Ófeigur - 15.05.1956, Qupperneq 11

ÓFEIGUR
9
lagðar hinar léttustu byrðar á herðar forsetans. Hvað
sem því veldur, þá er nú mjög ólíkt ástatt um þjóð-
hagi í Bandaríkjunum og á Islandi. Bandaríkin búa
svo vel, að þau eru ekki aðeins byrg til eigin þarfa,
heldur láta þau öðrum þjóðum í té forystu í stórmál-
um samtíðarinnar, og auk þess fé, vopn og matvæli
þegar þess er þörf og mikið liggur við. Á íslandi er
atvinnuvegunum nú svo komið, að ríkið verður að
styðja þá alla með stórkostlegum fjárframlögum. Ný-
sköpunarflotanum fræga varð ekki haldið út árið sem
leið, nema með því að kaupa þúsund dýra og fallega
'bíla í Ámeríku, skattleggja þá og láta gróða ríkisins
standa undir tapi á þessum arðvænlegasta atvinnu-
vegi þjóðarinnar.
*
Eysteinn Jónsson stendur í þeirri tilefnislausu trú,
að hann sé mikill fjármálamaður. Hann var algjörlega
á móti Marshallhjálpinni, þegar hún var boðin, og
hræddur við inngöngu í Atlantshafsbandalagið, þar til
hann uppgötvaði tekjuvonir þær, sem því fylgja. Vest-
an um haf kemur á hverjum degi minnst ein milljón
króna frá Bandaríkjunum til Islands, í sambandi við
Keflavíkurvöll, og jafnar greiðsluhalla viðskiptanna út
á við um hver áramót. Amerískir peningar, sem Ey-
steinn vildi ekki fá, eru nú orðnir Alladíns-lampi á
vegum hans til viðhalds núverandi stjórnarkerfis.
Ef vinna hætti skyndilega á Keflavíkurflugvelli og
flutningar þangað frá Reykjavík, yrðu mörg þús-
und menn atvinnulausir við Faxaflóa. Þá yrði að draga
úr innflutningi og eyðslu sem svarar 360—400 millj-
ónum króna. Búðir landsins yrðu jafntómar eins og
þær voru 1947. Bátaflotann, togarana og bíla lands-
manna mundi skorta hreyfiafl. Skemmtiferðir æskunn-
ar til útlanda mimdu falla niður. Ríkið og flest bæjar-
félögin yrðu gjaldþrota. Þjóðfélagið yrði þá um stund
í svipaðri aðstöðu eins og glerverksmiðja þeirra Ey-
steins Jónssonar og Benjamíns stórbankastjóra.
*
ísland mundi að vísu ekki sökkva í sjó, þó að dag-
milljónin hætti að bæta f járhag ríkissjóðs, og að loknu
löngu hallæri mundi óhófseyðslan hverfa. Islenzka
þjóðin mundi þá að loknum miklum þrengingum byrja