Morgunblaðið - 26.04.2018, Blaðsíða 57

57
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 26. APRÍL 2018
Viðarhöfða 1, 110 Reykjavík | Sími 566 7878 | rein.is
Bakteríuvörn
Kvarts steinn frá Silestone er fáanlegur í fjölbreyttum áferðum og litum.
Silestone bjóða einir upp á borðplötur með varanlegri
bakteríu- og sveppavörn.
Gefðu heimilinu ferskleika og líf á þínum forsendummeð Silestone.
Blettaþolið Sýruþolið
Högg- og
rispuþolið
Kvarts steinn
í eldhúsið
silestone.com
Dóra Magnúsdóttir
dora@mbl.is
Í klassísku steinhúsi með grænu
þaki í Gerðunum er alltaf líf og fjör
en þar býr ítalska Barsotti/Meucci-
fjölskyldan; Sara Barsotti, Matteo
Meucci og börnin þeirra Riccardo
11 ára, Edera níu ára og Bruno sjö
ára. Edera er svolítið hissa á komu
blaðakonunnar og forvitnast um er-
indi hennar. Mamma hennar út-
skýrir fyrir barninu til hvers hún sé
komin og hvað sé að fara að gerast.
Það dugar og Edera stekkur út til
bræðra sinna sem, af hljóðunum úr
garðinum að dæma, eru að hoppa á
trampólíni og leika sér með bolta
enda sumarið komið og engin
ástæða til að vera inni. Það er
spenningur í fjölskyldunni, amma er
í heimsókn frá Ítalíu og fjölskyldan
er að undirbúa ferðalag á Snæfells-
nes og ætlar að gista í Grundarfirði.
Við sitjum við stofuborðið og
blaðakona ber upp fyrstu spurn-
inguna, sem hlýtur að vera þessi:
„Af hverju í ósköpunum fluttuð þið
til Íslands?“
Íslandsævintýrið byrjaði
með Eyjafjallagosinu
„Jú sko, þetta byrjaði allt með
Eyjafjallajökulsgosinu árið 2010
eins og svo margt annað. Ég starf-
aði sem eldfjallafræðingur á Ítölsku
jarðvísinda- og eldfjallastofnuninni
og mín sérgrein m.a. var eld-
fjallaaska í andrúmsloftinu og fleira
þannig að eldgosið kom beint inn á
mitt fagsvið. Eldgosið var alger
stórviðburður og ég varð mjög
áhugasöm um Ísland og jarðfræði
þess,“ segir Sara, sem er með dokt-
orspróf í jarðeðlisfræði með eld-
fjallafræði sem sérgrein og starfar
nú sem fagstjóri eldfjallavár hjá
Veðurstofu Íslands. Árið 2012 aug-
lýsti Veðurstofa Íslands eftir starfs-
manni í eldfjallarannsóknir og vakti
auglýsingin mikla athygli Söru. Hún
benti Matteo á hana og sagði að
þarna væri akkúrat verið að auglýsa
eftir starfsmanni á hennar fagsviði
og það á Íslandi. Hjónin ræddu það
fram og til baka hvort hún ætti að
sækja um en þá voru börnin eins,
þriggja og fimm ára. Matteo hvatti
konu sína til að sækja um, þau kom-
ust að þeirri niðurstöðu að það væri
betra að dvelja langdvölum í öðru
landi með ung börn en unglinga og
hvað sem gerðist þá tapaði hún
engu við að sækja um.
„Við hugsuðum þetta sem svo að
þetta mætti ganga vel en samt ekki
of vel,“ sagði Matteo þegar hann
hugsar til baka. Málið var að um-
sóknin mátti gjarna setja þrýsting á
þáverandi vinnuveitanda hennar hjá
jarðvísindastofnuninni en hún var á
tímabundnum samningi og vildi
gjarna fá fastráðningu og betri kjör.
Til að gera langa sögu stutta sótti
Sara um skömmu fyrir lokaskila-
frest í ágúst 2012 og átti í raun ekki
von á að fá starfið enda ljóst að
fjöldi eldfjallafræðinga um víða ver-
öld myndi sækja um stöðuna. Hún
var boðuð í viðtal í desember og í
kjölfarið boðin staðan. Hjónin fóru
út í janúar 2013 og skoðuðu sig um
og voru flutt með börn og buru í júlí
sama ár til Íslands, lands elds og
ísa, eins og gjarna kemur fram í
ferðamannabæklingum um Ísland
en svo skemmtilega vill til að Mat-
teo er með mastersgráðu í jökla-
fræði og starfar núna sem leið-
sögumaður með gönguhópa á
jöklum og í ísklifri. Það var ekki
eins augljóst hvað hann myndi taka
sér fyrir hendur á Íslandi en hann
hafði starfað sem kaðalmaður, starf
sem erfitt er að finna hliðstæðu fyr-
ir á Íslandi, en hann sérhæfði sig í
að klifra hátt upp þar sem þess var
þörf. Mögulega til að lagfæra eitt-
hvað, þvo glugga, klifra upp í mjög
há tré og fleira. Eina hliðstæðan
hérlendis eru fáeinir ofurhugar sem
klifra upp háhýsi og þrífa eða sinna
viðhaldi á háhýsum. En með vax-
andi ferðaþjónustu á jöklum lands-
ins og öllum þeim köðlum og útbún-
aði sem þarf til að ganga á jöklum
og klífa ísveggi var ljóst að Matteo
átti heilmikla framtíð í ferðaþjón-
ustunni enda varð sú reyndin.
En hvað skyldi þeim finnast ólík-
ast við að vera fjölskylda á Íslandi
og Ítalíu. Hjónin líta spyrjandi
hvort á annað og skella upp úr.
Töluverður munur á menntun
barnanna á Íslandi og Ítalíu
„Það er svo ótrúlega margt. Það
sem er sennilega erfiðast er fjar-
vera stórfjölskyldunnar og tengsla-
netsins. Þó svo við eigum góða vini
hérlendis og vinnufélaga er það ekki
það sama og við söknum þess oft að
börnin séu í tengslum við stórfjöl-
skylduna. Stundum væri líka ósköp
gott að fá til dæmis þá aðstoð með
börnin sem við myndum fá heima á
Ítalíu. En fyrir utan augljósan mun
á náttúru landanna, veðurfari,
tungumáli og menningu segja þau
að börnin fái töluvert öðruvísi
menntun hér en þau myndu fá á
Ítalíu.
„Börnin eru mun sjálfstæðari en
ef þau væru á Ítalíu. Á Íslandi er til
að mynda óhefðbundnum greinum
gert mun hærra undir höfði en á
Ítalíu, þar sem þær lenda alltaf í
öðru sæti eða er jafnvel sleppt. Hér
erum við að tala um greinar eins og
smíði, textílmennt, heimilisfræði,
lífsleikni og fleira. Við erum í raun
ánægð með þetta því þessi leið gef-
ur miklu fleiri börnum kost á að
pluma sig í ýmsum greinum og líða
þar með vel í skólanum og fyllast
sjálfstrausti yfir eigin getu. Þó svo
þér gangi illa í … segjum stærð-
fræði þá gengur þér kannski vel í
smíði. Þannig eflast börnin til sjálf-
stæðrar og skapandi hugsunar. Á
hinn bóginn erum við svolítið smeyk
við að snúa aftur með börnin til Ítal-
íu þar sem þau eru í raun tveimur
árum á eftir í flestum bóklegum fög-
um.
Fyrir utan skólastarfið upplifa
þau að börn hér alist upp við meira
frelsi og sjálfstæði en á Ítalíu, bæði
í leik og skólastarfi en einnig sjálf-
stæði og skipulagi við tómstundir og
fleira sem snýr að skipulagi eigin
lífs. Þau telja þetta langoftast vera
jákvætt en í stöku tilfellum þó á
mörkum þess að vera eðlilegt fyrir
hluti sem treysta ætti ungum börn-
um fyrir. „Ég meina, það eru tak-
mörk fyrir því hvað er hægt að
treysta níu, tíu ára gömlum börnum
fyrir að gera ein og við, fullorðna
fólkið, berum ábyrgð á þeim þegar
upp er staðið,“ segir Sara.
Börnin hafa upplifað heilmikinn
stuðning í skólakerfinu þó svo þau
fái ekki sérstaka ítölskukennslu eins
og hjónin höfðu vonast til í fyrstu.
Þau nefna sem dæmi að þau hafi
alltaf fengið túlk í foreldraviðtölum
bæði í leik- og grunnskóla því þótt
flestir tali ágæta ensku er mikil-
vægt að skilningur sé fullkominn
þegar foreldrar og kennarar ræða
stöðu barnsins og við barnið. Þau
telja næsta víst að íslenskir inn-
flytjendur til Ítalíu hefðu ekki
fengið samskonar stuðning og þau
hafa þó fengið hérlendis.
Héldu að Ísland væri eins og
hinar Norðurlandaþjóðirnar
Varðandi upplifunina almennt,
fyrir utan börnin og skólann, þá
kom þeim það á óvart hversu hug-
arfarið er um margt líkt með þess-
um annars ólíku þjóðum, hugarfar
sem kristallast í hinu klassíska
þetta-reddast-viðmóti. Sara segir
að þegar þau hafi verið að und-
irbúa flutninginn til Íslands hafi
þau hugsað með sér að nú væru
þau að flytja til Norðurlandanna,
sem væru jú fyrirmynd annarra
landa veraldar í sambandi við sam-
félagslega uppbyggingu, stefnu-
festu og regluverk. Hlutirnir hlytu
að vera í föstum skorðum á Íslandi.
„Ah! Þið hélduð sumsé að þið
væruð að flytja til Svíþjóðar?“
Sara skellihlær og segir: „Já,
einmitt! Við vorum að flytja til
Norðurlandanna og bjuggumst við
að allt myndi ganga eins og smurt.
Allir myndu standa í röð í búðum
og fara eftir reglum. En svo kom
það mér virkilega óvart hvað það
er margt líkt í menningu þjóðanna.
Svo er allt hér eftir sömu þetta-
reddast-formúlunni og á Ítalíu,
sem kannski hefur gert okkur
kleift að búa hér í fimm ár. Reglur
eru til, bæði hér og þar, en það er
ekki alltaf bara ein leið til að leysa
mál. Ég held að þessi sveigjanleiki
sem við upplifum hér hafi hjálpað
okkur mikið að búa hér. Ef ég
miða við suma erlenda kollega
mína á Veðurstofunni þá verða
þeir töluvert pirraðir stundum yfir
því hvað hlutirnir eru óljósir hér
og reglurnar ekki alltaf skýrar en
ég segi bara: Tja, mér finnst þetta
bara ágætt svona,“ segir Sara og
hlær.
„Þetta reddast“ á Íslandi og á Ítalíu
Hjónin Sara Barsotti og
Matteo Meucci fluttu
hingað til lands elds og
ísa ásamt þremur börn-
um árið 2013. Hún starf-
ar sem fagstjóri eld-
fjallavár á Veðurstofunni
og hann sem göngu- og
klifurleiðsögumaður á
jöklum landsins. Börnin
ganga í Breiðagerð-
isskóla og sinna ýmiss
konar tómstundastarfi.
Þeim finnst margt ólíkt í
íslensku og ítölsku sam-
félagi en finnst ágætt að
hlutirnir reddast yfirleitt
í báðum löndum. Morgunblaðið/Hari
Fjölskyldulíf Sara, Matteo og börnin þeirra þrjú, Edera, Riccardo og Bruno sem fluttu hingað til lands árið 2013. Amma kom í heimsókn frá Ítalíu.