Tímarit hjúkrunarfræðinga - 01.12.1997, Blaðsíða 25

hús og skipuleggja reksturinn með öðrum sjúkrahús-
einingum,“ hætir hún við. Hún er ánægð með vinn-
una sína og að hennar mati er ekki hægt að finna
skemmtilegri starfsvettvang en heilbrigðisgeirann.
„Par vinnur inaður með fólki og fyrir fólk. Það hýð-
ur upp á óendanlega möguleika fyrir þá sem hafa
áhuga á að spreyta sig,“ segir hún.
A Ullevál sjúkrahúsinu er unnið að stöðlun upp-
lýsingasöfnunar eftir hugmyndum Orem og Hender-
son. Staðlarnir taka mið al’ styrkleikum sjúklingsins,
}).e. þekkingu, styrkleika og vilja, en ekki hjúkrun-
arvandamálum. Þeir hafa verið notaðir í eitt ár.
„Reynslan af því sýnir að þessi tegund
hjúkrunarskráningar virkar ekki endilega alls
staðar, t.d. á gjörgæslu en er samt mikilvæg yfirlýs-
ing um út á hvað starfið hér gengur.
Hugmyndafræðin er góð sem slík en það á eftir að
slípa hana til,“ segir Hulda.
Henni finnst það vera norskum hjúkrun-
arfræðingum fjötur um fót að tala litla ensku og hafa
því takmarlcaða möguleika á að notfæra sér fræðilegt
efni á öðru en norrænum málum. Ef hrinda á ein-
hverjum hugmyndum í framkvæmd verði því helst að
leggja þær tilhúnar upp í hendurnar á
hjúkrunarfræðingunum því þeir leiti sér yfirleitt
ekki fróðleiks af eigin hvötum. „Það er háð því
hvernig sviðsstjórarnir eru hvort fólk fær að fara á
ráðstefnur. Þegar ég var hjúkrunarframkvæmda-
stjóri þá setti ég markmið með fag})róun, og leiðin að
markinu var m.a. að gefa þeim sein höfðu áhuga kost
á námsferðum auk þess sem komið var á föstum
námsdöguin í vaktaskýrslu og vikunámskeiðum tvisv-
ar á ári með fyrirlesurum frá sjúkrahúsinu og
utanaðkomandi aðilum, allt eftir óskum starfs-
fólksins hverju sinni. Hér er það hins vegar svo að ef
hjúkrunarfræðingar sýna áhuga og vilja þá gildir
janteloven með meðalmennsknna í fyrirrúmi. „Þú
skalt ekki halda að þú sért eitthvað!“ Allir vilja fá
það sama hurtséð frá hve mikið þeir leggja á sig. 1
Noregi eru fleiri karlmenn hjúki’unarfræðingar en á
Islandi og ég held að það sé auðveldara að komast í
stjórnunarstörf sem karlmaður. Þeir sækjast gjarnan
eftir starfi á gjörgæslu eða í svæfingum,“ segir
Hulda.
Hulda segir einnig að það sé gott að vera Islend-
ingur í Noregi. íslendingar séu litnir öðrum augum
en t.d. Svíar. Töluvert er um að hjúkrunarfræðingar
frá öðrum Norðurlöndum starfi í Noregi. Sænskir og
finnskir hjúkrunarfræðingar koma til að fá grunn-
reynslu þar vegna atvinnuleysis heima fyrir.
Meðalstarfsaldur aðfluttra hjúkrunarfræðinga á
Ullevál er hins vegar stuttur eða aðeins 2 ár.
Hvað heimþrá varðar segir Hulda að sig langi
alltaf af og til heim vegna þess að hún á íslenskan son
og vegna fjölskyldunnar á Islandi. „Ef mér biðist
staða þá gæti ég hugsað mér að flytja heim. Veðrið er
aftur á móti hetra hér, gróðurinn fjölhreyttari og
frítíminn meiri. Af dvöl minni hér hef ég lært nýtt
verðmæta- og gildismat,“ segir hún. Vinnutíminn
hennar er sveigjanlegur 37'/2 klst. á viku en hún
segist vinna allt frá 25 og upp í 70 stundir á viku.
„Hámarksyfirvinna samkvæmt vinnuverndarlög-
gjöfinni er 200 tímar á ári en ungir og áhugasamir
hjúkrunarfræðingar eru gjarnan á undanþágu frá
því og vinna meira,“ segir hún.
Munur er á launagreiðslum á milli vinnuveitenda
hjúkrunarfræðinga í Osló. Ríkissjúkrahúsin horga
hærra en borgarsjúkrahúsin í Osló. Hulda segir að
grunnlaun hjúkrunarframkvæmdastjóra séu rúmar
270 þús. nkr. á ári (2,7 milljónir ískr.). Henni líkar
vel á Ullevál og hefur ekki sóst eftir starfi annars
staðar. Ilún býr í eigin tvíbýlishúsi og ferðast um á
eigin híl. Hún bendir á að þeir sem hafa hærri laun
noti peningana sína gjarnan öðruvísi. Það að hafa
hærri laun þýði ekki endilega meira eyðslufé þegar
greiða þarf af stærra húsi og dýrari bíl.
Hvað ertu að ströggla?
Asdís Guðmundsdóttir fór til Frakklands að læra
frönsku í lok níunda áratugarins. Ferðin endaði á
Ulleválsjúkrhúsinu þar sem hún réði sig til hjúkr-
unarstarfa og var svo ánægð að hún er þar enn.
Forsagan er sú að eftir að Asdís lauk hjúkrunar-
námi frá H.í. 1988, vann hún á gjörgæsludeild á
Fjórðungssjúkrahúsinu á Akureyri og Landspítal-
anum um hríð. Hana langaði til að læra frönsku og
lagði því land undir fót. I Frakklandi stundaði hún
frönskunám í þrjá mánuði. Síðar endurtók hún
leikinn og því tímabili lauk með því að hún ætlaði að
vinna við hjúkrun í Frakklandi um sumarið en fékk
enga vinnu. Þar misstu fransmenn feitan hita ] >ví
hún fór til Noregs sem tók henni opnum örmum. Svo
opnum reyndar að mánuðirnir Jirír, sem hún réði sig
til vinnu í upphafi, eru nú orðnir að 6 árum. Af þeim
tíma dvaldi hún í Bosníu í 14 mánuði 1996 á vegum
íslenska utanríkisráðuneytisins.
Fyrstu þrjá mánuðina í Noregi vann Asdís sem
extravakt á Lovisenberg sjúkrahúsinu. Að Jieim tíma
loknum fékk hún vinnu á gjörgæsludeild skurðlækn-
ingasviðs á Ulleválsjúkralnisinu. Hún byrjaði í sér-
námi í gjörgæsluhjúkrun í Noregi því að hana lang-
aði að læra meira en hætti því þar sem hún var ekki
ánægð með námið. „Hafi maður haldið sér við í starfi
og lesið þá gefur þetta nám manni ekki neitt nýtt og
ég fékk námið að heiman ekkert metið. Öll menntun
erlendis frá er tortryggð í Noregi,“ segir hún.
Nú starfar Asdís á gjörgæsludeild fyrir hjarta-
sjúklinga el'tir aðgerð. llún vinnur sem faglegur
ráðgjafi, eins konar verkefnisstjóri, við að innleiða
hjúkr'unarferlið á deildinni. Verið er að tölvuvæða
hjúkrunarskráninguna með hjúkrunarferlinu og
NANDA-hjúkrunargreiningunum. Á spítalanum er
verið að staðla upplýsingasöfnun og skráningu út frá
styrkleikum sjúklingsins. Þetta þarf, að Asdísar
TÍMARIT HJÚKRUNARFRÆÐINGA 5.TBL.73.ÁRG. 1997
273