Breiðfirðingur - 01.04.1993, Síða 64

62
B R E I Ð F I R Ð I N G U R
verið í námsdvöl hjá Guttormi Vigfússyni presti á Stöð í
Stöðvarfirði. Var svo í tímum hjá Birni Kristjánssyni stór-
kaupmanni og lærði nokkuð til verslunar. Þegar hann kom
austur á firði eftir þetta nám kvæntist hann prestsdótturinni frá
Stöð og setti upp verslun og útgerð í Kirkjubólsþorpi. Síðan
gerðist hann bóndi á Óseyri en hafði þó alltaf lítillega verslun.
Eftir að hann fór að hafa útgerð samfara búskapnum seldi
hann enskum kaupmanni saltfisk. Sólsteiktur saltfiskur var þá
ekki talinn gjaldgengur. En það var þó öruggur markaður fyrir
hann hjá þessum enska kaupmanni. Strandferðaskip tóku fyrst
fiskinn og fór hann í gegnum Reykjavík.
Jafnframt þessari verslun var faðir minn umboðsmaður fyrir
Álafoss og skóverslun Lárusar G. Lúðvíkssonar. Allt þetta átti
drjúgan þátt í að fleyta fram heimilinu. En það var ekki auð-
velt á þeim tíma með þeim búskaparháttum sem menn urðu þá
að búa við.
Svívirða að gefast upp við sjósóknina
- Ég stundaði sjóróðra frá Stöðvarfirði frá þrettán ára aldri.
Fyrst með Birni bróður mínum sem gerði þar út opinn bát.
Satt að segja eru nú ekkert skemmtilegar minningar frá þeim
tíma. Ég var afskaplega sjóveikur og fyrsta sumarið ældi ég
jafnvel í lúkurnar á mér yfir handfærinu. En það var svo mikil
svívirða að gefast upp - að þótt því hefði verið vel tekið að ég
hætti á sjónum - kom slíkt aldrei til mála: það var svo mikil
skömm. Ég hafði spurnir af mönnum sem voru settir í land
skömmu eftir fermingu vegna sjóveiki. Og eiginlega báru þeir
ekki sitt barr eftir það.
En þegar ég var síðar kominn í Menntaskólann á Akureyri
þá var ekki um svo auðugan garð að gresja með að vinna fyrir
sér. Þá var dáinn bróðir minn sem hafði verið formaður á vél-
bátnum. Svo faðir minn lánaði mér bátinn til að gera þarna út.
Og það bjargaði mér með skólann í tvo vetur.