Breiðfirðingur - 01.04.1970, Side 36

34
BREIÐFIRÐINGUR
Sr. Nikulás var spaklyndur maður og rólegur í öllum
háttum og brá aldrei skapi, búmaður góður, raddmaður
ágætur.
Kona hans var Ingibjörg Þórólfsdóttir, harðlynd kona og
skapmikil. Þau voru ólík mjög.
Þessi prestshjón á Múla eignuðust 18 börn og komust
flest þeirra upp. En þrjá sonu misstu þau uppkomna í einu.
Þeir drukknuðu, er báti þeirra hvolfdi í Múlavog, er þeir
voru að koma úr Oddbjarnarskeri í páskaviku og ætluðu að
vera heima yfir hátíðina.
Móðir þeirra bjóst við þeim um kvöldið og svaf lítið.
Bað hún mann sinn að senda eða ganga niður að sjó og
svipast um, ef þeir hefðu lent. En hann vildi sofa og bað
hana geysa ekki svo.
Undir morgun gekk hún sjálf til sjávar. En þar er sjáv-
argata löng. Faun hún þá alla drukknaða í lendingu, dró
líkin upp á grundina og sótti föður þeirra til bæjar og eru
í minnum orð hennar, er hún sagði:
„Taktu nú eignina þína, sr. Nikulás“. En síðan heitir
Dauðagrund við lendingu á Múla.
I bólunni síðari vakti Ingibjörg yfir níu líkum, sem
lágu samtímis í Múlabaðstofunni. En til þess mun hafa
þurft mikinn kjark, ekki sízt þegar flestir hinna látnu voru
uppkomin börn hennar.
En hún var hörð á annan hátt einnig. Bjarna son sinn
hýddi hún svo rösklega fyrir einhverja yfirsjón, þegar hann
var innan við fermingu, að hann lagðist í rekkju og lézt
litlu síðar. En áður svo yrði lýsti hann móður sína bana-
mann sinn, en ekki var meira um það fengist af einum né
neinum.