Breiðfirðingur - 01.04.1993, Qupperneq 61

FLUGSLYSIÐ í BÚÐARDAL
59
þess í Stykkishólmi ásamt kafara, umboðsmanni Loftleiða og
eftirlitsmanni ríkisins Axel Kristjánssyni.
Aðfaranótt 15. mars kulaði svo að hreyfing komst á ísinn
og að morgni þess dags var allur innfjörðurinn íslaus. Um
kl. 11 voru bátarnir komnir frá Stykkishólmi. Settur var á sjó
uppskipunarbátur ásamt litla bátnum sem um getur hér að
framan. Þessir fjórir bátar voru að slæða á slysstaðnum um
daginn. Undir kvöld tókst að finna flakið á um 10 metra dýpi
og koma í það taug með aðstoð kafarans. En þegar búið var að
lyfta því upp að yfirborði sjávar var komið myrkur og þótti
ekki fært að aðhafast meira um kvöldið. Morguninn eftir 16.
mars voru bátarnir komnir nokkuð út og vestur af höfninni. Þá
var kominn norðaustan stormur, en að liðnu hádegi komu þeir
upp undir bryggju með flakið á milli sín. Fór kafari þar inní
flakið og tókst að finna öll líkin og kom með þau í land. Þá
fann hann allstóran póstpoka.
Flugvélarflakið brotnaði sundur í tvo hluta þegar það var
komið svo grunnt að það tók niðri. Nokkru seinna voru hlut-
arnir dregnir á land og var nokkuð af pósti og farangri farþega
í afturhlutanum. Enn vantar þó allmikið af farangri farþega.
Viðbœtir eftir Einar Kristjánsson
Framanrituð frásögn Arna Tómassonar í Búðardal var skráð
skömmu eftir að flugslysið átti sér stað árið 1947.
Þennan örlagaríka dag komu þrír áðurnefndir farþegar inn-
an úr Hvammssveit: Benedikt Gíslason (seinna bóndi í Mið-
garði), Magnús Halldórsson, bóndi á Ketilsstöðum í Hvamms-
sveit og Magnús Sigurjónsson frá Sælingsdalstungu.
Einar J. Jónsson í Sælingsdalstungu flutti þá Benedikt og
Magnús Sigurjónsson til Búðardals og átti hann að taka hesta
þeirra til baka. Mikill snjór var kominn um þetta leyti og færð
erfið, enda vegir lægri og verri en nú.
Ferðafélagarnir komu við í Glerárskógum. Þar varð nokkur
viðstaða og drukku þeir kaffi. Menn voru kátir við kaffi-
drykkjuna og létu gamanyrði fjúka og þegar Eðvaldína hús-