Ófeigur - 15.05.1956, Blaðsíða 5

Ófeigur - 15.05.1956, Blaðsíða 5
ÓFEIGUB. 3 lagið 1949 og sömdu um hervernd 1951. Eins og sá samningur er framkvæmdur af borgaraflokkunum, jafn- ar Völlurinn nú 400 milljóna króna viðskiptahalla á verzluninni við útlönd. Með brothættu samkomulagi horgara landsins hefur tekizt að stofnsetja lýðveldi og tryggja að nokkru aðstöðu þess í fylkingu vest- rænna þjóða. * Sjálfstæðisflokkurinn heldur allvel á málum sínum. Náin og næstum einlæg samvinna er með foringjum flokksins, Ólafi, Bjarna og Valtý. Flokkurinn ræðst ekki í stórræði og sannar í verki forna nafngift Jóns Þorlákssonar. En þegar þjóðin hristir sitt stóra höfuð, eins og stækkun landhelgi og raforkumál sveit- anna, tekur flokkurinn með nokkrum áhuga undir óskir fólksins. Allmikil óánægja er þó í flokknum, eins og ger- ist á hverju heimili. Gunnar Thoroddsen virti mágsemdir meira en stefnu flokksins í forsetakjörinu en hann var líkt settur og Bevan hinn enski: Of sterkur til þess að hættulaust væri að tyfta hann eftir málavöxtum. Var þá saminn viðunandi friður sem er líklegur til að haldast. * Eysteinn Jónsson tók allvel þjóðstjórnarrökum mínum 1939, enda framlengdust þá ráðherravöld hans, en hann skildi ekki til fulls undirstöðu borgaralegrar samvinnu og leitaði í fimm ár 1942—47 eftir beitilandi á öræfum byltingarstefnunnar. Að afloknum miklum þjáningum af valda- og peningaleysi ríkissjóðs, án Ameríku-skipta, gerðist hann ráðherra í stjórn Stefáns Jóhanns. Tókst þá all náið samstarf með honum og Bjarna Benedikts- syni enda eru þeir bæði nokkuð jafnir að aldri og líta auk þess svipuðum augum á þjóðmálastarfið, telja flokkana nokkurskonar skurðgröfur eða ýtur, sem af- kasta allmiklu verki ef þær eru vel með farnar, smurð- ar og ekki látið skorta eldsneyti. Þeir álíta ráðherra vera embættismenn, sem eigi að sitja minnst um 30 ár sam- fellt í valdastólunum til að framkvæma, ef það er ekki of erfitt peningalega eða að því er snertir sambúð í stjóm- arliðinu, lágmarkskröfur meiri hluta kjósenda. Löng kynni Ólafs og Eysteins hafa treyst vináttu þeirra um stjórn landsins. Ölafur telur velviðeigandi, að
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72

x

Ófeigur

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Ófeigur
https://timarit.is/publication/1352

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.