Ófeigur - 15.05.1956, Blaðsíða 14

Ófeigur - 15.05.1956, Blaðsíða 14
12 ÓFEIGUR ans ráða þessari stofnun, um leið og hann framkvæmdi Alladíns-töfra í fjármálunum. Jóhann Vestmanneyja- goði var f jármálaráðherra þegar stríðsgróðinn var upp- etinn og Marshall ókominn. Var þá oft hart í búi í stjómarráðinu, og þótti þá helzt til ráða að „slá“ Þjóð- bankann. Komst skuld ríkisins þá, og stundum oftar, upp í 100 milljónir króna, en það var algert brot á Þjóðbankalögunum. Varð að fara krókaleiðir, til að gera skuldina löglega. Voru ráðherrarnir um það leyti komn- ir að þeirri niðurstöðu, að þjóðbankinn væri í eðli sínu útibú og geymslukompa ríkissjóðs. Benjamín hafði nú hug á að mæta óskum liðsodda þingsins og gera seðladeildina að hlöðu við fjósið þar sem unnt var að ná í græna, vel verkaða töðu án þess að fara út í stórhríð að vetrarlagi. Ef seðlaútgáfan var í stjómarráðinu undir húsbóndavaldi sískiptandi ráðherra, var hægt að fljóta yfir örðugleika hallæris- ára og síldarleysis með því að setja seðlapressuna í hreyfingu. Leit um tíma út fyrir að þetta mundi lánast. Seðlavaldið tekið frá þjóðbankanum og hann gerður að sparisjóði Reykjavíkur og nágrennis. Þegar komið var að banadægri bankans, benti Jón Ámason feðmm þjóðarinnar á, að með því að niðurlægja og eyðileggja þjóðbankann, mundi útgerðin tapa allt að 100 milljóna veltufé, sem Landsbankinn hefur haft til umráða ár- lega á fyrstu mánuðum ársins, meðan verið var að koma skipum og bátum á flot. * Undir venjulegum kringumstæðum hefur þjóðin sára- lítið veltufé handbært erlendis fyrstu mánuði ársins. Er þá gripið til skyndilána hjá erlendum bönkum sem trúa Landsbankanum, eins og álit hans og traust hefur vaxið undir tryggri stjórn Magnúsar Sigurðssonar og Jóns Árnasonar. Þrásinnis hefur stjórnin fengið full- vissu um að erlendir fjármálamenn treysta Lands- bankanum vel en landsstjórnunum lítið. Hefur álit f jár- málastjórnar landsins ekki hækkað við bílakaup ríkis- ins til framdráttar togaraútgerðinni. Er skemmst af því að segja, að þegar forystumenn þjóðarinnar sáu fram á að þeir mundu svifta útgerðina því lánstrausti sem henni var hollara heldur en ganghraðir amerískir
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72

x

Ófeigur

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Ófeigur
https://timarit.is/publication/1352

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.