Breiðfirðingur - 01.04.1993, Síða 27

BRÉF TIL MÓÐUR
25
ið og sagt hversu ávant væri. Landlæknir sá við skekkjunni og
kom langspilinu í lag.
Fyrir atbeina Sigurðar Kristófers var keypt orgelskrifli, sem
dubbað var upp með því að sjúklingarnir smíðuðu kassa utan
um það. A það kenndi hann einum sjúklingnum að spila. Síðar
var gefið þangað nýtt orgel. En þar sem fingur Sigurðar Kristó-
fers voru bagaðir, sumir kræklaðir, aðrir stífir gat hann ekki
sjálfur spilað, en hann var orðinn svo vel að sér í tónfræði, að
hann gat kennt nokkrum sjúklingum að spila á orgel. Einn
þeirra lék t.d. ávallt við messu í Laugarneskirkju. Eftir að nýja
orgelið var fengið stofnaði hann söngfélag á spítalanum, og
meðan það var í blóma var mjög oft spilað og sungið, einkum
á kvöldin. Sigurður Kristófer var að áliti kunnugra talinn
gæddur næmri tilfinningu fyrir tónum.
Þrátt fyrir sjúkdóminn var oft glaumur og gleði í Laugar-
nesi. Um jólin stjórnaði Sigurður Kristófer skemmtunum sjúk-
linganna. Hann samdi leikrit og æfði leikarana; ennfremur
efndi hann til skákfélags og esperantófélags.
Svo virtist sem hann hefði nærri ótakmarkaðan tíma til þess
að tala við menn, leiðbeina þeim og verða við hvers konar
bónum. Hann var aldrei svo önnum kafinn, að hann gegndi
ekki beiðni sjúklinga. Einhverju sinni, þegar Sigurður Kristó-
fer var niðursokkinn í vandasamt verk, sem mjög þurfti að
flýta, var vinur hans staddur hjá honum. Konr þá einn sjúk-
lingur með umslög og bað hann að skrifa utan á þau. Sigurður
Kristófer varð þegar við bón hans. Vinur hans hafði þá á orði,
að þetta gætu aðrir gert. Það væri ekki rétt af honum að láta
svona smámuni hindra sig frá miklu mikilvægara verki. „Jú",
mælti Sigurður Kristófer. „Ekkert er mikilvægara en miskunn-
semin. Þeir mundu særast, ef ég vísaði þeim á bug“.8
Ef vinir hans ympruðu á þökkum fyrir það, sem hann hafði
gert, kvað hann þær niður. „Hví eruð þið að þakka mér“, sagði
hann stundum. „Ekki þakkið þið ausunni fyrir vatnið".9
8. Morgunbluðið 6. september 1925.
9. Sama.