Breiðfirðingur - 01.04.1994, Page 19
LIÐIN TIÐ
17
Frá 7. áratugnum. F.v.: Eggert Þorvarðsson frá Jaðri (barn), Þorvarður Egg-
ertsson Jaðri, Þorsteinn Guðmundsson í Þorvaldsbúð, Hermann Hermanns-
son í Miðhúswn, Andrés Þorsteinsson í Björnsbúð, Jóhannes Olafsson úr
Olafshúsi, Sigríður Þorvarðardóttir frá Jaðri. Ljósm. Guðbjörg Agústsdóttir.
þetta líka. Það var höggvið niður fyrir hestana, þeir átu það
hrátt, en það var soðið ef það átti að notast fyrir kýr og voru
þær mikið sólgnar í soð og fiskislöp, mjólkuðu þær mikið af
þessari fæðu.
Þegar aðgerð var lokið var fiskurinn þveginn uppúr sjó og
látinn í skrínu (fiskiskrínu) og borinn á bakinu ýmist uppí skúr
hjá þeim sem söltuðu sjálfir, en hinir voru fleiri sem löbbuðu
sig með hann til kaupmannsins og lögðu fiskinn inná reikning.
Engin greiðsla fór fram með peningum, allt innlegg, fiskur og
vinna sú er unnin var fyrir kaupmanninn, var fært inná reikn-
ing. Síðan var hægt að taka út vörur á meðan inneign var fyrir
hendi. Sumt af þessu fólki sá aldrei pening allt sitt líf. Það lét
kaupmanninn hafa reikningshaldið fyrir sig, sumir að nokkru
leyti aðrir að öllu leyti. Síðan kom sveitamaðurinn með sína
vörur og seldi þær í vöruskiptum. Eru þær margar hverjar
kunnar skreiðarferðirnar undir Jökul.
2 Breififiríiinj’ur