Tímarit Máls og menningar - 01.11.2015, Blaðsíða 93

TMM 2015 · 4 93
Sigurlín Bjarney Gísladóttir
Barinn hennar Stínu
„Sleikið út um, grátið,
látið vessana flæða!“
„Nei, þú færð ekki inngöngu, herra minn. Því miður, þú ert ekki með
varalit,“ segir Stína og setur fótinn fyrir dyrnar. Kona stekkur úr röðinni
og smyr varalit á manninn svo að Stína hleypir honum inn að lokum. Stína
stendur í dyrunum í síðkjól með sígarettu í munnstykki og gætir þess að allir
gestir séu farðaðir og í sparifötum, skórnir pússaðir og allt á sínum stað. Úti
er vaxandi norðanátt og snjóhríð í uppsiglingu. Örvæntingarfullur maður
með fullan kassa af varalitum fær inngöngu. Hann hefur makað rauðum
litnum á sig hér og þar, eins og fútúrískt húðflúr sem rennur til í hitanum.
„Það er svo gott að reykja í gufu, fáið ykkur endilega smók,“ segir hún við
ungt par sem gengur framhjá stífmálað og með hárið túberað. Um leið og
þau stíga inn skellur á þeim hitinn. Gestirnir eru vart hálfnaðir úr fyrsta
glasi þegar málningin tekur að leka niður andlitið og yfir fötin. Hárið sígur
og flæðir yfir axlir.
Barinn hennar Stínu er spegluð eftirlíking af Kaffi Mokka. Mublurnar
eru þær sömu og samskonar vöfflur afgreiddar af konum í blómakjólum og
körlum í matrósafötum. Hins vegar er gufubað á barnum hennar Stínu og
áfengir drykkir afgreiddir í kristalsglösum. Samkvæmt skýrum fyrirmælum
Stínu mæta allir gestir stífmálaðir og í sínu fínasta pússi. Maðurinn með
varalitakassann pantar vöfflur á barnum og rósavín með. Hann drekkur og
borðar en opnar síðan kassann og dreifir varalitum, opnar einn og makar
handahófskennt á varir, kinnar, stóla og borð. Stína gengur að manninum og
hvíslar í eyra hans: „Það er svo fallegt að ganga úr skorðum, sleppa sér, missa
sig inn í listina og umbreytast.“ Síðan vindur hún sér að konu sem grætur
ofan í kristalsglasið sitt og hvíslar: „Það er svo fallegt að ganga úr skorðum,
sleppa sér, gráta, makast út í angistinni.“ Og þá bendir konan á manninn við
hlið sér og veinar upp: „En hann brosir ekki nógu breitt í kvöld, það vantar
alveg tvo sentímetra, það er eitthvað í gangi, það er eitthvað í gangi sem ég
skil ekki.“ Stína klappar henni á öxlina og endurtekur orð sín.
Gestirnir eru strigarnir hennar Stínu. Þau eru gangandi málverk þar sem
litirnir flæða óreiðukennt niður. Og rétt eftir miðnætti, þegar hiti færist
í leikinn, fara sumir í sleik og þá makast varalitir lengra út á kinnar og