frá einhverju
sniðugu. En minning hennar lifir
ávallt í hjörtum okkar og við vit-
um að hvar sem hún er þá fylgist
hún með okkur í gegnum sólgler-
augun sín með Ella sinn sér við
hlið.
Takk fyrir allt, amma, við elsk-
um þig alla tíð.
Kristinn, Birta og Óliver.
Elsku amma mín.
Það eru svo margar minningar
sem koma upp í hugann er ég
hugsa til þín. Allar yndislegu
stundirnar í Hjallabrekkunni, þar
sem var ýmislegt brallað, matar-
boðin um páskana, dúkkuleikur í
bókó, rólað í eldhúsinu, sungið er
kvenfélagskonurnar komu á fund
og í veislum og ég tala svo ekki um
gersemarnar sem leyndust í
þvottahúsinu og undir stiganum.
Amma var alltaf glöð og söngl-
andi, hún hafði dálæti á garðinum
sínum og ég tala nú ekki um öllum
rósunum í blómahúsinu. Amma
hafði ótakmarkaða þolinmæði
gagnvart barnabörnunum, því ég
man bara eftir henni glaðri og
sönglandi.
Það var alltaf svo notalegt og
gott að koma til ömmu og afa í
Hjalló, þá vissi maður að tíminn
yrði fljótur að líða því það var allt-
af eitthvað verið að brasa. Amma
var dugleg við að baka pönnsur og
hjónabandssælu og svo var nú
ýmislegt annað brallað í eldhús-
inu, t.d. gleymir maður ekki Ro-
yal-búðingnum.
Með þessum orðum kveð ég
þig, amma mín.
Amma kær, ert horfin okkur hér,
en hlýjar bjartar minningar streyma
um hjörtu þau er heitast unnu þér,
og hafa mest að þakka, muna og
geyma.
Þú varst amma yndisleg og góð,
og allt hið besta gafst þú hverju sinni,
þinn trausti faðmur okkur opinn stóð,
og ungar sálir vafðir elsku þinni.
Þú gættir okkar, glöð við undum hjá,
Inga Hallveig
Jónsdóttir
Elsku pabbi
minn. Það var svo
margt sem við áttum
eftir að upplifa sam-
an. Ég var ekki tilbúin að sleppa
þér en gerði það samt fyrir þig. Þú
varst svo sterkur alveg til enda lífs
þíns. Þú hlífðir okkur, hugsaðir
um okkur öll, alltaf. Þú varst klett-
urinn okkar. Við fjölskyldan þín
vorum alltaf í fyrsta sæti en þú
hefðir átt að hafa þig þar líka, ekki
bara okkur. Eða eins og ég sagði
alltaf við þig, ég á bara einn
pabba. Við söknum þín svo hræði-
lega mikið. Óðinn Helgi skilur vel
að hann sé ekki að fara að hitta þig
og er voða sorgmæddur yfir því og
spyr stórra og erfiðra spurninga.
Jökull Bjarki er enn að spyrja
hvar er afi og vill hringja í þig eins
og við gerðum svo oft. Þú varst
yndislegur afi og passaðir upp á
það að við gerðum piparkökuhúsið
snemma í ár enda held ég að þú
hafir vitað að þú myndir ekki geta
útbúið það með Óðni Helga í des-
ember. Ég vissi í hvað stefndi en
vildi ekki meðtaka það og ég vil
enn ekki samþykkja það að þú
sért farinn. Þú áttir besta knús í
heimi og ég þrái það að fá eitt
pabbaknús í viðbót. Það er eitt af
því sem fólkið þitt talar um, að þú
áttir innilegasta og hlýjasta knús-
ið. Tókst svo innilega vel á móti
öllum. Vinir mínir minnast þess að
þú heilsaðir af svo mikilli hlýju og
einlægni. Það sem kannski fáir
áttuðu sig á og reyndar ég líka er
að þú vildir ekkert illt umtal í
kringum þig. Þegar einhver byrj-
aði að tala illa um aðra manneskju
þá á hæglátan hátt stýrðir þú um-
ræðunni í annað. Þú hafðir svo
marga flotta eiginleika. Þú varst
hugmyndaríkur pabbi, bjóst til
stórveislu úr litlu. Þú varst þús-
undþjalasmiður og hjálpaðir okk-
ur systkinunum í mörgum verk-
efnum, stórum og smáum. Þú
varst alltaf svo stoltur og ástfang-
inn af mömmu. Það var ykkar
gæfa að kynnast strax á ungl-
ingsárunum og þið voruð búin að
eiga meira en 50 ár saman. Þú
varðst að vera orðinn tvítugur til
að mega giftast mömmu en hún
vildi ekki giftast þér 1. apríl, dag-
inn eftir afmælið þitt, það fannst
þér alltaf mjög fyndið. Það verður
Guðbjörn Helgi
Ásbjörnsson
✝ Guðbjörn HelgiÁsbjörnsson
fæddist 31. mars
1946. Hann lést 23.
desember 2015.
Útför Guðbjörns
fór fram 6. janúar
2016.
samt erfitt 2. apríl
þegar þið hefðuð átt
50 ára brúðkaupsaf-
mæli. Við munum
samt halda upp á
daginn með mömmu
og hugsa um allar
góðu stundirnar sem
við áttum saman.
Mamma saknar
besta vinar síns,
Siggi saknar besta
vinar síns og ég
sakna þess sárt að hafa ekki feng-
ið meiri tíma með þér. Ég syrgi
það að strákarnir mínir fá ekki
meiri tíma með yndislega þér.
Þegar ég er sem sorgmæddust og
sakna þín mest þá heyri ég Fare-
well to the piano eins og þú spil-
aðir það. Ég vildi óska þess að ég
ætti upptöku af því þegar þú sett-
ist niður og tókst syrpurnar. Þetta
var lífstónlistin mín án þess að ég
gerði mér grein fyrir því. Fjörið
og lífsgleðin réðu ríkjum þegar þú
tókst upp nikkuna og spilaðir og
söngst með fjölskyldunni og góð-
um vinum. Svo margar góðar
minningar um þig og yndislegi
húmorinn þinn alltaf með.
Þú áttir söngva og sól í hjarta
er signdi og fágaði viljans stál.
Þeir þurftu ekki um kulda að kvarta,
er kynni höfðu af þinni sál.
(Grétar Fells)
Takk, elsku pabbi minn, þín
Ingibjörg Júlý
Guðbjörnsdóttir.
Við söknum þín svo mikið, stóri
afi. Við gerðum svo margt
skemmtilegt saman. Þú varst allt-
af tilbúinn að spila fyrir okkur á
píanóið og af því að þú gast spilað
eftir eyranu þá sungum við smá
fyrir þig og þú gast strax spilað
lagið fyrir okkur. Okkur fannst
gaman að fara með þér að skoða
bátana og við munum halda áfram
að gera það með mömmu og
pabba.
Þú varst mjög stríðinn og okk-
ur fannst gaman að því. Skemmti-
legast fannst okkur að koma til
þín í sveitina og njóta þess að vera
þar saman og þú varst duglegur
að vinna í sveitinni. Það var alltaf
til ís í eftirrétt hjá afa og við sökn-
um þín mikið þegar við erum í mat
hjá ömmu og fáum ís í eftirrétt,
því það vantar að hafa afa með.
Allt sem við gerðum var svo
skemmtilegt.
Takk fyrir allt, elsku stóri afi
okkar. Þínir
Óðinn Helgi og
Jökull Bjarki.
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð,
hlýhug og vináttu við andlát og útför
elskulegs eiginmanns míns, föður,
tengdaföður, afa og langafa,
PÁLS HELGASONAR
tónlistarmanns,
Reykjavegi 59, Mosfellsbæ.
Guð blessi ykkur öll.
.
Fyrir hönd fjölskyldunnar,
Bjarney Einarsdóttir.
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma,
RAGNHEIÐUR HJÁLMTÝSDÓTTIR,
Skúlagötu 20,
lést á Landspítalanum í Fossvogi aðfaranótt páskadags 27.
mars. Útför hennar fer fram frá Dómkirkjunni föstudaginn 1.
apríl klukkan 13.
.
Hjálmar Þór Kristjánsson, Lýdía Rafnsdóttir,
Guðmundur Kristjánsson, Helga I. Stefánsdóttir,
Sigurrós Kristjánsdóttir, Ingvar J. Baldursson,
barnabörn og barnabarnabörn.