Breiðfirðingur - 01.04.1993, Qupperneq 78

76
BREIÐFIRÐINGUR
Formaður og útgáfustjóri Austfirðingafélagsins
- Það var ýmislegt annað sem dreif á daga þína í Reykjavík.
Þú varst formaður Austfirðingafélagsins og fékkst á meðal
annars við bókaútgáfu. Hvaða bækur gáfuð þið út?
- Austurland, safnrit í nokkrum bindum. Aðalliðskosturinn
var nú Benedikt Gíslason frá Hofteigi, stórbóndi, fræðimaður
og skáld, mikill vinur minn. Halldór Stefánsson var einnig
mikill áhugamaður um austfirsk fræði. Við vorum einnig með
útvarpskvöldvökur sem ég held að hafi verið þokkalega vand-
aðar.
- Hvernig tókst að virkja alla Austfirðinga í eittfélag?
Pað var dálítið snúið. Meðan ég var í þessu lögðu allir kapp
á að vera saman. Síðar fóru minni félög að myndast. A þess-
um árum vantaði húsakost. Er ég stóð í þessu einna seinast
varð að fá bæði Sjálfstæðishúsið og Hótel Borg fyrir árshátíð.
Svo ört fjölgaði því fólki sem flutti til Reykjavíkur austan af
landi og vildi halda saman.
„Eg er hér með skipunarbréfið “
- Hvað olli því svo að þúfórst sem sýslumaður í Dalina?
- Það var nú með dálítið undarlegum hætti. Vinur minn mikill
hvatti mig til að sækja um embættið þegar það var auglýst. En
ég hafði enga stoð á pólitískum vettvangi. Ég hafði þó lagt inn
umsókn til Olafs Jóhannessonar dómsmálaráðherra, þegar ég
var settur á framboðslista hér í Mosfellssveit. Þá sagði ég
þessum vini mínum sem einnig var náinn vinur Olafs, að nú
yrði að afturkalla umsóknina, þetta þýddi ekkert úr því að ég
var kominn á sveitarstjórnarlistann.
Það fer svo að líða að kosningum. Þá hringir Olafur til mín
og segir: „Ég er hérna með skipunarbréf fyrir framan mig þar
sem Dalasýsla er veitt þér.“ Ég spyr hvort það hafi ekki fleiri
sótt um. Ég vissi um fjóra eða fimm umsækjendur. Ég hefði
verið orðinn afhuga þessu. En ráðherra verður hálfstyggur við
og segist líta svo á að ég sé í opinberu starfi og því fylgi vissar