Ófeigur - 15.05.1956, Blaðsíða 47

ÖFEIGUR
45
um Blöndalsverzlunar, og upp úr því hafi skapazt
framangreind samtöl um hugsanleg vörukaup og húsa-
leigu í Blöndalsbúð. Varð nú um stund hlé á þessum
kaup- og leigumálum, því aðrir aðilar komu þar til
skjala, eins og fyrr segir.
*
Enn er Gunnar Hall kvaddur fyrir rétt hjá saka-
dómara 3. maí og spurt um stjórn hans á fyrirtækinu.
Kemur þá í ljós, að síðasti reglulegur aðalfundur í
hlutafélaginu var haldinn 10. ágúst 1944. Eftir það
var ekki komið saman fyrr en 26. febrúar 1955. Þegar
Gunnar hitti frú Blöndal á þessum árum, var mest
rætt um daginn og veginn, en ekki um verzlunarrekst-
urinn, og ekki skýrði hann henni frá neinu sem skipti
máli og alls ekki frá svartamarkaðsvíxlunum eða við-
skiptum utan bókhaldsins. Endurskoðandinn gerði ár-
lega efnahagsreikning sem gekk til skattsins. Ekki
vissi hann hvort frú Blöndal fékk afrit af reikningnum.
Sakadómari sendi Ragnari Öiafssyni hæstaréttarmál-
færslumanni öll verzlunarplögg Gunnars Hall og fól
honum að láta fara fram ítarlega endurskoðun á öiium
heimildum varðandi verzlunarreksturinn í Gunnarsbúð
frá 1. okt. 1943, og þó einkum árið 1952 og síðar.
Hér er um að ræða geysimikið verk. Ragnar Ólafsson
er ötull málfærzlumaður, en mjög önnum kafinn. Ekki
er endurskoðun þessari lokið og bíður framhaldsrann-
sókn og sektardómar eftir betri tímum.
Meðan stóð á þessum margháttuðu rannsóknum, komu
nýir fjáraflamenn á vettvang, ailt lögfræðingar. Það
voru nr. 7, 8 og 8. Lentu þessir fjáraflamenn í þjarki
við nr. 4 út af Gunnarsbúðarvíxlum. Gerði nr. 4 Ólafi
gramt í geði með því að neita algerlega ag gefa 40%
eftir af sinni innstæðu og lágu til þess sérstakar ástæð-
ur. Hann taldi sig eiga allmikið af lánsfé sínu hjá
Lillu, og þegar sýnilegt var að það fyrirtæki mundi
koma með lífsmarki út úr eldrauninni, krafðist nr. 4
að fá 60% frá Gunnari en 20% frá Lillu og þóttist
allvel haldinn, en þessi málamiðlun gerði Ólafi Þor-
grímssyni mjög erfitt að ná 40% uppgjafarsamning-
um við fjölmarga aðra fjáraflamenn.
Allir fjáraflamennirnir neituðu að skýra sakadóm-