Tímarit Máls og menningar - 01.11.2008, Page 5
TMM 2008 · 4 5
Þorleifur Hauksson
Þú gafst mér alla gleði sem ég á
Fyrir síðustu jól var gefin út á vegum JPV bókin Snert hörpu mína,
ævisaga Davíðs Stefánssonar frá Fagraskógi eftir Friðrik G. Olgeirsson.
Þessi bók er þannig unnin að höfundur hefur tínt saman allt sem hann
gat fundið um Davíð og raðað því í tímaröð. Allt ber að einum brunni
til að staðfesta þá opinberu, upphöfnu og því miður lítt áhugaverðu
mynd þjóðskáldsins sem viðgengist hefur áratugum saman. Um leið
tekur höfundur upp hanskann fyrir skáldið gegn þeim samtímamönn-
um sem leyfðu sér að gagnrýna það. Nánast ekkert sem í bókinni er
kemur þeim á óvart sem þekkir eitthvað til Davíðs og skáldskapar hans.
Þetta er miður vegna þess að löngu hefur verið brýn ástæða til að end-
urmeta allt æviverk Davíðs. Það eru mikil líkindi til að slíkt endurmat
gæti birt nýjar og spennandi hliðar á skáldskap hans og stuðlað að
áframhaldandi skírskotun hans til íslenskra ljóðaunnenda.
Friðriki er vissulega talsverð vorkunn. Honum hefur, rétt eins og
öðrum, verið meinaður aðgangur að helstu heimildum sem gætu varpað
ljósi á líf Davíðs og skáldskap hans. Einkagögn Davíðs voru afhent Hér-
aðsskjalasafninu á Akureyri eftir andlát hans, en með þeirri kvöð að
ekki mætti rjúfa innsiglið á pökkunum fyrr en annars vegar árið 2100
og hins vegar árið 2250.1 Sú spurning verður áleitin hvort safnið hefði
átt að taka við gjöfinni með þessum skilmálum.
Slík einkagögn eru reyndar vandmeðfarin. Þau geta haft að geyma
viðkvæmar upplýsingar sem snerta nafngreinda einstaklinga í samtíma
skáldsins, og það er því fullkomlega eðlilegt að þau séu innsigluð í ein-
hvern tíma. Nú eru hins vegar heil 44 ár liðin frá andláti Davíðs. Ef ein-
hver viðkvæm mál skyldi enn vera að finna í þessum pappírum mætti
alveg hugsa sér þann kost að veita vönduðum fræðimönnum sem erf-
ingjarnir gætu treyst aðgang að þeim til úrvinnslu, enda þótt þau væru
enn um sinn lokuð almenningi.
Nú vill svo skemmtilega til að varðveist hafa mjög merkileg bréf Dav-