Ráðunautafundur - 15.02.1988, Blaðsíða 199

-189-
sem heyið var, þvi fljótari voru maurarnir að fjölga sér, eft-
ir að heyið var komið í hlöðu. Það aó maurafjöldinn stjórnast
af rakastigi heysins, hefur bæði sina kosti og galla. Kostur-
inn er að þarna er aðferð til að halda maurunum i skefjum.
Við þurfum aóeins að sjá til þess, að hlutfallslegt rakastig
heysins fari ekki yfir 73 % meóan það er geymt i hlöðunni.
Gallinn er aftur á móti sá, að hlutfallslegt rakastig á Is-
landi er yfirleitt á bilinu 78 - 84 % . Til að halda maurunum
i skefjum, þarf bæði súgþurrkunarloftió og hlaóan að vera upp-
hituð. Það er dýr lausn. Aðrar leiðir eru að nota eingöngu
súrhey, eða geyma hey i lofttæmdum umbúðum. Allar þessar
þrjár aðferóir til að losna vió maura eiga það sameiginlegt,
að þær hindra mygluna, sem maurarnir lifa á, i að vaxa. Halda
mætti, að einfaldast væri að nota eitur til aó útrýma
maurunum, en málió er ekki svo einfalt. I fyrsta lagi er það
tæknilega erfitt, og einnig er ýmislegt sem bendir til, aó i
röku heyi séu mauranir til gagns, þvi án þeirra myndi heyið
breytast i einn myglukökk.
Eina ráðið sem hægt er að gefa bændum sem nota þurrhey,
er aó reyna aö halda mauraf jöldanum i skefjum með þvi að
þurrka heyið sem best og jafnast, og aó fylgjast með rakastigi
heysins meö hárrakamæli. Aö öðru leyti verður aö segjast, aó
enn er ekki vitaó nákvæmlega hvernig best er að geyma hey til
að hættan af ofnæmisvöldum verði sem minnst. Framkvæma þarf
frekari tilraunir, sem sýna samhengið milli verkunar og
geymslu heys annarsvegar, og hve mikió af ofnæmisvöldum
þyrlast upp þegar hreyft er vió heyinu.