Tímarit hjúkrunarfræðinga - 01.12.1997, Blaðsíða 7

Frá ritstjóra
iMð SVO?
Þorgerður Ragnarsdóttir
Ljósm.: Lára Long
Undanfarið ár hefur verið farsælt
í útgáfumálum hjúkrunarfræð-
inga. Tímarit hjúkrunarfræðinga
hefur haldið áætlun og komið út
fimm sinnum. Fengist hefur sam-
þykkt að ritrýndar greinar, sem
birtast í blaðinu, verða skráðar í
International Nursing lndex og á
Medline. Þá er eftirtektarvert að
almennir fjölmiðlar vitna í hlaðið
og taka efni þaðan til umfjöllunar.
Síðast en ekki síst virðast hjúkr-
unarfræðingar ánægðir með tímar-
itið sitt. Það er orðið sjaldgæft að
heyra nokkrar óánægjuraddir frá
þeim. Ritstjóri og ritnefnd hafa
því notið þess að sigla lygnan sjó
sem veitir ákveðna fullnægju- og
ánægjutilfinningu í hili.
Slík sigling er þó ekki gallalaus.
Það skilar fleyinu lítt áfram og er
fremur leiðigjarnt til lengdar.
Hingað til hafa þeir sem sjá um
blaðið sótt leiðbeiningar um hvert
skuli stefna með útgáfu þess til
starfandi hjúkrunarfræðinga. Það
hefur gefið byr undir báða vængi
að hlýða á gagnrýni og hugmyndir
þeirra. Nú eru hins vegar flestir
sem við spyrjum álits á blaðinu
sáttir við það eins og það er. Við
viljum setja markið hærra en það
er fátt um svör hvernig.
Það er reyndar grátbroslegt að
á árinu sem við fengum þessa
virðulegu viðurkenningu um að fá
ritrýndar greinar skráðar í alþjóð-
legum „indexum“ hefur aðeins ein
slík grein hirst í ritinu. Hjúkrun-
arfræðingum sem stunda rann-
sóknir af alvöru, eru í framhalds-
námi eða stíla á starfsframa innan
háskóla skal bent á að ritrýndar
greinar eru metnar til eininga og
framgangs innan kerfisins. Það er
tími til kominn að hretta upp erm-
arnar og fá birtar eftir sig greinar
á móðurmálinu sem nýtast íslensk-
um hjúkrunarfræðingum. Það er
ekki nóg að tala um að nauðsynlegt
sé að gefa út háfræðilegt hjúkrun-
arblað á Islandi ef engar slíkar
greinar berast.
Starfandi hjúkrunarfræðingar
sakna fræðigreina í blaðinu. Það
er í raun eina athugasemdin sem
hefur komið um hvað megi betur
fara. Þeir vilja fá greinar til að
læra af og nota í klíník. Aðstand-
endur blaðsins hafa ítrekað leitað
til hjúkrunarfræðinga sem ætla má
að búi yfir þekkingu, reynslu eða
tækni sem vert er að miðla öðrum.
Leitað hefur verið fanga hjá há-
skólakennurum, verkefnisstjórum
og fræðslustjórum stóru sjúkra-
húsanna. Alls staðar fást sömu
svör. Jú, það er heilmikið að ger-
ast, margt sem gaman væri að
segja frá en lítill tími til að setjast
niður og skrifa um það.
A næsta ári hefur ritnefnd
ákveðið að reyna að bæta um bet-
ur og sett sér það markmið að
auka vægi klínísks efnis í blaðinu
til að koma til móts við þessar
óskir hjúkrunarfræðinga. Gerð
verður tilraun með blöð um
ákveðin málefni sem varða hjúkr-
un eða svið hjúkrunar. Stungið
hefur verið upp á vinnuvernd,
geðhjúkrun og líðan kvenna. Fleiri
hugmyndir eru vel þegnar. Aætlað
er að gera efninu skil með viðtöl-
um og greinarstúfum, auk þeirra
fræðigreina sem vonandi streyma
frá hjúkrunarfræðingum til birt-
ingar.
í fyrsta blaði 1998 hirtast nýjar
siðareglur hjúkrunarfræðinga og í
tengslum við það verður fjallað
um eðli og inntak hjúkrunar. Með
ósk um áframhaldandi ánægjulegt
samstarf og enn betra blað á næsta
ári óska ég lesendum Tímarits
hjúkrunarfræðinga gleðilegra jóla
og farsæls komandi árs.
JÓN ARNAR MAGNÚSSON
„Uppáhalds
surmjólkin
mín!"
TIMARIT HJÚKRUNARFRÆÐINGA 5.TBL. 73. ÁRG. 1997
255