Morgunblaðið - 26.04.2018, Blaðsíða 69

MINNINGAR 69
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 26. APRÍL 2018
Þóra kom til
starfa í Sæmundar-
skóla haustið 2006
sem námsráðgjafi.
Hún hafði áður
gegnt störfum
kennara og námsráðgjafa við
Klébergsskóla á Kjalarnesi við
góðan orðstír í yfir tuttugu ár.
Ég man enn hversu fallega Sig-
þór fyrrverandi skólastjóri talaði
um hana, betri meðmæli hef ég
ekki fengið með umsækjanda
fyrr eða síðar. Enda stóð Þóra
algerlega undir væntingum,
trygg, trú, vinnusöm og klár.
Þetta haust hét Sæmundarskóli
Sæmundarsel, og var útibú frá
Ingunnarskóla. Ég var starfandi
aðstoðarskólastjóri með aðsetur
í litla útibúinu. Þar hafði verið
starfsemi í tvö ár þegar Þóra
bættist í hóp starfsmanna. Um
áramótin 2006-2007 var skólinn
svo sjálfstæð stofnun, ég varð
skólastjóri og Þóra aðstoðar-
skólastjóri. Það kom því í okkar
hlut að byggja upp skólastarfið
með okkar góða starfsfólki.
Við náðum vel saman frá upp-
hafi, ólíkar eins og við vorum.
Vissum vel að starfsfólkið upp-
nefndi okkur, hvutti hvatvísi og
snigillinn staðfasti. Við höfðum
gaman af þessu og göntuðumst
oft okkar á milli með viðurnefn-
in. Þóra var að sjálfsögðu sú
staðfasta og var ómetanlegt fyrir
nýjan Sæmundarskóla að njóta
reynslu hennar og visku. Þrátt
fyrir að vera yfirveguð var Þóra
tilbúin í þá breytingarstjórnun
sem óhjákvæmilega þarf til að
byggja upp skóla, vera í sífelldri
framþróun, móta hefðir. Skólinn
stækkaði ár frá ári, stöðugt
bættist í nemendahópinn. Störf-
in voru mörg og margvísleg.
Samhliða því að setja stefnu og
stýra skóla þá þurfti fyrstu árin
að stússa mikið með húsnæði og
búnað. Skólinn var rekinn í
bráðabirgðahúsnæði sem var
stækkað á hverju ári. Komum
við okkur fyrir með yfir þrjú-
hundruð nemendur í skúrum
áður en flutt var yfir í nýju
skólabygginguna haustið 2012.
Veit ég ekki hvort ég gæti atast
Þóra Stephensen
✝ Þóra Stephen-sen fæddist 17.
júlí 1957. Hún lést
16. apríl 2018.
Útför Þóru fór
fram 24. apríl 2018.
nú eins og við gerð-
um þá, en Þóra sló
ekkert af á þessum
tíma, þrátt fyrir tíu
ár í aldri umfram
mig.
Þóra bjó yfir
visku sem óx með
árunum, henni
mætti ítrekað mót-
læti í veikindum ná-
inna fjölskyldumeð-
lima, þar á meðal
eiginmannsins og var það sár og
erfið reynsla þegar hann lést
langt um aldur fram. Hún sagði
ávallt að maður réði ekki hvað
mætti manni í lífinu en maður
gæti ráðið viðhorfum sínum. Í
mótlætinu sýndi hún styrk sem
virtist stundum vera yfirnáttúru-
legur. Hún vildi hafa vinnustað-
inn sem griðastað og fannst gott
að koma í Sæmó til að gleyma
sér. Að hún skyldi svo greinast
með krabbamein var einfaldlega
ósanngjarnt. En Þóra tókst
einnig af einstöku æðruleysi á
við eigin veikindi, allt til enda
valdi hún sér viðhorf. Þegar við
nánustu samstarfskonur hennar
kvöddum hana þá stýrði hún því
líka. Rak alla aðra út úr her-
berginu, stoppaði okkur af þar
sem við vorum að reyna að
spjalla um allt og ekkert. Hún
vildi kveðja og láta okkur vita að
allt yrði í lagi, hún væri sátt og
tilbúin. Hún var engri lík, tign-
arleg fram í andlátið. Hjarta
mitt er fullt af þakklæti fyrir að
hafa fengið að hafa hana mér við
hlið í starfi og notið vináttu
hennar og tryggðar.
Fyrir hönd Sæmundarskóla
færi ég aðstandendum einlægar
samúðarkveðjur.
Eygló Friðriksdóttir,
skólastjóri og vinkona.
Leiðir okkar Þóru lágu saman
í Sæmundarskóla og undanfarin
ár höfum við unnið þétt saman í
stjórnendateymi skólans.
Reyndar svo þétt að á tímabili
deildum við allar fjórar einni
skrifstofu sem í gríni okkar á
milli var stundum kallað sam-
býlið. Við vorum ekki bara sam-
starfskonur heldur einnig góðar
vinkonur, allar á svipuðum aldri
þó það hafi munað 25 árum á
þeirri yngstu og þeirri elstu.
Þóra okkar var einstök mann-
eskja og yfir henni var alltaf
mikil reisn. Hún var húmoristi,
alltaf jákvæð og stutt í brosið, en
hún var líka ótrúlega sterk kona
og tókst á við stórar sem smáar
lífsins áskoranir af krafti, dugn-
aði og æðruleysi. Alltaf var hægt
að treysta á að Þóra væri til
staðar, hvort sem var í vinnunni
eða utan hennar.
Þóra vinkona okkar hafði
dásamlega nærveru og var alltaf
tilbúin til að hughreysta og
hugga ef eitthvað bjátaði á. Í
veikindum hennar var eini
stuðningurinn sem hún óskaði
eftir styðjandi hláturmeðferð og
áttum við ekki í erfiðleikum með
það, þó stundum höfum við bros-
að í gegnum tárin.
Þóra var ákaflega fagleg í
störfum sínum og ávallt tilbúin
til að skoða nýja fleti á erfiðum
úrlausnarmálum. Spurningin
„hvað myndi Þóra gera í þessu
tilviki?“ kemur því oft upp í
störfum okkar og í leit að því
svari leynist oft rétta leiðin. Hún
var líka alltaf tilbúin til að læra
og takast á við nýja hluti en það
sem þó stendur upp úr er hvað
henni var umhugað um börn.
Hún kom fram við þau af virð-
ingu og vinsemd og náði að segja
erfiða hluti fallega. Hún kenndi
okkur öllum svo mikið, og hún
var og verður okkur áfram mikil
fyrirmynd.
Á kveðjustundu er okkur
þakklæti efst í huga. Við erum
þakklátar fyrir að hafa fengið að
starfa með Þóru og fengið að
njóta handleiðslu hennar en um-
fram allt erum við þakklátar fyr-
ir að hafa átt Þóru Stephensen
sem vinkonu. Vinkonu sem var
hjartahlý og traust, alltaf til
staðar, minnti okkur á að drekka
vatn, var óþreytandi í að kenna
okkur höfuðáttirnar og gaf okk-
ur ráðin „hættið þessu grenji“ í
síðasta skiptið sem við hittumst.
En ætli það sé ekki eina ráðið
sem við höfum ekki getað farið
eftir.
Við vottum Dagbjörtu, Örvari,
foreldrum og systkinum Þóru
innilega samúð okkar.
Guðrún Anna Gunn-
arsdóttir, Katrín Ásta
Hafsteinsdóttir, Matthildur
Hannesdóttir.
Elskuleg litla systir æskuvin-
konu minnar er látin. Minningar
æskuára frá Króknum á sjöunda
áratug síðustu aldar vakna; frá
því þegar ég var heimagangur á
heimili þeirra systra Ellu og
Tótu. Í hléi í skólanum fékk ég
að bíða heima hjá Ellu eftir að
komast í næsta tíma oft í tónlist
eða leikfimi. Það var svo langt að
fara heim til mín og hversdags-
lega komst ég í góðan „drekku-
tíma“ með fullt af meðlæti og
heimsins bestu súkkulaðiköku
sem mamma þeirra bakaði. Man
stundirnar svo vel með fjölskyld-
unni, fyndinni og skemmtilegri
mömmu og prestinum pabba
þeirra, sem alltaf var boðinn og
búinn til að fræða og ræða mál-
in. Síðar kom Óli litli bróðir.
Við stelpurnar lékum okkur
mikið saman. Á kvöldvökum
heima hjá þeim var farið í sam-
kvæmisleiki og hlustað á Dýrin í
Hálsaskógi af plötu. Við vorum
með bú, lékum með Barbie og
settum upp leikrit t.d. í afmælis-
veislum. Svo, við sérstök tæki-
færi nærri jólum, spiluðum við
púkk og skárum út laufabrauð.
Hátíð var í bæ þegar foreldrar
okkar fór á Rótarý- eða Lions-
ball og við pössuðum okkur sjálf-
ar.
Sagt er að tengsl sem mynd-
ast snemma á ævinni séu sterk
og til staðar í eitt skipti fyrir öll.
Færri samverustundir verða þá
dýrmætari, eins og kaffiboðið
með þeim systrum í desember,
þar sem margt var rifjað upp.
Tóta var sjálfri sér lík, þrátt fyr-
ir þreytu og heilsuleysi í barátt-
unni við krabbameinið. Notaleg
samveran einkenndist af hennar
stóísku ró, mildu brosi, trausti
og hlýju. Minningin lifir.
Hérna megin sér fjölskylda
Tótu og börnin hennar tvö, stór-
kostlegi söngfuglinn Dagbjört og
tölvukarlinn Örvar, á eftir ein-
stakri konu, dóttur, systur og
móður sem tókst á við óvenju
miklar áskoranir í lífinu. Hinum
megin er það huggun að Tóta
fær elsta barnið í fangið og hittir
Adda sinn aftur. Með þakklæti í
huga bið ég Guð að styrkja ykk-
ur öll í sorginni.
Ólöf Ásta Ólafsdóttir.
Skarð er fyrir skildi í starfs-
mannahópi Sæmundarskóla.
Þóra Stephensen var fagmann-
eskja fram í fingurgóma. Við
sem vorum svo heppin að fá að
vinna með henni í lengri eða
skemmri tíma urðum þess
áskynja á hverjum einasta degi í
vinnunni. Þóra kenndi okkur svo
margt. Hún hafði einstaklega
ljúfa, hlýja og umfram allt ró-
lega og yfirvegaða nærveru sem
einkenndi framkomu hennar,
hvort sem var við fullorðna eða
börn.
Þóra var töluvert á röltinu um
skólann yfir daginn og var oft
kölluð til þegar eitthvað bjátaði
á. Hún var einhvern veginn inni í
öllum málum og þekkti krakk-
ana og marga foreldra. Hún
beygði sig niður að börnum,
horfði í augu þeirra og spurði
„hvernig gengur?“
Oft þurfti ekki meira til.
Hennar stóíska ró smitaði út frá
sér og hún náði svo oft góðum
tökum á aðstæðum sem geta
stundum verið erfiðar í skóla.
Aldrei heyrði maður Þóru
hækka róminn óþarflega mikið
við nemendur. Hún þurfti þess
ekki. Hún var frá fyrsta degi bú-
in að öðlast virðingu þeirra. Þóra
var leiðandi í því að innleiða svo-
kallaða jákvæða styrkingu sem
við notumst við í Sæmundar-
skóla til að beina nemendum á
rétta braut. Þannig er einblínt á
að nemendum sé umbunað fyrir
rétta og góða hegðun í stað þess
að verða ávítaðir strax fyrir
slæma hegðun. Það er mjög í
anda Þóru að hafa þennan hátt-
inn á.
Þóra kunni að gleðjast og
grínast. Henni þótti til dæmis
frekar fyndið hve ein af undir-
rituðum var einstaklega áttavillt.
Til að vita í hvaða prentara þú
átt að fara í Sæmundarskóla til
að sækja blöðin þín, þá þarftu að
vera með áttirnar á hreinu. Þóra
var með áttirnar á hreinu og hún
skírði prentarana. „Saemo Aust“
og „Saemo Vest“ var ósköp eðli-
legt fyrir henni á meðan aðrir
hlupu um gangana eins og haus-
lausar hænur. Sem fyrrverandi
hænsnabónda þá fannst Þóru nú
líka alltaf mikið til þess koma ef
maður hafði einhverja tenginu
við sveit eða búskap. Tala nú
ekki um ef maður gat rakið ættir
sínar upp á Kjalarnes. „Hún er
af góðu fólki komin, ég get vott-
að það“ heyrðist í sumum ráðn-
ingarviðtölum.
Þóra átti stóran hlut í því,
ásamt Eygló skólastjóra, að
velja inn það einvala lið sem nú
starfar í Sæmundarskóla. Það
var alltaf hægt að leita ráða hjá
Þóru og vegna fagmennsku sinn-
ar og reynslu í gegnum árin, þá
virtist hún alltaf hafa svör. Þeg-
ar fregnir bárust af því að veik-
indi Þóru hefðu tekið sig aftur
upp var það algjört reiðarslag
fyrir okkur öll. Þrátt fyrir mik-
inn vilja, dugnað og hugrekki þá
dugði það ekki til. Við mætum til
kennslu á morgun og skólastarf í
Sæmundarskóla heldur áfram án
Þóru.
En það er ekki nokkur spurn-
ing að hún hefur sett mark sitt á
okkar starf til frambúðar.
Einkunnarorð Sæmundar-
skóla eru Gleði-Virðing-Sam-
vinna. Betri orð eru ekki hægt
að hugsa sér til að minnast Þóru.
Hugur okkar er hjá börnum, for-
eldrum og systkinum hennar.
Fyrir hönd starfsfólks Sæ-
mundarskóla,
Guðný, Halla og
Dagbjört (Dæja).
Í dag kveð ég ást-
kæran bróður minn.
Ég sendi þér kæra
kveðju,
nú komin er lífsins nótt,
þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því,
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
(Þórunn Sigurðardóttir)
Hvíldu í friði, elsku vinur.
Þín systir,
Fríða.
Elsku Viðar, það er sárt að
hugsa til þess að þú sért farinn.
En þetta er víst það eina sem við
vitum fyrir víst í þessu lífi, en allt-
af er það jafn sárt. Lífið var ekki
alltaf dans á rósum hjá þér, það
Erling Viðar
Sigurðsson
✝ Erling ViðarSigurðsson
fæddist 29. nóv-
ember 1951. Hann
lést 10. apríl 2018.
Útför Erlings
Viðars fór fram 20.
apríl 2018.
fengum við svo
sannarlega að sjá,
en loksins varstu
kominn á Höfða, þú
hafðir þráð það svo
lengi. Þú varst bú-
inn að koma þér vel
fyrir og þér leið vel
þar. Þú varst alltaf
svo glaður að sjá
litlu skotturnar
mínar þær Þóru og
Fríðu Maren og svo
glaður þegar ég kom með þriðju
stelpuna í október, hana Unni
Margréti. Þú hringdir í mig strax
og ég kom af fæðingardeildinni til
að fá fregnir af nýjustu frænku
þinni.
Þú ljómaðir um daginn þegar
ég kom með allar prinsessurnar
til ömmu, þá varstu fljótur að
kíkja til okkar. En fljótt skipast
veður í lofti og þér hrakaði mikið
og fljótt.
Takk fyrir að fá að vera hjá þér
þegar þú kvaddir þennan heim,
elsku Viðar minn, og ég vona að
þér líði vel núna og fáir kaffi og
sígó þarna hinum megin. Blessuð
sé minning þín.
Þín frænka,
Anna María Þ.
✝ Atli Már fædd-ist í Reykjavík
19. ágúst 1991.
Hann varð bráð-
kvaddur á Beni-
dorm 10. apríl
2018.
Eftirlifandi eig-
inkona hans er
Viktoría Guð-
mundsdóttir, f. 1.
október 1990. Dæt-
ur þeirra eru Unn-
ur Arna og Alda Karen, f. 7.
nóvember 2017. Stjúpdætur
Atla eru Kristín Bára, f. 31. jan-
úar 2013, og Íris Elísabet, f. 19.
nóvember 2014.
Foreldrar Atla Más eru Unn-
ur I. Gísladóttir og
Geir Hlöðver Eric-
son. Eiginmaður
Unnar er Sveinn
Viðfjörð Aðalgeirs-
son og maki Geirs
er Aldís Fönn Stef-
ánsdóttir.
Hálfsystkini eru
Íris Arna Geirs-
dóttir og maki
hennar er Kristján
Kröyer. Stefán
Geir Geirsson og Geir Thorberg
Geirsson.
Atli Már verður jarðsunginn
frá Grafarvogskirkju í dag, 26.
apríl 2018, og hefst athöfnin
klukkan 13.
Elsku hjartans Atli minn. Mik-
ið man ég eftir því þegar við hitt-
umst fyrst. Þú komst að sækja
mig og sameiginlegan vin til að
skutla okkur upp í Breiðholt. Í
miðri brekkunni í Mjóddinni bil-
aði bíllinn. Mér fannst þú svo
sætur og sjarmerandi og vildi
sýna þér að ég gæti reddað þessu
– en hafði ekki hundsvit á bílum.
Síðan skildi leiðir og lágu þær
ekki saman aftur í nokkur ár.
Þegar við hittumst svo í heim-
sókn í Reykjavík náðum við
svona vel saman. Eftir heimsókn-
ina fer ég aftur heim til Ísafjarð-
ar og þú spyrð hvort þú megir
koma í heimsókn og fannst mér
það sjálfsagt. Þeirri heimsókn
lauk ekki fyrr en rúmum tveimur
árum seinna þegar þú varðst
bráðkvaddur í brúðkaupsferðinni
okkar á Benidorm þann 10. apríl
síðastliðinn.
Í sorginni er mér efst í huga
þakklæti. Þakklæti fyrir allar fal-
legu minningarnar okkar, fyrir
að hafa fengið að kynnast fallega
góða hjartanu þínu, tuðinu þínu
og stríðninni þinni, fyrir að hafa
valið mig sem konuna þína og að
við höfum valið hvort annað og
trúað á ást okkar. Ég er þakklát
fyrir elsku börnin okkar Unni
Örnu og Öldu Karen. Takk fyrir
að hafa verið yndislegur við eldri
stelpurnar mínar, Kristínu Báru
og Írisi Elísabetu. Ég mun passa
stelpurnar okkar og sjá til þess
að þær eigi fallegar minningar
um góðan föður, en mikið munum
við allar sakna þín, ástin mín.
Takk fyrir að hafa verið þú í
allri þinni mynd. Ég elska þig í
þessu lífi og öllum lífum eftir það.
Þín
Viktoría.
Þegar ég er 18 ára gömul kem-
ur þú í heiminn og þar með var
ég orðin móðursystir. Ég hafði
enga hugmynd um hversu mikið
lífið myndi breytast við það. Ég
gat ekki beðið eftir að klára
vinnudaginn svo ég gæti farið að
heimsækja Unni systur og litla
frænda uppá spítala og mér hlýn-
aði allri að innan að hugsa til þín.
Hjartað hafði stækkað um nokk-
ur númer. Þú varst fallegasta
barn sem ég hafði nokkurn tíma
séð. Þegar þú varst nokkurra
vikna gamall passaði ég þig ein í
fyrsta skipti en ég var svo hrædd
um að eitthvað kæmi fyrir að ég
þorði nánast ekki að víkja frá
vöggunni. Það voru ófá skiptin
sem ég og afi Gísli pössuðum þig
og alltaf kom mamma þín með
ítarlegar leiðbeiningar um
hvernig við ættum að bera okkur
að.
Þú varst skemmtilegur krakki
og þú varst líka ljúfur og við-
kvæmur og þú vorkenndir mér
svo að eiga ekki börn að þú
spurðir hvort þú mættir ekki
kalla mig líka mömmu. Þú hafðir
ótvíræða listræna hæfileika og
myndirnar og munirnir sem þú
komst með úr skólanum frá unga
aldri voru alltaf svo fallegir. Ég
fór aldrei ofan af því að þú hefðir
átt að leggja einhverskonar
handverk fyrir þig. Þegar ég var
að lýsa skólanum sem Óðinn
minn var kominn í mörgum árum
síðar sagðir þú einmitt að þú
hefðir átt að vera í svona skóla.
Við týndum svolítið hvort öðru
eftir að ég eignaðist mína fjöl-
skyldu og þú dast inn í unglings-
árin. Ég var búin að vera í burtu í
nokkur ár og alltaf var það erf-
iðasta að sjá þig ekki í lengri
tíma. Þú komst þó í heimsókn til
mín og eftir að ég flutti aftur
heim var alltaf á planinu að við
tvö færum saman út en aldrei
varð úr því.
Síðustu ár hafa verið tilfinn-
ingarússíbani. Sorg og reiði
blandaðar von. Alltaf von. Því
það er erfitt að gefast upp á þeim
sem maður elskar. Stundum
fannst mér ég ekki þekkja þig en
inn á milli komstu til baka og það
var alltaf jafn gott að sjá þann
Atla. Þessar síðustu minningar
sem ég á með þér og nýju fjöl-
skyldunni þinni eru ótrúlega dýr-
mætar og ég er svo þakklát fyrir
þær. Símtalið sem við áttum fyrir
stuttu þar sem þú varst með
stelpunum þínum og varst svo
mikill pabbi. Fallega daginn áður
en þið Viktoría fóruð út og það að
hafa fengið að kveðja þig. Ég
vona innilega að þér líði betur
núna og litlu ljósin sem þú skilur
eftir þig gefa okkur sem eftir sitj-
um framlengingu á þér. Þú hefur
alltaf átt og munt alltaf eiga al-
veg sérstakan stað í hjarta mínu,
elsku Atli Már. Guð geymi þig.
Elsku Viktoría, þú hefur stað-
ið þig eins og hetja og ég bið heitt
og innilega að þú fáir styrk til að
halda því áfram á þessum erfiða
tíma.
Hildur frænka.
Atli Már
Geirsson
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og
hlýhug við andlát og útför elskulegs mágs
og frænda,
ÍVARS ÁRNASONAR
frá Skógarseli.
Árni Bjarnason
Eyþór Árnason Elín Sigurlaug Árnadóttir
Drífa Árnadóttir Anna Sólveig Árnadóttir
Guðný Ragnarsdóttir
og fjölskyldur