Skagfirðingabók - 01.01.2010, Síða 34

Skagfirðingabók - 01.01.2010, Síða 34
34 SKAgFirÐingABóK Árni „kaldi“ var af Akranesi, dugn­ aðar garpur, en stundum hafður að spotti vegna einfeldni sinnar. Þá var Pétur nokkur, Vestur­Húnvetn ingur, frá Litla­Bakk a að mig minn ir. Hann gat kastað fram stöku þegar mikið lá við. Ekki má svo gleyma gullfallegum ráðskonum og bílstjór um, sem vita­ skuld var sérstök virðing arstétt, enda kvæntust tveir þeirra ólof uðum ráðs­ konum og sá þriðji sótt i sér skagfirska blómarós niður í Vallhólm. Síðan voru kúskarnir. Það voru stráklingar, ég held flestir úr reykja­ vík. Varla gat heitið að ég kynntist þeim, því að þeir fóru heim til sín í skóla fljótlega eftir að ég kom. Mig rámar þó í að í þeim hópi væru Matthía s johannessen, Steingrímur Hermannsson og Bjarni guðnason. Þegar ég kom nú á Skarðið um vorið 1943 kaus ég að fara í flokk Egils. Þar þekkti ég flesta. Sumir voru gamlir vinir og skólabræður, svo sem þeir bræður jóhann og Hilmar Péturssynir frá Steini á reykjaströnd, sem verið höfðu með mér í unglingaskólanum á Króknum. Við þá bast góð vinátta, sem ég hygg að aldrei hafi rofnað, þó að vík hafi verið á milli á seinni árum. Síðar bættist yngsti bróðirinn í hóp­ inn, Kristján. Allir urðu þeir bræður mektarmenn í Keflavík syðra, hver á sínu sviði. Þeir voru synir Pét urs Lárussonar bónda á Steini og konu hans, Kristínar Danívalsdóttur. En raunar var það annað sem hafði hvað mest áhrif á að ég kaus flokk Egils. Svo var mál vaxið að þangað vantaði „grautarkokk“. Þó að ég væri að vísu ekki þaulvanur eldamennsku fannst mér þjóðráð að bjóða mig fram til þessa embættis. Að vísu hafði það ekki gerst áður að unglingur sæktist eftir því. En ég var ólatur og sá fram á auknar tekjur, tvo eftirvinnutíma á dag. Það myndi koma sér vel til að fram fleyta sér næsta vetur. Starf graut­ arkokksins var í því fólgið að vakna klukkan fimm á hverjum morgni. Byrj a á því að kveikja upp eld í kola­ eldavélinni og elda hafragraut handa öllum flokknum, 20–30 manns. Búið átti að vera að elda og leggja á borð og hafa graut og slátur til reiðu klukkan sjö. Þá var gengið á öll tjöld, þau barin heldur ómjúklega utan og menn vakt­ ir: „grautur, graut ur!“ Menn spændu síðan í sig grautinn og örkuðu út í veg klukkan 7:40. Kokksi varð eftir til að þvo upp, leggj a saltfisk í bleyti, höggv a kjöt, skúra gólf, hreins a kamr a og sitthvað fleira. Klukkan átta vakti hann ráðskonurnar – og voru þá barsmíð arnar á tjaldið held ur mýkri og rómurinn mildari. – Þær komu að öllu heitu og hreinu og tóku að smyrja brauð og undirbúa hádegisverð og bakstur. um níuleytið fékk graut­ arkokkur kaffi og vel úti látið bakk elsi og hélt síðan út í veg með fullar fötur af brauði, sem hann deildi út meðal manna. Það hét „kúskabiti“ og átti víst upphaflega að vera einung is auka­ biti handa kúskagreyjunum, en þegar hér var komið nutu þess all ir. Síðan stundaði kokkur sína vega vinnu eins og allir hinir. Vinnu lauk klukkan sjö á kvöldin. Eftirvinnutímar voru tveir. grautar­ kokkur fór venjulega klukkutíma fyrr til að hjálpa ráðskonunum. Yfirleitt höfðu menn matast um áttaleytið. Þá höfðu þeir yngri oftast einhvern gleðskap í frammi, fóru í fótbolta eða þess háttar. En ég var þá venjulega
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92
Síða 93
Síða 94
Síða 95
Síða 96
Síða 97
Síða 98
Síða 99
Síða 100
Síða 101
Síða 102
Síða 103
Síða 104
Síða 105
Síða 106
Síða 107
Síða 108
Síða 109
Síða 110
Síða 111
Síða 112
Síða 113
Síða 114
Síða 115
Síða 116
Síða 117
Síða 118
Síða 119
Síða 120
Síða 121
Síða 122
Síða 123
Síða 124
Síða 125
Síða 126
Síða 127
Síða 128
Síða 129
Síða 130
Síða 131
Síða 132
Síða 133
Síða 134
Síða 135
Síða 136
Síða 137
Síða 138
Síða 139
Síða 140
Síða 141
Síða 142
Síða 143
Síða 144
Síða 145
Síða 146
Síða 147
Síða 148
Síða 149
Síða 150
Síða 151
Síða 152
Síða 153
Síða 154
Síða 155
Síða 156
Síða 157
Síða 158
Síða 159
Síða 160
Síða 161
Síða 162
Síða 163
Síða 164
Síða 165
Síða 166
Síða 167
Síða 168
Síða 169
Síða 170
Síða 171
Síða 172
Síða 173
Síða 174
Síða 175
Síða 176
Síða 177
Síða 178
Síða 179
Síða 180
Síða 181
Síða 182
Síða 183
Síða 184
Síða 185

x

Skagfirðingabók

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Skagfirðingabók
https://timarit.is/publication/1154

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.