Tímarit hjúkrunarfræðinga - 01.12.1997, Blaðsíða 62

ÞANKASTRIK
Þankastrik er fastur dálkur í blaðinu og höfundur hvers pistils stingur upp á þeim nœsta.
1 Þankastriki gefst hjúkrunarfrœðingum fœri á að tjá sig um ýmislegt sem varðar hjúkrun og er
þeim hjartfólgið. Pistlarnir geta Jjallað um ákveðin málefni, sögur af kynnum við sjúklinga eða
staifsfólk, eitthvað sem hefur orðið höfundum til hugljómunar eða hvaðeina annað sem tengist
starfinu og hugmyndafrœði þess. Sonja Guðjónsdóttir skrifaði Þankastrik síðasta blaðs en nú
tekur Ólafía Pálsdóttir upp þráðinn.
Eim er verið að SpAY'A
Ólafía Pálsdóttir
Við heyrum sífellt fleiri og fleiri kvarta og kveina yfir
öllu og |)á helst yfir heilbrigðiskerfinu. Þar eru
stjórnmálamenn í stjórnarandstöðu hverju sinni
fremstir í ílokki. Það er eins og þeir vilji ekki sjá það
jákvæða sem verið er að gera.
A hvað eru þeir að horfa og hlusta þegar þeir
koma í heimsóknir á sjúkrahúsin og aðrar lieil-
brigðisstofnanir? Auðvitað er ýmislegt aðfinnsluvert í
„kerfinu“. Það er á brauðfótum og hefur lengi verið.
Við sem vinnum og höfum unnið lengi í heilbrigðis-
geiranum sjáum að margt er hægt að færa til betri
vegar. Ekki þarf að kosta milljörðum lil þess.
Umbun í margvíslegu formi skilar ánægðu starfs-
fólki og leiðir til meiri framleiðni. Þegar sparnaðar-
tillögur eru lagðar fram er betra að starfsfólk fái að
taka þátt í mótun þeirra en að heyra fyrst um þær í
fjölmiðlum. Til að ná fram sparnaði þurfa boðleiðir
áð vera skýrar og markmiðin raunhæf og kristaltær.
Mörg undanfarin ár hefur sparnaður á spítölum
m.a. komið fram í sumarlokunum á deildum.
Vitað er að til lengri tíma litið er þetta óraunhæft
t.d. vegna mikils álags J)egar deild opnar aftur. I
kjölfarið J)arf oft að þjálfa upp reynsluminna starfs-
fólk. Það kostar peninga. Auðvitað er til trygglynt
starfsfólk sem kemur aftur og aftur þrátt fyrir
lokanir sí og æ.
Veikindi heilbrigðisstarfsfólks má oft rekja til
mikils vinnuálags. Þegar veikindi á einingu/deild fer
yfir ákveðið prósentustig eiga viðvörunarbjöllur að
hringja hjá stjórnendum. Bjöllurnar hafa sjálfsagt
hringt, en ekki nógu hátt, því enn eru blessaðir
stjórnendurnir að reyna að finna nýjar leiðir til að
spara og spara eða yfirfara sparnaðartillögur frá
fræðingum liti í bæ. Til þess skortir ekki peninga.
Það skortir heldur ekki peninga hjá stjórn-
málamönnum J)egar einhverjar nýjungar eru í boði.
Þá er ekki alltaf verið að hugsa um heildarhagsmuni.
Olt er aðeins verið að hugsa um atkvæðin.
Við heyrum líka að hjúkrunarfræðingar hafi týnt
Florence Nightingale hugsjóninni enda getum við
hvorki greitt reikningana né nauðsynjar okkar með
henni. Kjaramálanefnd vann mikið og erfitt starf sl.
vetur og fram á vor. Dag eftir dag var staðið í stappi
við „kerfisþræla“. Asta, Vigdís, Hildur, Elínborg,
Halla og allar hinar í kjaramálanefndinni; þið fáið
lirós fyrir ])i autseigju ykkar og að halda geðheils-
unni. Vinna ykkar lofar góðu. Ég er samt hrædd við
þennan samning. Eg er hrædd við viðbrögð sem
Jæssi: „Jú Jóhanna, þú ert framúrskarandi starfs-
maður og átt skilið að fá betri laun, en...J)ví miður
er þröngt í búi hjá okkur núna.“ Eða: „Jónasína, þú
ert frábær stjórnandi og deildin þín er vel rekin en
skilaði J)ví miður 20% halla sl. mánuð. Þú verður að
auka framleiðni og minnka útgjöld.“
Eitthvað í J)essa átt gætu verið lokaorðin í mörg-
um samtölum milli stjórnenda og hjúkrunarfræðinga
í náinni framtíð. Hvað er til ráða? Verktakavinna
eða einkavæðing...?
Olafia skorar á Hönnii Þórarinsdóttur, hjúkrunatfrœðing og safnaðarsystitr i Háteigskirkju
að skrifa nwsta Þankastrik.
310
TÍMARIT HJÚKRUNARFRÆÐINGA S.TBL. 73.ÁRG. 1997