Breiðfirðingur - 01.04.1997, Qupperneq 119

HORNBJARGSVITI OG HIMINHVOLFIÐ
117
En eftir var að fá staðfest hlutverk og laun fyrir eiginkonu
eða aðstoðarmanneskju, hver sem hún var. Endalaust var mál-
ið þvælt fyrir mér, slegið úr og í, og þar sem ekkert gekk í
þeim efnum, þá samdi ég greinargerð um hlutverk vitavarðar
og aðstoðarmanneskju, 32 síður í Skírnisbroti, er ég lét prenta,
og sendi hana svo ráðamönnum í þessum málum. Eftirfarandi
kafli í henni fór eitthvað fyrir brjóstið á ráðamönnum vita-
mála, því ég var látinn vita, að birti ég hana opinberlega, þá
yrði ég látinn finna fyrir því. Hvað svo sem það nú merkti?
Lengi mátti hafa mig góðan, en væri stigið ofaná mig þá
hljóp í mig einhver fjandinn. Ég svaraði því einu að ef ætti að
berja mig niður, þá mundi ég bera kaflann um aðstoðarkonuna
undir Vigdísi forseta, því í sínum kosningaræðum lýsti hún
því yfir að hún mundi stuðla að réttindum kvenna. Ég þráaðist
við, gekk á milli góðbúanna, BSRB og ráðuneytis, og settist
að lokum við dyrnar á ráðuneytinu, ákveðinn í að sitja sem
fastast þar til við mig yrði talað. Eftir mikið hark stóð á jöfnu,
lokunartími ráðuneytis og undirritun samnings um full réttindi
eiginkvenna, sem aðstoðarmanneskju, hvort heldur til launa
eða orlofs og launahlutfall hennar nær fjórum fimmtu, miðað
við laun vitavarðarins. Þetta fannst mér einn stærsti sigur
minn í öllu þessu þrátefli frá upphafi. Hér kemur þessi kafli,
að vísu ekki merkilegur, en þó nægjanlegur.
Ennþá er það algjört skilyrði fyrir ráðningu í stöðu vita-
varða að þeir hafi með sér manneskju án nokkurra réttinda.
Sú krafa staðfestir nauðsynina á tveimur manneskjum full-
gildum til nær hvaða starfs er inna þarf af höndum á vita-
stað. Einn maður mun aldrei ráðinn til starfa á svo einangr-
uðum stöðum, hvort heldur vegna öryggisþjónustunnar sem
slíkrar, né geðheilsu mannsins er skv. rannsóknum Breta
staðfesta að álag við slíkar aðstæður geti skaðað fólk, og þá
ekkert síður ef veikindi eða slys ber óvænt að höndum, er
oft og ófyrirsjáanlega getur borið að. Það verður ekki fram-
hjá því gengið, að eiginkona eða annar fullgildur aðili eigi
fullan rétt til launa og annarra kjara í samræmi við hlutverk