Breiðfirðingur - 01.04.1993, Qupperneq 81

79
SÝSLUM ANN ARÉTTARFAR í DÖLUM
komandi bæjarfélagi. Hann lýsti á glöggan hátt tjóni því sem
hann hafi beðið s.l. nótt þar sem rolla nágrannans hafi komist
inn á lóðina og valdið þar stórskemmdum á blóma- og trjá-
garði viðkomandi.
Hann útmálaði skaða sinn og óheyrilega fordjörfun á blóma-
beðum og trjám. Krafðist hann þess að yfirvaldið ákvarðaði
fyllstu bætur vegna umgetinna skemmda auk þess sem eig-
anda rollunnar yrði gert að aflífa hana þá þegar.
Svo sem skilja má varð valdsmanninum fátt um svör, en
lagði þá til að samstundis yrði eigandi skaðvaldsins til kvadd-
ur og látinn svara til saka vegna þeirrar viðurstyggðar og tjóns
sem hans eigin sauðkind var um sökuð.
Svo giftusamlega tókst lil að eigandinn fannst og voru hon-
um kynntir málavextir. Hann viðurkenndi að nokkru sína
ábyrgð og tók líklega á að bæta augljósar skemmdir rollunnar
á lystigarði nágrannans, þótt lítilsverðar væru.
Innan stundarumræðu urðu þær sættir, samkvæmt tillögu
handhafa dómsvaldsins að eigandi rollunnar skyldi á næsta
hausti aflífa hana og láta reykja krofið og færa það tjónþola til
veislumatar um næstu jól. Framangreinda sátt staðfestu síðan
aðilar með handtaki.
Ekki er örgrannt að tillaga viðkomandi sáttasemjara, sem
hér átti hlut að sáttum kynni að tengjast svokölluðu „sýslu-
mannaréttarfari“ og hafi hann í meðalgöngu sinni minnst sög-
unnar um Sneglu-Halla þar sem hann brá Þjóðólfi skáldi um
að hafa etið föðurbana sinn. I báðum tilvikum var tjónvaldur-
inn étinn.
Sýslumaðurinn endurvakti Jörfagleðina
- Þú komst nærri því að stofna til nýrrar Jörfagleði í Dölun-
um. Einhvern tímann hefði það þóttfrétt að sýslumaður stœði
fyrir slíkum skemmtunum.
- Ég tel tvímælalaust að ég hafi verið að bæta um fyrir
þeim sýslumanni sem lagði gleðina af. Það er erfitt að bera
saman þá Jörfagleði sem mestar sögur fara af og þær hug-