Tímarit hjúkrunarfræðinga - 01.12.1997, Blaðsíða 20

Kristín, Elísnbet, Björg og Asta Fríðjónsdóttir, gœða sér á gómsœtum réttum.
þetta hefur hara gengið ágætlega síðan ég fór að fást
við þetta. Eg punkta hjá mér ef ég rekst á eitthvað
sem mig langar að reyna og svo geri ég það við tæki-
færi. I kvölcl er ég t.d. með aðalrétt sem ég hef lengi
hal't augastað á. Við erum ekki á neinni einni matar-
gerðarlínu hér á heimilinu. Við tökum svona rispur
og búum til mismunandi mat, höfum m.a. fengið
ítalska dellu og kínverska dellu og mér finnst spenn-
andi að blanda saman ýmsum smáréttum,“ sagði Asta.
Upphaf matargerðaráhugans
„Aður en ég ílutti að heiman hafði ég varla soðið egg.
Eg lærði smám saman að elda þegar ég flutti að heirnan
með elsta soninn. Hann þurfti náttúrlega næringu. Það
olli hins vegar straumhvörfum í matreiðslunni þegar
ég keypti matreiðslubók með ljósmyndum af öllum
réttunum. Það kveikti hjá mér áhuga á að prófa hitt
og þetta,“ sagði Ásta og Bolli skaut inn í: „Eg man
þegar þú keyptir þessa bók. Við vorum að fara í
sumarhús í Þýskalandi og þurftum að elda sjálf. Þú
keyptir bókina til að vera betur undirbúin.“ Þessi
ágæta bók heitir: The Best of Salads and Buffet Cook-
ery. Höfundar: Christian Teubner and Annette Wolter.
Utg.: Hamlyn í London, New York, Sidney og Toronto.
Glœsilegt borð, skreyttir rósum sem ekki skyggja á átsýnið.
Matarsmekkur
„Eg get ekki borðað hákarl og á erfitt með að horða
lambaheila. Eg fékk einu sinni svoleiðis í boði. Það
hjálpaði ekki að hann var horinn fram með ljós-
grænni sósu,“ sagði Asta. Hún segist hins vegar ekki
eiga neinn sérstakan uppáhaldsmat. „Mér finnst
margt gott og það er eiginlega háð tilefni hverju sinni.
Mér finnst t.d. kalkúnn góður og gaman að horða
hann því ég fæ hann svo sjaldan eða hara um jólin.“
Lífrænn úrgangur og kartöflurækt
Anna Kristín, vinkona Ástu og innvígður sauma-
klúbbsfélagi, kom til að hjálpa Astu við lokaundir-
búninginn. Hún vildi í'á að vita hvar hún léti lífrænan
úrgang. I ljós kom að úti í garði er tunna fyrir lífræn-
an úrgang. Hún er tæmd u.þ.b. einu sinni á ári, úr-
gangurinn grafinn niður og verður með tímanum góð
gróðurmold. „Við segjum í gamni að við séum að
rækta kartöílur úr soðnum kartöflum og eigum von á
að þær spretti víðs vegar um garðinn,“ sagði Ásta.
Annars sér Brynhildur aðallega um grænmetisrækt-
ina fyrir heimflið í skólagörðunum.
Borðskraut
Sverrir, sonur Astu, var settur í að ljúka við borð-
skreytinguna með rauðum rósum. Hann pakkaði rós-
unum hverri fyrir sig með því að vefja eldhúspappír
um stilk hverrar rósar og bleyta í. Síðan pakkaði
hann eldhúspappírnum inn í álpappír svo vatnið læki
ekki út um allt. Rósirnar voru lagðar við hvern disk
á borðstofuhorðið, sem Asta hafði klætt bleikum dúk
og lagt á svartar diskamottur, hvíta diska, kristals-
glös og kerti. „Það er svo erfitt að hafa hlómvönd á
horðinu,“ sagði hún. „Maður þarf alltaf að vera að
færa hann til svo að maturinn komist fyrir eða svo að
maður sjái framan í þann sem er að tala hverju sinni.
Ég held að þetta sé betra svona.“ Og ekki stóð á því
að útkoman var glæsileg.
268
TÍMARIT HJÚKRUNARFRÆÐINGA 5.TBL. 7B.ÁRG. 1997